พิมพ์

[raponsan]

ความรักของพ่อ : ธรรมะยู-เทิร์น โดยอิทธิโชโต

    พฺรหฺมาติ มาตาปิตโร มารดาบิดา ท่านเรียกว่าเป็นพรหม

เมื่อไม่นานมานี้ มีข่าวลูกฆ่าพ่อแม่ และน้องชาย โดยทำคดีอำพรางว่า น้องชายฆ่าพ่อแม่ตนเอง สุดท้ายตำรวจจับได้ว่า ฆาตกรตัวจริงก็คือตัวพี่ชายคนโตที่มาแจ้งความนี่เอง ซึ่งตัวเขาเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยได้อยู่ปี ๑ แต่ที่ลงมือกระทำการเพราะแม่สัญญาว่าจะซื้อรถให้หลังสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่เมื่อเข้าได้แล้วก็ไม่ทำตามสัญญา (ตามข่าว) หลังจากที่เขาสารภาพ ก็บอกว่าถ้าพ้นคดีจะบวชไม่สึก

หากหนุ่มนักศึกษาคนนี้ได้เคยศึกษาเรื่องราวของพระเจ้าพิมพิสาร และพระเจ้าอชาตศัตรู เขาอาจจะไม่ก่อคดีเช่นนี้ก็ได้

ย้อนไปในวันที่พระเจ้าพิมพิสารสวรรคต พระโอรสของพระเจ้าอชาตศัตรูก็ประสูติ พระองค์ทรงบังเกิดความรักพระโอรสอย่างลึกซึ้ง ทั้งทรงตระหนักในพระทัยว่า พระราชบิดาของพระองค์ก็ทรงมีความรักต่อพระองค์ไม่แตกต่างกับที่พระองค์ทรงมีต่อพระโอรสเช่นกัน ไม่ว่าพระองค์จะทำผิดอย่างไร ก็ไม่เคยลงโทษ

 

ขณะจิตหนึ่งนั้น พระเจ้าอชาตศัตรูทรงระลึกถึงพระคุณของพระราชบิดา สำนึกในทันทีว่า พระองค์ได้ทำความผิดอย่างใหญ่หลวง จึงมีรับสั่งให้ปล่อยพระราชบิดา แต่ไม่ทัน พระเจ้าพิมพิสารสวรรคตเสียแล้ว ทำให้พระเจ้าอชาตศัตรูทรงทุกข์โทมนัสอย่างใหญ่หลวง ถึงกับทรงกันแสงคร่ำครวญ น้ำพระเนตรไหลนองพระพักตร์ขณะเสด็จไปเฝ้าพระราชมารดา

พระนางเวเทหิ พระราชมารดาของพระเจ้าอชาตศัตรู เล่าให้ฟังว่า ตอนที่ตั้งครรภ์ มีโหรทำนายว่าจะมีพระราชโอรสที่เกิดมาจะกระทำปิตุฆาต ก็เลยไม่อยากได้จึงพยายามทำแท้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ แล้วก็แพ้ท้อง ไม่อยากเสวยอะไรเลย นอกจากพระโลหิตของพระเจ้าพิมพิสาร พ่อของลูกทรงทราบเรื่องเข้าก็ทรงใช้พระขรรค์กรีดพระโลหิตพระองค์เองที่ข้อศอกตรงท้องแขนแล้วรองพระโลหิตให้แม่ดื่ม จากนั้นแม่ก็ยังไปทำแท้งอีก เมื่อเสด็จพ่อของเจ้าทรงทราบเรื่องก็ห้ามปรามไม่ให้ทำแท้ง จนกระทั่งประสูติเจ้าออกมา และทรงตั้งพระนามให้ว่าเจ้าชายอชาตศัตรู อันมีความหมายว่า "ผู้ไม่เป็นศัตรู"

 

เสด็จพ่อของเจ้านั้นทั้งรักเป็นที่สุด เวลาที่ลูกยังเล็กอยู่ เกิดเป็นฝีที่นิ้วมือ เสด็จพ่อของลูกได้อมนิ้วมือของลูกจนฝีแตกในพระโอษฐ์นั้นเอง เสด็จพ่อของลูกมีความรักลูกถึงปานนี้ พระเจ้าอาชาตศัตรูฟังแล้วทรงกันแสงคร่ำครวญ

นี่แหละคือความรักของพ่อที่เหนือเงื่อนไขทั้งปวง ก็เช่นเดียวกับเด็กหนุ่มคนนั้นที่กระทำปิตุฆาต หากเขารู้สักนิดว่า คำดุด่าของพ่อแม่คือความเมตตาและห่วงใย เป็นความหวังดีสถานเดียว ถ้าเด็กหนุ่มคนนี้มีชีวิตอยู่ไปในวันหน้าโดยไม่มีพ่อแม่ เขาจะไม่รู้ว่าจะสร้างความดีไปเพื่อใคร และถ้าเขาได้รถ ต่อมาในวันหน้าจะขับให้ใครนั่ง แต่สิ่งที่พ่อแม่ให้ ไม่ใช่วัตถุ อาจเป็นสิ่งที่ดีงาม ประเมินค่าไม่ได้ เพียงแต่เขาคิดไม่ได้เอง

ขอบคุณบทความและภาพจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20140612/186357.html