สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

สำหรับประเทศไทยเรานี้ มีความเป็นจริงอย่างน้อยคงจะในช่วงศตวรรษนี้ ที่พระไทยเราแทบจะไม่พูดถึงกาลามสูตร แต่ไม่น่าจะเป็นเพราะไม่ซื่อ คือไม่ใช่ว่ารู้แล้ว แต่เพราะตัวอยากให้เขาเชื่อง่ายๆ ถ้าสอนกาลามสูตรไป ก็กลัวว่าต่อไปเขาจะไม่ยอมเชื่อ เลยคิดว่า ถ้าเราไม่สอนกาลามสูตร เราก็จะพูดอะไรได้สบายๆ คิดว่าคงไม่ใช่อย่างนั้น แต่คงจะเป็นเพราะความไม่รู้เสียมากกว่า

เหตุผลนี้ไปโยงกับเรื่องที่จะพูดให้ฟังต่อไป คือที่ว่า เมืองไทยเรานี้ คนไทยทั้งพระทั้งโยมหันหลังให้พระพุทธศาสนา หันหลังให้กับสมบัติไทยและวิถีของตัว ไม่สนใจศึกษาพระพุทธศาสนากันมานาน ก็เลยไม่รู้ไม่เข้าใจพระพุทธศาสนาในแง่เนื้อหาสาระ

ต่อมามีส่วนที่เอามาจัดเป็นแบบเรียนให้สอนให้เรียนกัน ก็ไม่ได้สนใจไม่ได้ตั้งใจศึกษา แล้วก็ไม่ได้ถือเป็นวิชาสำคัญอะไร จึงมักจะแค่ฝืนใจเรียนกันไป เพราะจะต้องสอบ ก็เรียนกันแค่พอให้สอบได้ เมื่อไม่คิดจะเอาสาระ จะเอาแค่ให้ได้ชั้น ก็เลยเอาแค่ท่องจำไปสอบ นี่คือปรากฏการณ์ในยุคของการศึกษาสมัยใหม่

พระในยุคสมัยใหม่นี้ ย่อมยากที่จะได้เรียนกาลามสูตรเป็นธรรมดา เพราะกาลามสูตรเป็นเพียงพระสูตรเล็กๆ แม้แต่พระไตรปิฎกก็ไม่มีกำหนดในหลักสูตรให้เรียนโดยตรง ยิ่งมาเป็นยุคที่เรียนแค่เพื่อให้สอบได้ชั้น พระไทยที่โดยทั่วไปไม่ได้ค้นคว้า ก็เป็นธรรมดาที่จะไม่รู้จักกาลามสูตร ก็เท่านั้นเอง

เมื่อท่านไม่รู้ ท่านก็ไม่มีอะไรที่จะมาสอน นี่ก็คือเกิดจากความไม่รู้ที่เป็นภูมิหลังของเราที่เป็นกันมาตั้งนานแล้ว

คุณสุจิตต์ วงษ์เทศ อ้างคำของท่านพุทธทาสว่า "ครูบาอาจารย์แต่กาลก่อนกลัวคนจะฉลาดเกินไปเพราะอาศัยกาลาม-สูตร เลยไม่เอามาสอน" แต่คุณสุจิตต์เอาข้อความนี้มาเขียนโยงไว้กับเรื่องเถรวาท จึงทำให้คนอ่านเข้าใจเขวไปได้ว่า พวกครูบาอาจารย์ที่เป็นอย่างนี้ คือที่ไม่สอนกาลามสูตรนั้น เป็นการปฏิบัติตามแบบเถรวาท กลายเป็นว่าพระเหล่านี้ ที่ไม่สอนกาลามสูตรนั้น เป็นเพราะปฏิบัติตามหลักของเถรวาท เพราะเป็นพระเถรวาท เพราะถือเถรวาท จึงไม่สอน

แต่ถ้าเรารู้เข้าใจเหตุผลอย่างที่พูดข้างต้นนั้นแล้ว เรื่องก็กลายเป็นตรงกันข้าม คือ กลายเป็นว่า พระเหล่านี้ ทั้งๆ ที่บวชในเถรวาท อยู่ในสายเถรวาท แต่ก็เข้าไม่ถึงเถรวาท คือ จะโดยไม่รู้ก็ตาม หรือโดยไม่ซื่อก็ตาม พระเหล่านั้นเข้าไม่ถึงเถรวาท จึงเอากาลามสูตรมาสอนไม่ได้

ถ้าครูบาอาจารย์หรือพระเหล่านั้นเข้าถึงเถรวาท หนึ่ง ท่านก็รู้จักและเข้าใจกาลามสูตร สอง ท่านก็นำมาใช้นำมาสอนได้ เพราะฉะนั้นก็ไม่ขัดกัน แต่จะไปว่าพระเหล่านี้ไม่รู้หรือรู้แล้วไม่ทำเพราะเป็นเถรวาท อันนี้ไม่ถูกแน่ มันชัดอยู่แล้วว่า เถรวาทเป็นที่อาศัยของพระเหล่านี้ แต่พระเหล่านี้เข้าไม่ถึงเถรวาท ถูกไหม

นี่ก็เป็นประเด็นหนึ่งที่จะต้องพูดให้ชัด ไม่เช่นนั้นจะสับสนหมด กลายเป็นตลบความเอาว่า พระเถรวาทคือพระอย่างนั้น หรือว่าพระอย่างนั้นเป็นเถรวาท

เราควรพูดว่า พระในเมืองไทยนี่ ทั้งที่บวชเถรวาท อยู่ในเถรวาทกันมา แต่ไม่รู้ไม่เข้าใจเถรวาท นี่! ท่านบวชในเถรวาทนะ ทำไมท่านจึงเข้าไม่ถึงเถรวาท พูดอย่างนี้จะถูกต้องดีกว่า แล้วก็เป็นการเตือนสติกัน เป็นทางให้มีการแก้ไขปรับปรุงได้ด้วย

แต่เรื่องจริงไม่ใช่แค่นี้ ถ้าสนใจ ก็มาดูกันต่อไปอีก

ที่มา http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXdNakV5TURFMU5RPT0=&sectionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE1pMHdNUzB4TWc9PQ== (http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXdNakV5TURFMU5RPT0=&sectionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE1pMHdNUzB4TWc9PQ==)
ขอบคุณภาพจาก http://www.watnyanaves.net/ (http://www.watnyanaves.net/)