พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ทุกครั้งที่ทำบุญ ต้องมีการอุทิศส่วนกุศล ด้วยการให้ในใจ อย่างนี้บุญที่เราทำทุกวันจะมีจริงหรือครับ เพราะทำแล้วก็อุทิศให้ ถึงเวลาที่เราตายเพราะกายแตกนี้ จะมีบุญส่วนไหนหรือไม่ ครับ



ถามได้ดี เพราะเมื่อก่อนอาตมาก็เคยสงสัยเช่นนี้ในสมัยเป็นเด็ก ๆ เวลาทำบุญจึงมีินิสัยไม่ค่อยแผ่ส่วนบุญ
แต่ในทางกลับกัน บุญนั้นยิ่งแผ่ ยิ่งได้

  บุญ มีเหตุ คือ ความเต็มใจ เพราะบุญเมื่อทำแล้ว ต้องทำด้วยความเต็มใจ ไม่หวง ไม่ห่วง เป็นต้น

  บุญ มีผล คือ ความอิ่มใจ เพราะเมื่อทำลงไปแล้ว จะันั่ง นอน ยืน เดิน ที่ไหนก็ตามเมื่อ นึกได้ก็อิ่มใจทุกครั้ง

  บุญ มี 3 แบบ คือ ให้ทาน ออกแรงกาย แรงวาจา  และ ภาวนา

  บุญ ที่ต้องให้ทาน คือ ปัจจัย 4 และ อวัยยวะ ชีวิต มีเพียงหนึ่ง เรียกว่า ทานมัย

  ส่วนบุญอื่น ๆ เกิดได้จากออกแรงกาย แรงวาจา และ การภาวนา

  เช่น ออกแรงกาย เป็น เวยยาวัจนมัย ช่วยเหลืองานกิจกรรมที่เป็นกุศล อันนี้ออกแรงกาย

  ปัตตานุโมทนามัย กล่าวอนุโมทนากุศล ยินดีในกุศล ที่คนอื่นทำ ออกแรงวาจา แรงจิต และ แรงกาย

  สีลมัย  รักษาศีล เป็นภาวนามัยเป็นต้น

  ดังนั้น บุญ ทำแล้วอุทิศได้ ยิ่งอุทิศให้ ก็ยิ่งได้บุญ ดังนั้นการอุิทิศบุญนั้น ไม่มีหมด และ ไม่มีจบ นะจ๊ะ

  เจริญธรรม

   

[winyuchon]

เพราะถ้าเราคิดเรื่องบุญเหมือนวัตถุ แล้ว ไม่ได้คะ เพราะบุญไม่ใช่วัตถุคะ

อยากที่คนชอบพูดว่า ทำชั่ว รวย ทำดี จน   รวย จน ไม่ใช่ ดี ชั่ว นะคะ