สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

ถาม : บางครั้งหนูภาวนาแล้วรู้สึกว่าตัวหลุดออกมาแล้วนิดหน่อย แต่ไม่ใช่จุดที่ทุกทีออก เลยกลายเป็นว่าพอถึงจุดที่ทุกทีออก ตัวก็กลับเข้ามาแล้วค่อยออกไปจริงๆ อีกทีค่ะ แสดงว่าไม่ได้ออกได้แค่จุดเดียวสิคะ ?

ตอบ : ออกได้สารพัดจุดแหละจ้ะ ถ้าตั้งใจดูจะรู้ว่าออกได้ทุกมุม อย่าไปเสียเวลาเลย ให้ไปได้ก็พอ

    อาตมาเคยไปนั่งจ้องมาแล้ว จะออกทางไหนหว่า..?
    หลวงพี่อาจินต์ บอกว่าของท่านออกทางกระหม่อม หลุดผลัวะออกไปเหมือนอย่างกับเข้าปล่องเลย อาตมาก็พยายามจะดู ไปๆ มาๆ ท้ายสุดก็คือไปได้ทุกมุม

    สภาพจิตมีความละเอียด กายหยาบของเรานี่หยาบเกินไป ระหว่างอณูของร่างกายที่ต่อๆ กัน จนเป็นแท่งทึบที่เราเห็น แต่ว่าในสภาพความละเอียดของจิต รอยต่อนั้นกว้างกว่าประตูเสียอีก จะไปทางไหนก็ไปได้

ถาม : เคยมีช่วงหนึ่งที่สังเกตเห็นจิตพุ่งไปข้างบนแล้วก็ลงมาข้างล่าง แต่ก็รู้สึกตัวนะคะ

ตอบ : เรื่องของสภาพจิต ไม่ว่าจะไปลักษณะไหนก็ช่าง ให้สนใจดูแค่ว่าตอนนั้นอารมณ์จิตมี รัก โลภ โกรธ หลง อยู่หรือเปล่า ? ถ้าไม่มีก็ถือว่าใช้ได้ ถ้ามี รัก โลภ โกรธ หลง อยู่ก็รีบขับไล่ออกไปจากใจ ถ้ามัวแต่ไปดูอาการว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้อยู่ เผลอๆ โดนกิเลสกินตายชัก..!

สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)
เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ที่มา : www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=3194&page=3 (http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=3194&page=3)
ขอบคุณภาพจาก http://palungjit.com/ (http://palungjit.com/)

ฝ่ายวิชชาถอดออกด้านบน(สมาธิสัมโพชฌงค์)กลางกระหม่อม  ฝ่ายอวิชชาถอดออกด้านล่าง(รูทวารหนัก) คือพวกปอบ ได้ยินมาแบบนี้