สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

อยากถามว่า ถ้าใช้ชีวิตร่วมกับคน ๆ นี้ท่านจะทำอย่างไร ?

  คือ ถ้ามีผู้ชายคนหนึ่ง มาฆ่าี่พี่้น้อง พ่อแม่ ลูกหลาน เราอย่างเหี้ยมโหด

   แล้วท่านจะต้องใช้ชีิวิตอยู่กับ คนอย่างนี้อย่างไร ? ซึ่งเขาก็มีพฤติกรรม ข่มเหงย่ำยี รังแก ทารุณ เราตลอดเวลาทุกวัน

   อยากทราบว่า การบังใจไม่ให้โกรธแค้น เลยนั้น.... เป็นไปได้หรือ ?
   อยากทราบว่า ถ้าท่านถูกตบหน้า ทารุณ ข่มเหงอยู่ทุกวัน ..... จะแผ่เมตตา หรือ อภัยให้เขาได้หรือไม่ ?

   ขอบคุณทุกคำตอบ คะ

  :c017: :25:

อ่านแล้ว จะรู้สึกว่าสลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนงำหลายประการ

  ถ้าเป็นหนังจึน ... เรียกว่า ตอนนี้สามารถ แทรกซึมเข้าไปอยู่กับศัตรู ที่ทำร้ายคนของเราได้เรียบร้อยแล้ว ภาษาจีน 10 ปีแก้แค้นก็ยังไม่สาย ดังนั้นเพื่อให้ วิถึพยาบาทงอกงามเพิ่มขึ้น ต้องคิดแผนซ้อนแผน แต่ก็บ่อยครั้ง มโนธรรม กับ ความแค้น มันไปด้วยกันไม่ได้  วันหนึ่ง ขณะที่มีโอกาสจะฆ่าลูก ของผู้ที่เคยฆ่าพ่อแม่เรา คุณธรรมก็เข้ามาขัดขวางไว้ ไม่ให้ดำเนินการ ดังนั้น อ่านเรื่อง บู๊ลิ้มส่วนนี้ ผมจินตนาการไปอย่างนั้นแหละ

  แต่ของคุณ น่าจะไม่ต่างกันเท่าไหร่ อาจจะไปอยู่กับเขาเพราะรัก หรือ เพราะแค้น

  ทั้งสองอย่างนั้น ก็ให้ผลเช่นเดียวกัน ครับ คือ ความทุกข์  ที่เสียดแทงใจ

  แนะนำ ออกจาก ตรงนั้นมาเสียเถอะครับ ก่อนที่ มโนธรรม ของคุณจะเหือดแห้งหายไป กลายเป็นกรรมที่ต้องชดใช้กันอย่างต่อเนื่องอย่างไม่สิ้นสุด คุณฆ่าเขา เขาฆ่าคุณ ล้วนแล้วแต่มีเหตุผลทั้งนั้นแหละครับ จะอยู่ในสถานการณ์ไหน ก็มีข้ออ้างได้เสมอ เพื่อเป็นการหยุดกรรม ขอแนะนำให้ออกมาจากตรงนั้นเสียเถอะครับ

 
  ขออภัย หากวิเคราะห์ ผิดนะครับ

    :49: :s_hi:

อยากถามว่า ท่านจะต้องใช้ชีิวิตอยู่กับคน ซึ่งมีพฤติกรรม ข่มเหงย่ำยี ทารุณเรา ทุกวัน จะแผ่เมตตา หรือ อภัยให้เขาได้หรือไม่ ?

http://www.youtube.com/watch?v=3WsUUpGLYzQ# (http://www.youtube.com/watch?v=3WsUUpGLYzQ#)

คิดว่า ถ้าอยากตัดกรรมกัน ก็ควรจะอยู่ห่างกันคะ มิฉะนั้นแล้ว การจองเวร จองกรรม ก็ต้องยาวต่อไปอีกนะคะใครจะเป็นผู้หยุดก่อนกัน อยู่ตรงนี้คะ

  :67:

โดยความคิดเห็นส่วนตัวผมมีดังนี้ครับ

1. หากเราใช้ชีวิตอยู่และกระทำเพื่ออยากหมดเวรกรรมกับคนๆนี้ที่ทำร้ายชีวิตครอบครัวเรา การที่เรามองโดยคิดว่าเราอาจจะสร้างเวรกรรมกันมาในการก่อนๆ แล้วไปทำให้เขาอาฆาตแค้นแล้วมาเอาคืนเราในปัจจุบันนี้ อย่างเช่นเรื่องของ พระองคุลีมาลเถระ ก็เป็นอย่างนี้ มีการจองเวรกรรมมาแล้วไม่รู้กี่ชาติ การที่พระเถระท่านจะพ้นจากบ่วงนี้ไปได้คือยอมรับกรรม คือ สิ่งที่เคยกระทำโดยเจตนาทั้งในปัจจุบันขณะและอดีต เพื่อผ่านล่วงพ้นไม่ให้ผูกเวรกันอีก คนเราทั้งหลายมีการกระทำเป็นผลติดตามไปทุกหนแห่งดังนั้นหากคิดว่าจะล่วงพ้นด้วยการชดใช้ไม่ผูกเวรให้เกิดมาจองเวรกันทุกชาติ ก็ต้องยอมรับสถานะภาพเราและความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับเราแล้วปลงสู่การละซึ่งความติดข้องใจนั้นๆของเรา ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่หากทำได้ก็เป็นบุญอันประเสริฐแล้วไม่ต้องไปผูกเวรกับเขาอีก

2. หากเรามองว่ามันผิดทำนองคลองธรรม มันไม่ควรเป็นเช่นนี้ ก็ควรที่จะแจ้งให้ตำรวจหรือหน่วยงานที่คุ้มครองเราให้เข้ามาตรวจสอบดูแล แล้วดำเนินตามกฏหมายกับผู้กระทำผิดนี้เสีย หากเมื่อทำได้แล้วสุดท้ายเราก็ต้องอโหสิกรรมแก่เขาเพื่อละความพยาบาต เบียดเบียนกันอีกต่อไป

อนุโมทนา กับคุณ Admax ด้วยคะ ตอบอย่างมีเหตุผลได้มากคะ

 ทางที่ดี ก็ คือ ต้องปลงก่อน นะคะ ว่า เรามีกรรมเป็นของๆ ตน และ ต้องหยุดกรรมที่สร้างกันต่อไป ถึงแม้จะลำบากใจอยู่บ้าง ควรจะต้องอโหสิกรรม คะ

  อ่านดูแล้ว เหมือนเรื่องสมัยก่อนครั้งอยุธยา เลยนะคะ ฉุด ฆ่าล้างโคตร กัน เลยนะคะ

  คิดว่า การออกจากคนแบบนี้ น่าจะมีผลดีมากกว่า คะ...


   :49: