พิมพ์

[raponsan]

อินเทอร์เน็ต.! ทำคนหายจากบ้านได้.?

อินเทอร์เน็ต ดาบ 2 คม ปัจจัยเสี่ยงทำเด็กหายจากบ้าน

ปัจจุบันอินเทอร์เน็ตถือเป็นเรื่องใกล้ตัวทุกคน โดยเฉพาะ 20 กว่าปีก่อนที่เริ่มมีการนำอินเทอร์เน็ตเข้ามาในประเทศ แรกเริ่มเดิมทีนั้น การใช้อินเทอร์เน็ตจะถูกต่อผ่านสายสัญญาณโทรศัพท์หรือเรียกว่าสายแลนเข้าสู่คอมพิวเตอร์ให้ได้ใช้กัน ซึ่งกลุ่มผู้ใช้งานจะเป็นวันทำงาน รวมทั้งวัยรุ่นและเด็ก ซึ่งมีโปรแกรมหลายโปรแกรมในเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ทำหน้าที่เหมือนตัวกลางในการรับส่งข้อมูลต่างๆ อาทิ อีเมล์ หรือจะเป็นโปรแกรมสนทนาระหว่างกันอย่างเว็บแคม หรือ เอ็มเอสเอ็นซึ่งถือเป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่นมากที่สุด

แน่นอนว่าอินเทอร์เน็ตถือเป็นประโยชน์ต่อการใช้งาน แต่ก็เป็นดาบสองคมเช่นเดียวกัน การที่มีโปรแกรมติดต่อสื่อสารเกิดขึ้นมาโดยไม่ได้พบเจอหน้าตากันและกัน ถือเป็นช่องทางที่มิจฉาชีพใช้เพื่อหลอกประชาชนได้อีกช่องทางหนึ่ง ซึ่งอาจมีการพูดคุยกันให้สนิทสนมและนัดเจอตัวจริง ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายแต่ผู้ถูกหลอกได้ โดยเฉพาะในหมู่วัยรุ่นที่กำลังอยู่ในช่วงอยากรู้อยากลอง แต่ยังประมาทและไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์ร้ายๆ หากออกไปพบกับบุคคลที่นัดเจอทางอินเทอร์เน็ต

 

ภายหลัง อินเทอร์เน็ตไม่ได้มีอยู่แค่ในคอมพิวเตอร์อีกต่อไป การเกิดขึ้นของสมาร์ทโฟนกลับกลายเป็นการส่งเสริมให้เกิดปัจจัยเสี่ยงของวัยรุ่นและเด็กรวมถึงคนชรา การเข้าถึงที่ง่ายเกินไปกับการตรวจสอบที่ทำได้ยากขึ้น ทำให้เกิดวิกฤตปัญหาต่างๆ เช่น ลักพาตัว หนีออกจากบ้าน ถูกนำตัวไปกระทำชำเรา มีแนวโน้มมากขึ้นทุกปี

นายเอกลักษณ์ หลุ่มชมแข หัวหน้าศูนย์คนหาย มูลนิธิกระจกเงาแห่งประเทศไทยกล่าวว่า ใน 1 ปี มีเด็ประมาณ400-600 คน ที่ครอบครัวกำลังตามหาอยู่ ตัวอย่างปี 2549 มีคนหายออกจากบ้านไปจำนวน 394 คน จะสังเกตได้ว่า ปีนี้มีคนหายออกจากบ้านไปเยอะเพราะส่วนหนึ่งอยู่ในช่วงที่อินเทอร์เน็ตกำลังเป็นที่สนใจของสังคม ต่างจากปี 2550 ซึ่งมีการทำรัฐประหารและมีจำนวนคนหายไปเพียง 233 คน ซึ่งน้อยลงกว่าเดิมเพราะสถานการณ์ทางการเมืองทำให้คนไม่อยากออกจากบ้าน แต่อย่างไรก็ตาม ในปีต่อๆ มาจนถึงปัจจุบัน จำนวนคนที่หายไปในแต่ละปีกลับมีจำนวนมากขึ้นและมีแนวโน้มที่จะมากขึ้นอีกในอนาคต โดยเฉพาะการหายตัวไปของผู้สูงอายุที่มีจำนวนมากขึ้นเทียบเท่ากับเด็ก

 

อินเทอร์เน็ตถือเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่ก่อให้เกิดการหายตัวไปของคนในบ้าน และถือเป็นที่น่าตกใจว่า การพร้อมใจออกจากบ้านมีถึง 53 เปอร์เซ็นต์ การลักพาตัวมี 10 เปอร์เซ็นต์ อิทธิพลจากการติดแชท 21 เปอร์เซ็นต์ ตามด้วยเกมส์อีก 16 เปอร์เซ็นต์ โดยส่วนใหญ่กลุ่มคนอายุที่หายตัวไปจะอยู่ในช่วง 11-15 ปี โดยเฉพาะเพศหญิง ที่มีการหายตัวไปมากกว่าเพศชาย

 

จากการสำรวจของโครงการ Telenor group ที่จับมือร่วมกันกับ Dtac ได้มีบทความที่แสดงถึงปัจจัยที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่างๆ ในวัยรุ่นที่มีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิต จำนวน 4 ข้อหลักๆ คือ
    1.การที่วัยรุ่นมีแนวโน้มที่จะเปิดรับเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมกับวัยและความคิด
    2.การติดต่อระหว่างบุคคลกับคนที่ไม่รู้จัก รวมถึงการถูกกลั่นแกล้งหรือประจานผ่านทางอินเทอร์เน็ต ที่จะพบบ่อยในต่างประเทศซึ่งก่อให้เกิดการอับอายถึงขั้นต้องย้ายโรงเรียนมาแล้ว
    3.การติดต่อซื้อขายบริการต่างๆ อาจมีการเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ว่าถูกหลอกให้ซื้อบริการ
    4.ความปลอดภัยทางข้อมูล ข้อมูลส่วนบุคคลบางครั้งถูกนำไปใช้โดยมิชอบ ซึ่งในประเทศไทยยังไม่มีกฎหมายมารองรับในส่วนนี้ของทางภาคเอกชน

    เอกนุช เชยสูงเนิน

ขอบคุณภาพข่าวจาก
www.dailynews.co.th/Content/Article/277014/อินเทอร์เน็ต!+ทำคนหายจากบ้านได้%3F