สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

   
      · ต้องแยกระหว่างการใช้ชีวิตทางโลก กับการปฏิบัติ ถ้าเป็นฆราวาส ไม่ใช่ห้ามดูข่าวสารบ้านเมือง ไม่ออกไปไหนเลย ถ้ายังปฏิบัติไม่เป็นก็ต้องแบ่งเวลาให้ไม่ฟุ้งไปกับการส่งจิตออกนอก ปฏิบัติเป็นแล้ว อยู่ที่ไหน ทำอะไร ก็เป็นธรรมได้

     · ถ้ารู้แล้วว่าความคิดเหล่านั้นจะกลายเป็นไฟเผาใจ ไม่ว่าราคะ หรือความโลภ โทสะ โมหะ ต้องรู้เท่าทัน พลิกหลุดออกจากมันทันที อย่าให้ลุกลามเป็นไฟเผาใจแล้วคิด พูด ทำไปตามมัน

     · เมื่อรู้ว่าติดไปกับกิเลสแล้ว ต้องเปลี่ยนความสนใจไปทำอย่างอื่นเลย แต่ถ้าชำนาญแล้ว จะพลิกทำความรู้สึกตัวได้ทันที จึงมีความจำเป็นที่จะต้องฝึก




     · ถามตนเองอยู่เสมอว่า ขณะปัจจุบันนี้มีความจำเป็นที่จะต้องคิดเช่นนี้หรือไม่ ถ้าไม่จำเป็นก็หยุดคิดเสีย อย่าเพลิดเพลินคิดไป จะเคยตัวเคยใจจนเป็นอนุสัย หรือจนเป็นนิสัยและสันดาน ต่อไปจะหยุดปรุงตามกิเลสไม่ได้ มีเชื้อนิดเดียวก็กลายเป็นไฟลามทุ่ง

    · อย่าตามใจ เช่นคิดตามความอยากไป และอย่าหักหาญ เช่นเอาพุทโธมาฆ่าให้หยุดคิด แต่ให้คิดแล้วให้รู้ รู้ตรง ๆ ทุกคิด

    · อาการหลง เหม่อ เผลอ เพลิน เรียกว่า “สติขาด” แม้ว่าเผลอ เพลิน คิดปรุงแต่ง ในทางกุศลก็ตาม มันไม่ทำให้พ้นทุกข์

    · “สติ ปัญญา” ต้องเหนือกว่ากิเลส ตัณหา จึงจะบรรลุพระนิพพานได้


หมายเหตุ : ไม่ทราบนามเจ้าของบทความ
ที่มา : http://www.easydhamma.com/dhammatoday_detail.php?id=85 (http://www.easydhamma.com/dhammatoday_detail.php?id=85)
ขอบคุณภาพจาก : http://www.thairath.co.th/ (http://www.thairath.co.th/)

อนุโมทนา สาธุ มีเนื้อหา ที่เจริญสติ ดีครับ

 :25: :25: :25: :c017:

สาธุค่ะ    :25: :25: :25: :88: :88: :88: :c017: