สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

      พระสุตตันตปิฎก  สังยุตตนิกาย  สคาถวรรค  [๙.  วนสังยุต]
                 ๑๑.  อโยนิโสมนสิการสูตร

            ๑๑. อโยนิโสมนสิการสูตร
            ว่าด้วยการมนสิการโดยไม่แยบคาย
            [๒๓๑]    สมัยหนึ่ง    ภิกษุรูปหนึ่งอยู่    ณ    ราวป่าแห่งหนึ่ง    แคว้นโกศล    สมัยนั้นท่านพักผ่อนอยู่ในที่พักกลางวัน    ตรึกถึงอกุศลวิตกอันเลวทราม    คือ    กามวิตก(ความตรึกเกี่ยวกับกาม)    พยาบาทวิตก(ความตรึกเกี่ยวกับพยาบาท)    และวิหิงสาวิตก(ความตรึกเกี่ยวกับวิหิงสา)    ครั้งนั้น    เทวดาผู้สิงสถิตอยู่ในราวป่านั้นมีความอนุเคราะห์หวังดีต่อภิกษุนั้น    ประสงค์จะให้ภิกษุนั้นสลดใจ    จึงเข้าไปหาภิกษุนั้นถึงที่อยู่แล้วได้กล่าวกับภิกษุนั้นด้วยคาถาว่า

            ท่านถูกวิตกเกาะกิน    เพราะมนสิการโดยไม่แยบคาย
           ท่านจงละการมนสิการโดยไม่แยบคาย
           และจงใคร่ครวญโดยแยบคายเถิด
             ท่านปรารภพระศาสดา    พระธรรม    พระสงฆ์
            และศีลของตนแล้ว    จะบรรลุความปราโมทย์    ปีติ
            และความสุขโดยไม่ต้องสงสัย
            แต่นั้น    ท่านมากไปด้วยความปราโมทย์
            จักกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้
            ลำดับนั้น    ภิกษุนั้นถูกเทวดาทำให้สลดใจ    เกิดความสลดใจแล้ว
            อโยนิโสมนสิการสูตรที่ ๑๑ จบ

---

(http://www.madchima.net/images/880_card_61.jpg)

การทำไว้ในใจโดยแยบคาย ก็คือการตรึก ต่อการออกจากกาม ตรึกออกจากพยาบาท ตรึกออกจากการเบียดเบียน การตรึกอย่างนี้เรียกว่า การทำไว้ในใจโดยแยบคายสมควรแก่ธรรม

   การภาวนาคือการทำไว้ในใจโดยแยบคาย หากคิดมากไปก็จะทำให้เราเข้าไปสู่ปริยัติ ข้อศึกษามากในการปฏิบัติจริงคือการที่ท่านทั้งหลายมีความหมั่นภาวนา ที่มีความมุ่งหมายมุ่งตรงต่อการไม่กลับมาเกิดอีกนั่นเอง จัดป็น โยนิโสมนสิการ ทุกขณะดังนั้นขณะที่ท่านภาวนานั้นจึงเป็นไปเพื่อสนับสนุน ปีติ ปราโมทย์ ฉันทะ เพื่อ ธรรมสังเวช คือความสลดใจ จนเห็นจริงว่าควรเบื่อหน่าย คลายกำหนัด นั่นเอง

 พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค เล่ม ๓ ภาค ๒ - หน้าที่ 290

ข้อความบางตอนจาก...

สังคีติสูตร

         วิตกที่ประกอบด้วย    กาม   ชื่อว่า   กามวิตก.     วิตกที่ประกอบด้วยพยาบาท    ชื่อว่า   พยาบาทวิตก.    วิตกที่ประกอบด้วย     วิหิงสา   (ความเบียดเบียน )   ชื่อว่า   วิหิงสาวิตก.  บรรดาวิตกเหล่านี้  วิตก  ๒  อย่าง  ย่อมเกิดขึ้น    ทั้งในสัตว์    ทั้งในสังขาร.     เป็นความจริงที่เมื่อคิดถึงสัตว์ก็ตามสังขารก็ตาม    ที่น่ารักใคร่พอใจ   กามวิตกย่อมเกิดขึ้น.   ตั้งแต่เวลาที่โกรธแล้วมองดูสัตว์ก็ตาม    สังขารก็ตาม  ที่ไม่รักไม่ชอบใจ จนกระทั่ง ( เห็นสัตว์หรือสังขารนั้น)     พินาศไป     พยาบาทวิตกย่อมเกิดขึ้น.   วิหิงสาวิตกย่อมไม่เกิดขึ้นในสังขาร.      เพราะสังขารที่ชื่อว่าควรจะทำให้ถึงความลำบากได้หามีไม่.    แต่วิหิงสาวิตกย่อมเกิดขึ้นในสัตว์ในเวลาที่คิดว่า    สัตว์พวกนี้จงถูกฆ่า  จงขาดสูญไป  จงพินาศไป  หรือว่า  จงอย่าได้มี 

อนุโมทนา สาธุ คะ วันนี้รู้สึกจะสั้นนะคะ

 :25: :25: :25:

อนุโมทนา ครับ แต่รอบนี้รู้สึกจะสั้น นะครับ

 :25: :25: :25: