สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

ดิฉันเดินจงกรมได้ 1 ชั่วโมง
แล้วก็ตามด้วยการนั่งสมาธิต่ออีก 1 ชั่วโมง แต่ในขณะที่เหลือเวลาอีกแค่ 15 นาทีสุดท้าย มีเวทนาเกิดขึ้นมากคือมันปวดจนจะขาดใจ ในขณะนั้นหัวใจเต้นแรงมากๆ ทนแทบจะไม่ไหวเลยล่ะค่ะ ต้องตั้งสตินับหนึ่งถึงร้อยกันเลยทีเดียว แต่สุดท้ายก็นั่งจนครบเวลานะคะ โอยยยแทบตาย !! จะเพ่งน้อยๆ ก็ปวดค่ะ จะเพ่งมากๆก็ปวดคะ ในตอนนั้นนึกว่าอยู่ว่า ปวดหนอ ปวดหนอ ยิ่งว่าก็ยิ่งปวด อยากเลิกเลยคะ อยาเรียนถามผู้รู้ทุกท่านคะ ว่าใครมีวิธีกำหนดเวทนาที่ถูกต้องบ้างคะ เอาแบบที่เข้าใจง่ายๆ หน่อยนะคะ (สติปัฏฐาน ๔) ขอบคุณค่ะมากคะ

 :s_hi: :c017:

เวลาภาวนา อยู่ก็จะเป็นเช่นกันคะ กับอาการปวดเมื่อย ที่เกิดขึ้น คะวิธีแก้น่าจะไม่มีนะคะ คิดว่าทุกคนก็ต้องเป็นเหมือนกัน คะ คงต้องขึ้นอยู่ที่โครงสร้างร่างกายคะว่า ใครผอมหน่อยก็นั่งได้นาน ๆ คะ ใครอ้วนหน่อยก็สัก สิบนาที ก็น่าจะเก่งแล้วคะ

  คิดว่าการกำหนด น่าจะไม่มี นะคะ

  แต่ต้องรักษาอารมณ์ไม่ให้ฟุ้งซ่านตามคะ

  :coffee2:

รู้สึกว่า พระอาจารย์ แนะนำไว้ว่า  อ ด ท น คะ

 :25:

เดินจงกรม แล้ว ก็น่าจะมีสมาธิอยู่ตัว นอกเสียจากเดินไปไม่ได้กำหนดเป็นสมาธิ กำหนดเป็นสติเท่านั้นก็เลยไม่ส่งเสริมสมาธิ ดังนั้นต้องเดินจงกรมแบบสมาธิ ครับ

   :coffee2: :coffee2: :coffee2:

เวทนา ที่เกิดคือ ความเจ็บย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
 เมื่อเกิดเวทนา จิตที่เสวยเวทนา เมื่อกายรับทุกขเวทนา แล้วทนไม่ได้ ก็จะเป็นความทุกข์

ส่วนใหญ่ ครูอาจารย์ก็มักจะสอนให้เข้าไปสังเกตการณ์ เวทนา กัน หรือ กำหนดรู้เวทนา การทำเยี่ยงนี้เป็นการเปลี่ยนอารมณ์กรรมฐาน เพื่อให้สอดคล้องกับสภาวะทุกข์ในปัจจุบัน แต่การฝึกอย่างนี้เป็นการเจริญสติ มิใช่ สมาธิ จึงทำให้ผู้ฝึกเพียงกำหนดรู้ และ แบ่งรับแบ่งสู้ กับเวทนาต่อไป ผลการฝึกจิตไม่แกร่งพอก็สู้เวทนา ไม่ได้ก็ล้มเลิก การฝึก ถึงแม้นั่งฝืนกำหนดดูอยู่ สุดท้ายก็ต้องเลิกเพื่อเข้ารับความสุข ทำให้วิปัสสนาไม่ขาด คือ ถูก สันตติ ความสืบเนื่อง เข้าครอบงำเช่นเดิม

 วิธีแก้ไข ให้เจริญสมาธิเช่นเดิม ตามขั้นตอนเิดิม มิให้เปลี่ยนองค์กรรมฐาน ให้วางอุเบกขานิมิตให้หนักขึ้นตามเวลาที่กำหนดไว้ ให้มั่นคงในนิมิตทั้ง 3 คือ ปัคคาหะ บริกรรม และ อุเบกขา กำหนดนิมิตทั้ง 3 เป็นอารมณ์ตามขั้นตอนของพระกรรมฐาน ครั้งแรกจะปวดมาก เจ็บมาก หน่อย ครั้งต่อ ๆ ไป ก็จะปวดน้อยลง เพราะตบะสมาธิจิต แกร่งขึ้น ไม่ใช่กายแกร่งขึ้นอย่าไปเข้าใจผิด ว่าเป็นกายทนได้มากขึ้น กายก็เหมือนเดิม แต่จิตนั้นมีกำลังและตบะมากขึ้น

 ดังนั้นไม่มีคำใดดีที่สุด เท่ากับคำว่า อ ด ท น ที่ต้องใช้คู่กับ ขั้นตอนของพระกรรมฐาน


 เจริญพร / เจริญธรรม

  ;)