ขอโมทนากับความดีที่คุณประยงค์กำลังพยายามทำอยู่ครับ
ผมขอแสดงความเห็นส่วนตัวครับ
คุณประยงค์หรือคนส่วนใหญ่ก็มีทุกข์ เพราะเวทนา คือ ความไม่พอใจ ที่มากระทบเราอยู่ทุกวัน
ถ้าจิตยังมีอวิชชาอยู่ เราก็ยังประสบกับสิ่งนี้ทุกชาติ ทุกภพ ไปตลอด
การที่คุณประยงค์พยายามทรงอุเบกขา เพราะต้องการดับความไม่พอใจ ความอึดอัดใจ ความร้อนรุ่มใจ หรือเปล่าครับ
ถ้าต้องการดับทุกข์ชั่วคราว ผมแนะนำอย่างนี้ครับ
1. ทำกำลังใจให้ "อภัยทาน" กับ คนที่มาทำให้คุณไม่สบายใจ จำไว้ว่า "เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร" ทำให้บ่อยๆ ทำให้มากๆ ทำจนกว่า จะไม่มีอะไรติดค้างในใจ ถ้าในภายหลังหวนระลึกเรื่องนี้แล้วเกิดความไม่พอใจขึ้นอีก ก็ให้อภัยทานอีก การให้ทานแบบนี้ ทำยากแต่ไม่เสียตังค์ครับ นอกจากนี้ยังมีผลทำให้เจริญพระกรรมฐานได้ง่ายขึ้น เพราะในระหว่างเจริญพระกรรมฐาน เวลาจิตเริ่มสงบ อารมณ์ต่างๆที่เก็บไว้มักจะเกิดขึ้นเป็นอุปสรรคในการทำสมาธิ อารมณ์ความไม่พอใจที่เคยเกิดขึ้นกับเราก็มักจะรบกวนเวลาที่ทำสมาธิ
2. ให้เจริญพระกรรมฐานบ่อยๆ จะทำให้จิตมีกำลัง ทำให้อุเบกขาธรรมที่คุณตั้งใจปฏิบัติ มีกำลังมากขึ้น นอกจากนี้ การเจริญพระกรรมฐานบ่อยๆ ยังทำให้หลังจากออกพระกรรมฐาน กายจะสุข จิตจะเป็นสุขไปอีกระยะหนึ่ง ทำให้สิ่งที่มากระทบใจคุณจะเบาลง ควบคุมง่ายขึ้น
3. แนะนำให้ตัดสินใจดับทุกข์ถาวร เวลานี้โลกยังมี พระรัตนตรัย ครบถ้วนสมบูรณ์อยู่ ถ้าต้องใจปฏิบัติ ยังมีโอกาสบรรลุมรรคได้ครับ ขอแต่เราปฏิบัติตามสิ่งที่ครูบาอาจารย์ แนะนำอย่างเคร่องครัด ไม่ออกนอกลู่นอกทาง หรืออ่านแต่หนังสือแล้วตั้งใจปฏิบัติเอง โดยไม่ฟังคำสอนของครูบาอาจารย์

ปล. ถึงในใจเราจะให้อภัยทานกับคนที่มาเบียดเบียนเรา แต่ทางกาย หรือทางโลกเรายังต้องทำตามหน้าที่นะครับ พระอริยเจ้าก็ยังด่าคนได้อยู่นะครับ ด่าหนักด้วยสำหรับคนที่จิตยังเกาะอกุศลอยู่

สัมมาสมาธิ ทำให้เกิดปัญญา
ปัญญา ทำให้เห็นประโยชน์ของการมีศีล เห็นโทษของการทุศีล
สัมมาสมาธิและปัญญา รักษาศีลที่เกิดแล้วให้ตั้งมั่น
ศีลและปัญญา รักษาสัมมาสมาธิที่เกิดแล้วให้ตั้งมั่น