สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

คนที่ประสบภาวะเครียดบ่อยๆ เป็นระยะเวลายาวนาน บางครั้งก็ทำให้เกิดอาการอ่อนล้าทางด้านจิตใจ หรือสภาวะที่เรียกกันคุ้นปากว่า 'จิตตก'

นพ.ไกรสิทธิ์ นฤขัตพิชัย กรรมการผู้จัดการ ร.พ.มนารมย์ อธิบายคำว่า 'จิตตก' ในทาง การแพทย์ว่า ใช้พูดกันเพื่อบรรยายอาการ ของคนที่ประสบกับความเครียด กดดัน เป็นระยะเวลายาว นาน หรืออาจจะเกิดจากความกดดันที่ เกิดขึ้นในระยะที่ไม่ยาวนาน แต่มีความรุนแรงสูง โดยจะมีอาการเกิดขึ้นเป็นลำดับ

เบื้องต้นมักจะเกิดจากการคาดว่า เกรงว่าสิ่งที่ไม่ดีจะเกิดขึ้น จะมีความเสียหายไม่ประสบความสำเร็จ ทำให้เกิดอาการวิตกกังวล ได้แก่ ใจสั่น เหงื่อออก หายใจไม่อิ่ม นอนไม่หลับ ระบบทางเดินอาหาร ระบบย่อยอาหารปั่นป่วน เป็นต้น




หากเกิดอาการผิดหวัง ท้อแท้ ซึมเศร้า จะเกิดอาการเบื่ออาหาร นอนไม่หลับ ไม่มีสมาธิ คิดช้า ไม่มีกำลังใจ รู้สึกตัวเองไร้คุณค่า ในรายที่อาการรุนแรง อาจจะมีความคิดไม่อยากมีชีวิตอยู่ อยากฆ่าตัวตาย หรือมีอาการทางจิตร่วมด้วย เช่น หูแว่ว ประสาทหลอน หวาดระแวง ซึ่งก่อให้เกิดอันตรายได้ทั้งกับตนเองและผู้อื่น

นพ.ไกรสิทธิ์ให้ข้อสังเกตว่า เนื่องจากคนเราไม่สามารถรู้ได้ว่าภาวะจิตตกจะเกิดขึ้นกับเราหรือไม่ เมื่อไหร่ ทางที่ดีจึงควรทำความรู้จักวิธีการรับมือเพื่อป้องกัน เช่นการเพิ่มภูมิคุ้มกันโดยการลดระดับความเครียดในแต่ละวันไม่ให้เกิดการสะสม หาเวลาพักกายและใจ

    ได้แก่ การรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ นอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ และควรมีเวลาออกกำลังกาย เพื่อยืดเส้นยืดสายลดความ เครียด และช่วยให้ฮอร์โมนเอ็นโดรฟินในสมองซึ่งช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย มีความสุขหลั่งออกมา พักใจโดยทำงานอดิเรกที่ชอบ ให้สมองได้พักผ่อน จะเกิดภาวะจิตตกได้ยากขึ้น

'เพราะคนที่หิว นอนหรือพักผ่อนไม่พอ ความอดทนจะต่ำ อารมณ์จะหงุดหงิด ฉุนเฉียวได้ง่าย อาจทำให้เกิดการกระทบกระทั่งกันได้ทั้งภายในครอบครัวและที่ทำงาน'




จิตแพทย์กล่าวว่า การจะผ่านภาวะจิตตกไปได้ ต้องอาศัยทักษะ 4 ประการ คือ
     1.ความเชื่อมั่นว่าจะผ่านพ้นปัญหาไปได้ จะช่วยให้มีกำลังใจต่อสู้ต่อไปได้
     2.ความสามารถมองเห็นข้อดีหรือข้อบวกของสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นสิ่งที่ต้องฝึกฝนจึงจะทำได้ดี
     3.การมองปัญหาและการวางแผนแก้ไข แบบเป็นขั้นตอน
     และสุดท้ายสำหรับคนที่พยายามแก้ปัญหาด้วยตัวเองแล้วยังไม่สำเร็จ อาจจะต้องอาศัยตัวช่วย คือ ความช่วยเหลือจากคนรอบข้างให้คำปรึกษาแนะนำ

นพ.ไกรสิทธิ์ทิ้งท้ายว่า บางรายถ้าประสบกับปัญหาที่ใหญ่และหนักหนามาก หลังรับความช่วยเหลือจากคนรอบข้างแล้วยังไม่ดีขึ้น ก็อาจจำเป็นต้องปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ เช่น นักจิตวิทยา หรือจิตแพทย์ เพื่อช่วยเหลือให้ต่อสู้กับปัญหาและผ่านวิกฤตไปได้


ขอบคุณข้อมูลและภาพาพจาก http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROb1pXRXdOVEU1TURjMU5RPT0=&sectionid=TURNek1BPT0=&day=TWpBeE1pMHdOeTB4T1E9PQ== (http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROb1pXRXdOVEU1TURjMU5RPT0=&sectionid=TURNek1BPT0=&day=TWpBeE1pMHdOeTB4T1E9PQ==)

ตอนนี้เหมือนกับกำลังติดตามพระธรรม อยู่นะคะ ในบอร์ดกรรมฐาน กำลังกล่าวถึงเรื่องการกำหนดทุกข์ คะ ส่วนตัวเองไม่เคยกำหนดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมา พอได้มาอ่าน 1 อาทิตย์ที่ผ่านมาก็มักตั้งคำถามกับตัวเองอยู่คะ ว่าทุกข์ อะไร ทุกข์ เรื่องอะไร ถ้าไม่ทุกข์ แล้วไปปฏิบัติธรรมภาวนาทำไม ? ก็สงสัย ว่าเราบ้าหรือไม่คะ ไม่ทุกข์แล้วไปภาวนา หรือจะเห่อไปตามเขา แรก ๆ ก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจคะ แต่วันที่สองก็ลองกำหนดทุกข์ ตามเพิ่มขึ้น รู้สึกได้เลยว่า ไม่เคยมองทุกข์ของตนเองจริง ๆ คะ เพราะเวลาทุกข์ใจก็ไปดูหนัง ดูละคร ออกไปเที่ยว หาเพื่อนคุย ระบายอารมณ์ ไปซะนั่น จึงไม่เคยโยงเรื่องทุกข์มาในเรื่องการภาวนาเลย คะ

   ดังนั้นวิธีที่สุด อีกวิธีตอนนี้ต้องตามอ่านนะคะ กับการกำหนดทุกข์ คะ

   :coffee2: :c017: :67: :13: