พิมพ์

[raponsan]

สมาธิชาวบ้าน : การระลึกชาติ

ธรรมชาติของมิติภพภูมิทั้งสามภพที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสถึงไว้นั้น อันได้แก่ มนุษยโลก เทวโลก และพรหมโลก ภพทั้งสามจะต่างคนต่างดำเนินไป ไม่มีใครเจอกัน นาคก็อยู่ส่วนของนาค คนก็อยู่ส่วนของคน ทำในส่วนของใครก็ทำไป มีระบบของการจัดสรรวิญญาณที่ชัดเจนและถูกต้องดีแล้ว

    อย่างเราเกิดเป็นคนเมื่อชาติที่แล้ว ชาตินี้เราก็เกิดเป็นคน ธรรมชาติได้จัดสรรไว้หมดแล้วว่า เมื่อใดที่กายสังขารดับลง ความจำในภพชาตินั้นย่อมหมดสิ้นไป การมาเกิดใหม่เจ้าย่อมจำชาติภพเดิมไม่ได้

    แต่ภพชาตินั้นมันถูกบันทึกไว้อยู่ในจิตเบื้องลึก เกินกว่าจะน้อมนึกคิดไปได้ เราคิดไปได้แค่เป็นเด็กจำความได้  แต่ถ้าลึกลงไปกว่านั้นเราจะจำไม่ได้ เนื่องจากว่าระบบของวิญญาณมันกำหนดไว้ดีแล้ว ส่วนคนที่เก่งก็เริ่มจำย้อนได้ จำไปถึงครั้งยังเป็นทารกได้ ว่าตอนนั้นชอบใจอะไร ไม่ชอบใจอะไร เช่นว่าจำลึกลงไปถึงตอนที่อยู่ในครรภ์มารดาว่าวันไหนแม่กินอะไร วันไหนแม่กินเผ็ด เป็นต้น ซึ่งถ้าจำได้ลึกลงไปจนถึงก่อนที่จะไปอยู่ในครรภ์มารดาก็เรียกว่า “ระลึกชาติ” แต่ต้องเป็นไปด้วยการฝึกจิตให้เกิดกำลังจิต

     

    คนที่จะฝึกจิตให้เกิดกำลังจิตนี้ได้ ย่อมมีธรรมะที่เรียกว่า  “ภูมิธรรมในขั้นต้นๆ” คือจะต้องสำเร็จจิตเบื้องต้น ซึ่งคุณวิเศษดังกล่าวจะได้แต่เฉพาะในคนที่ได้ธรรมมะแล้วเท่านั้น

    บุคคลใดก็ตามที่ปฏิบัติสมาธิภาวนา ปฏิบัติจิตและยังไม่สำเร็จคุณธรรมเบื้องต้นนี้ เขาจะไม่ให้คุณวิเศษอันนี้ เพราะหากระลึกชาติได้แล้วไม่มีความเท่าทันในสิ่งที่ได้รู้เห็น อย่างเช่นชาตินี้เป็นเพื่อนกัน ระลึกชาติได้ว่าเป็นครูบาอาจารย์กันก็ยังรักกันดี แต่ถ้าเกิดระลึกชาติได้ขึ้นมาว่าชาติที่แล้วเป็นโจรมาปล้นบ้านเรา อย่างนี้ถ้าไม่มีคุณธรรมเบื้องต้น อะไรจะเกิดตามมา... ดังนั้นจึงต้องได้ธรรมะก่อน ถ้าไม่รู้ธรรมะแล้ว ระบบจะไม่มีทางให้คุณรู้ชาติที่แล้วเป็นแน่

    ถ้ามีธรรมะแล้วมันกลับรู้อีกแบบหนึ่ง คือถึงแม้ว่าจะรู้ระลึกเหตุการณ์ในชาติต่างๆ ได้ แต่ก็จะรู้ไกลไปกว่านั้น รู้ว่าคนเรามันเวียนว่ายตายเกิด กรรมจึงชักนำให้มาอยู่ใกล้กัน   ผูกพันเป็นโอกาสแล้วที่เราจะทำให้กรรมนั้นเป็นอโหสิกรรม มีปัญญาสูงขึ้น

     

    การที่คนเกิดมานั้น ธรรมชาติได้สร้างให้คนเราลืมอดีต ลืมเหตุเกิดมาก่อน เพราะว่าโลกนี้มันมีความจำได้เฉพาะในโลกสมมติบัญญัติ โลกนี้เป็นโลกสมมติบัญญัติ เป็นโลกธาตุที่เวียนว่ายตายเกิดมา โลกธาตุนี้ก็มีแม่ธาตุต่างๆ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ โลกนี้มีธาตุอะไรอยู่เท่าไหร่ ปัจจุบันมันก็มีอยู่เท่านั้น มีน้ำอยู่กี่หยด มันก็มีเท่านั้น มีดินอยู่กี่เม็ด มันก็มีเท่านั้น มีอากาศอยู่เท่าไหร่ มันก็มีเท่าเดิม

    แม่ธาตุทั้งสี่นี้ก็ก่อเกิดเป็นมวลสังขารของสัตว์ ของคน วนเวียนกันอยู่ เป็นพืช เป็นสัตว์ เป็นน้ำ เป็นฝน เป็นน้ำในแม่น้ำ น้ำในทะเล เป็นน้ำแข็ง เป็นฝน เป็นเมฆ ต่างๆ นี้ก็อยู่ในโลกธาตุเดียวกัน ไปอยู่ในคนก็เป็นเหงื่อ เป็นเลือด เป็นไขมัน เป็นน้ำเหลือง เป็นอะไรต่างๆ ของเหลวก็เป็นของเหลวบนโลกนี้ โลกนี้มันก็ประกอบเป็นคน เป็นสัตว์ ไปตามยุคตามเหตุปัจจัยของมัน คน สัตว์นี้ก็มีกาย มีวิญญาณ เป็นของละเอียดอยู่ในตัว วิญญาณก็สะสมสิ่งต่างๆ เป็นเวรเป็นกรรมอยู่ในวิญญาณนั้น วิญญาณก็จำกรรมต่างๆ ได้ กรรมดี กรรมชั่ว เรียกว่า “กุศลกรรม อกุศลกรรม”

    จิตดวงนี้ก็จะบันทึกไว้หมด จำได้หมด ถึงกายสังขารจะแตกดับไป สลายไป วิญญาณนั้นกลับไม่ตาย ก็ไปก่อร่างเป็นวิญญาณใหม่ เป็นร่างกายใหม่ เป็นสังขารใหม่ เมื่อจิตเข้ามาอยู่ในกายใหม่นั้น จิตมันก็บันทึกเรื่องราวต่างๆ ไว้ เพียงแต่ว่ามันจำไม่ได้ พระพุทธเจ้าจึงสามารถที่จะย้อนระลึกชาติได้เป็นหลายๆ ชาติ เป็นร้อยเป็นพันชาติได้ ซึ่งทุกคนถ้าฝึกสมาธิแล้วได้ธรรมะ รู้ธรรมแล้วก็ระลึกชาติได้ ถ้าฝึกสมาธิยังไม่ได้ธรรมก็ระลึกชาติไม่ได้ เพราะการระลึกชาติได้นี้หากมันไม่มีธรรมะแล้วจะเข้าใจยาก และการไปจำอดีตชาติได้นี้จะกลับกลายเป็นผลร้ายกับตัวเองเสียอีก.

ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/220614/92046

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ