อยากได้รับคำแนะนำเพิ่มจากเว็บ มัชฌิมา ครับ เพราะอ่าน ๆ มาแล้วก็จะคล้าย ๆ กันอย่างนี้ครับ
ไม่ทราบว่าถูกต้องหรือยัง หรือ ยังเป็นเพียงเบื้องต้น จะแก้ไข หรือ ส่งเสริม อย่างไรดีครับ
นั่งสมาธิ บริกรรมไปเรื่อยๆเพลินๆจนจิตสงบ รู้สึกโปร่งเบาสบาย ลอยๆ
สักพักเริ่มเห็นแสงสว่างแวบๆ จากนั้นตาก็มองเห็นทั้งๆที่ตนเองหลับตาอยู่ค่ะ
มองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงด้านหน้าเหมือนเวลาเราลืมตาค่ะ
แรกๆก็เกิดความลังเลว่าตนอาจจะเคลิ้มเพราะความสบายจนหนังตาลอยเปิดออก
ก็พยายามเกร็งหนังตาให้แน่นเข้าไว้ ;( สักพักก็เริ่มมีแสงและค่อยๆมองเห็นข้างหน้าอีก
ที่นี่ก็เริ่มสังเกตสิ่งที่เห็นแตกต่างกันระหว่างหลับตากับลืมตาบ้าง
เช่น เสื้อของคนที่นั่งด้านหน้า ลืมตาจะเห็นเสื้อเป็นลายทาง แต่ขณะหลับตานั้นไม่เห็นลายของเสื้อ
หลับตาเห็นแสงไฟจากใต้โต๊ะ แต่ลืมตาจะไม่เห็นแสงไฟใต้โต๊ะเป็นต้น
ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองสับสนมากค่ะ เพราะส่วนตัวเป็นคนเวลานอนหลับสนิทตาจะเปิดขึ้นนิดนึงค่ะ
แฟนก็บอกว่า บางทีตาเราอาจจะลอยขึ้นมาเพราะความเบาสบาย
ต้องบอกก่อนว่าเราเพิ่งเริ่มปฎิบัติได้ไม่นาน ไม่คิดว่าตนจะมีพลังมากพอสามารถมองทะลุหนังตาค่ะ
และบางวันจิตก็ไม่ได้สงบตลอด โดยเฉพาะวันที่เจอผู้คนเยอะๆ
เพราะความลังเลสงสัย ทำให้เราติดอยู่ตรงนี้ทุกครั้งเลยค่ะ ไม่ก้าวหน้าสักที ;(
ทุกครั้งที่เห็นก็จะพะวงกับหนังตาตนเอง หลุดสมาธิอยู่หลายครั้ง
เคยถามอาจารย์ค่ะ ท่านบอกว่าอย่าไปสนใจ...
แต่ก็ไม่กล้าถามต่อว่า 1) สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรานั้นเป็นเรื่องปกติไหม
และที่สำคัญ 2) มีวิธีไหนที่ทำให้เราไม่ติดอยู่ตรงนี้ค่ะ
ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
และขอให้ผลบุญที่ทุกท่านเสียสละเวลาเป็นวิทยาทานนั้น
ส่งผลให้เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน มากพร้อมด้วยโลกทรัพย์ ธรรมทรัพย์ค่ะ

จากคุณ : IceCappuccino