สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เรื่องทั่วไป => ส่งจิตออกนอก (นั่งเล่นคุยกัน) => ข้อความที่เริ่มโดย: raponsan ที่ มกราคม 07, 2012, 09:48:08 pm



หัวข้อ: คุณค่าที่เหลืออยู่
เริ่มหัวข้อโดย: raponsan ที่ มกราคม 07, 2012, 09:48:08 pm

(http://www.posttoday.com/media/content/2012/01/02/CB4B485D203D4721B28DD1FE332728AA.jpg)

คุณค่าที่เหลืออยู่

หน้าต่างศาสนา
พระมหาขวัญชัย กิตติเมธี สำนักส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ วัดสระเกศ


เราอาจเคยคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต คือ เงิน รถ บ้าน อาหาร อากาศ ฯลฯ

แต่พอเราผ่านภัยพิบัติต่างๆ ในชีวิตไปได้ จะทำให้รู้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุด นั่นคือ ชีวิต นั่นเอง เพราะ...

1.สมบัติทุกอย่างจะมีค่าก็ต่อเมื่อเรามีชีวิต แต่หากไม่มีชีวิตทุกอย่างก็ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป เหมือนผู้ประสบภัยที่ต้องหนีน้ำท่วม หรือผู้ประสบอัคคีภัยที่ต้องเอาตัวรอดภายในเสี้ยววินาที แล้วไม่สามารถถือสิ่งใดติดมือมาได้เลย เกิดความเศร้าเสียใจ เสียดายสมบัติ ลืมสิ่งที่มีค่าสุดคือ ชีวิตเราเองและคนที่เรารักที่รอดมาได้ แทนที่จะดีใจกับชีวิตนี้ กลับเอาความทุกข์ไปใส่ตัวเอง

2.สิ่งสำคัญที่สุด คือ สิ่งที่เหลืออยู่ ไม่ใช่สิ่งที่หายไป คุณค่าจริงๆ ของทุกสิ่ง คือ เมื่อมันยังอยู่กับเราและเราได้ใช้มันเท่านั้น อย่างกับเสื้อ 1 ตัวที่เราใส่ กับเสื้อ 100 ตัวที่อยู่ที่บ้านหรือที่ร้านค้า ตัวไหนมีค่ามากกว่ากัน ก็ต้องเป็นเสื้อตัวที่เราใส่อยู่ ซึ่งให้ความอบอุ่นกับเราได้ ส่วนอีกร้อยตัวจะมีราคามากขนาดไหนก็ไม่มีประโยชน์ทั้งนั้นและไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไป เหมือนผู้ประสบภัยที่อาจจะเอาเสื้อมาได้ตัวเดียว ก็ให้รู้ว่านั่นคือสิ่งที่มีค่าสุดแล้ว ส่วนเสื้อตัวอื่นถึงมี แต่ไม่ได้ใส่ก็ไม่มีประโยชน์

...เพราะคุณค่าจริง มีเพียงแค่หนึ่งชีวิตกับสิ่งของที่ติดตัวเราไปได้ตลอด นั่นคือ บุญและกุศล ที่เราสั่งสมมานั่นเอง...

มีครั้งหนึ่งตอนทำกิจกรรมธรรมะเยียวยาใจ ณ ศูนย์ประสบภัยน้ำท่วม จ.ราชบุรี พระวิทยากรได้ถามถึงความรู้สึกของผู้ประสบภัยน้ำท่วมที่มีความทุกข์ไม่ต่างกัน คือ เด็กมีความทุกข์ที่ไม่ได้ไปเรียน วัยรุ่นมีความทุกข์ที่ไม่ได้ไปเที่ยว หญิงวัยกลางคนนั่งปลอบใจ หญิงสูงวัยกำลังร้องไห้กับการสูญเสียบ้านที่ใช้เวลานานกว่าจะสร้างมาได้และคิดว่าคงหาไม่ได้อีก กับชายวัยกลางคนที่เริ่มทำใจ เมื่อไม่คิดถึงเหตุการณ์เหล่านั้น แล้วแต่ละคนก็พูดถึงระดับน้ำที่ประสบกันมา

"อย่าเครียดไปเลยครับ บ้านของผมท่วมแค่ตาตุ่มเอง แต่ต้องอพยพแล้ว" โยมผู้ชายกลางคนพูดขึ้น

"สงสัยเขากลัวน้ำจะมาเพิ่มใช่ไหมล่ะ เจริญพร" พระวิทยากรถามขึ้น

"เปล่าหรอกครับ คือท่วมแค่ตาตุ่มตอนยืนอยู่บนหลังคานะครับ" เขาตอบแบบอารมณ์ดี ทำให้ทุกคนยิ้ม

"เดี๋ยวทุกอย่างก็ผ่านไปหมดทั้งสุขและทุกข์ เหลือแค่ว่าเราจะเก็บอะไรไว้เท่านั้น สุขหรือทุกข์" คือ ข้อสรุปที่เกิดขึ้นในวันนั้น


ขอบคุณข้อมูลจาก
http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXdOREEzTURFMU5RPT0=&sectionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE1pMHdNUzB3Tnc9PQ== (http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXdOREEzTURFMU5RPT0=&sectionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE1pMHdNUzB3Tnc9PQ==)
ขอบคุณภาพจาก http://www.posttoday.com/ (http://www.posttoday.com/)