« เมื่อ: เมษายน 24, 2014, 09:06:44 pm »
0
ศูนย์ดูแลผู้แสวงบุญ 960 อินเดีย : หัวใจไทย
ในอดีตทุกข์ของผู้แสวงบุญที่เดินทางไปนมัสการสังเวชนียสถาน 4 ตำบล ที่อินเดีย-เนปาล โดยทั่วไปมักเกิดจาก 3 ทุกข์ ทุกข์เรื่องอาหารการกิน ทุกข์เรื่องการเดินทางอันแสนยากลำบาก (ระยะทางเพียง 200 กม. ต้องใช้เวลาเดินทาง 8-10 ชม.) และทุกข์เรื่องไม่มีห้องน้ำให้ปลดทุกข์ แต่ปัจจุบันนี้ทุกข์เรื่องอาหารการกินกับการเดินทางเริ่มสะดวกสบายขึ้น เรื่องอาหารบริษัททัวร์คอยดูแล การเดินทางก็มีรถปรับอากาศอย่างดีบริการพอให้ลืมระยะทางอันแสนยากลำบากไปได้บ้าง
แต่ทุกข์เรื่องไม่มีห้องน้ำนั้น สุดแล้วแต่ชะตากรรมว่าจะปวดตรงไหน หากปวดก็ให้ทำสัญลักษณ์น่ารักๆ เช่น ปวดเบา ชูนิ้วก้อย ปวดหนัก ชูนิ้วหัวแม่โป้ง หากทั้งหนักทั้งเบา ก็ชูทั้งนิ้วหัวแม่โป้งและนิ้วก้อย พนักงานขับรถชาวอินเดียจะทราบและหาที่ดับทุกข์ให้ข้างทาง กลางทุ่งหรืออาศัยราวป่า ข้างกำแพงเก่าบ้าง ป่าถั่วแระบ้าง หรือไม่ก็ลงทุ่งข้าวสาลีนั่นเอง หากเป็นผู้ชายก็สะดวกหน่อยเลือกทำเลได้ตามอัธยาศัย แต่หากเป็นหญิงก็ต้องมีอุปกรณ์ช่วย ผ้าคลุม ร่ม หรือหรูหน่อยก็มีกระโจม เป็นความลำบากสำหรับผู้ไม่คุ้นเคย...(แต่สำหรับท่านที่มาบ่อยจะชอบมาก เพราะบรรยากาศการเข้าห้องน้ำที่อินเดียนั้น เลือกโลเกชั่นได้ตามใจ ไม่ต้องรอคิว...และก็สะอาดแบบธรรมชาติ) 
จากนั้นได้รับปัจจัยบริจาคมาเป็นทุนเริ่มต้นในการจัดสร้าง จึงน้อมรับมาปฏิบัติสร้าง “พุทธวิหาร สาลวโนทยาน 960” เกิดเป็นศาลาพักข้างทางของผู้แสวงบุญ มีห้องน้ำห้องสุขา ที่จัดภัตตาหารถวายพระสงฆ์ระหว่างเดินทาง และเป็นศาลาอเนกประสงค์รับประทานอาหารแบบปิกนิก คลินิกปฐมพยาบาลและตู้ยาสามัญ นอกจากจะมีห้องสุขาสะอาดที่สุดแล้ว ยังมีมุมนั่งจิบชา กาแฟ ชิมโรตี “อะรีด่อย” ร้อนๆ โรยนมข้น จากฝีมือแม่ชี และช็อปปิ้งของที่ระลึกติดไม้ติดมือกันพอให้ลืมทุกข์กันไปเลย ปัจจุบันเป็นที่รู้จักกันในนามวัด "960" หรือ "วัดไทยราชรัตนาราม" นั่นเองขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20140424/183408.html
ผู้เขียน
หัวข้อ: ศูนย์ดูแลผู้แสวงบุญ 960 อินเดีย (อ่าน 1158 ครั้ง)