|
หัวข้อ: คนที่นั่งสมาธิ เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะ นี่เป็นเพราะอะไรคะ เริ่มหัวข้อโดย: hiso ที่ ธันวาคม 26, 2012, 09:03:39 am คนที่นั่งสมาธิ เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะ นี่เป็นเพราะอะไรคะ
มีเพื่อน ๆ หลายท่านบอกว่า การนั่งสมาธิ ที่เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะ นี้เกิดจากกรรมเก่า ที่สร้างไว้ ส่งผลเลยทำให้ อีก ๆ หลายคน กลัวการทำสมาธิ จึงไม่ทำสมาธิ บอกว่า ฟังธรรม แล้วนอน ดีกว่า ประมาณนี้ เลยคะ เลยไม่ทราบว่า อาการที่เกิดขึ้นเดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ นี้เป็นเพราะอะไร ใช่เกิดจากกรรม หรือ ไม่ หรือเข้าใจผิด คะ ช่วยตอบหน่อย นะคะ :c017: :25: หัวข้อ: Re: คนที่นั่งสมาธิ เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะ นี่เป็นเพราะอะไรคะ เริ่มหัวข้อโดย: komol ที่ ธันวาคม 27, 2012, 12:38:54 am อาจจะเป็น ปีติ ลง หรือ ไม่ก็ อุปาทานจิต กันครับเป็นได้หลายกรณี ครับ
ผมว่าถ้าครูสอนกรรมฐาน ถูกต้องอาการเหล่านี้ ก็ไม่มีหรอกครับ :49: หัวข้อ: Re: คนที่นั่งสมาธิ เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะ นี่เป็นเพราะอะไรคะ เริ่มหัวข้อโดย: ธุลีธวัช (chai173) ที่ ธันวาคม 27, 2012, 01:18:42 am ไม่ทราบว่า อาการที่เกิดขึ้น เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ นี้เป็นเพราะอะไร ใช่เกิดจากกรรม หรือ ไม่ หรือเข้าใจผิด คะ ช่วยตอบหน่อย การปฏิบัติภาวนาในปัจจุบันมีมากมายหลากหลายสำนักซึ่งล้วนแล้วแต่มีรูปแบบผิดแผกไปตามแต่จริตครูบาอาจารย์นั้นนั้น ทำให้เราท่านหลงหาต้นชนปลายไม่ถูกว่าเป้าหมายของการภาวนาคืออะไร? เพื่ออะไร? บ้างก็กลัวด้วยไม่เข้าใจในศาสตร์นั้นนั้น สรุปเอาอย่างนี้ดีกว่าไหม? เรามาหาต้นแบบฉบับเดิมของวิถีภาวนากันด้วยการศึกษาซิว่าครูบาอาจารย์แต่ละรูปนั้นขวนขวายใฝ่ภาวนาแรกเริ่มจากที่ใดกัน ที่ใดเป็นแหล่งรวมศึกษาหาแนวทางได้อย่างชี้เป้าหมายนิพพานตรงตามพุทธประสงค์เนื้อแท้ คงไม่มีใครอยากภาวนาแล้วเพี้ยน ภาวนาแล้วต้องสงบระงับนิวรณ์ได้นี้สำคัญ มีหลายแห่งที่ผมไปต่างชี้ทางไปนิพพานแต่หลงที่วิธีและขั้นตอนเข้าหาถามไถ่ก็ยาก หรือยากนักคลำพระเช่าบูชาแขวนคอไปพลางพลางก่อนกลายเป็นส่องรู้ดูเครื่องรางเสียเวลาไปกับชีวิต โลกขุ่นข้องด้วยเขลาหลงเสาะแสวงหาภาวนาเพื่อเร้นร้างห่างไม่ขอเกิดยากบ้างก็คุ้มยอมฝืนชนะใจตนเองก็คงดีกับความดีที่ยังพอมีกำไล..ครับ! |