พิมพ์

[raponsan]

ความเป็นอมตะของ "พระเจ้ากรุงธนบุรี"

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณอาจารย์ปรามินทร์ เครือทอง วิทยากรผู้นำทัวร์ "จลาจลกรุงธนบุรี ปริศนาพระเจ้าตาก" ของสำนักพิมพ์ศิลปวัฒนธรรมเมื่อวันอาทิตย์ที่ 16 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา ที่ได้ให้ความรู้และเฉลยข้อสงสัยที่ค้างคาอยู่ในใจเกี่ยวกับพระเจ้ากรุงธนบุรี และ คุณเอก อพิสิทธิ์ ธีระจารุวรรณ แห่งสำนักพิมพ์มติชนที่ได้มอบหนังสือ "การเมืองไทยสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี" ของ อาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์ มาให้อ่านเพิ่มเติม

ในบทนำของ อาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์ ได้เขียนไว้ว่า "จากการค้นคว้าและครุ่นคิดเกี่ยวกับพระเจ้ากรุงธนบุรีอยู่ประมาณ 5 ปี ทำให้ทัศนคติที่มีต่อพระเจ้ากรุงธนบุรีนั้นเป็นไปในทางที่ลึกซึ้งขึ้น จนมองเห็น (หรือคิดว่ามองเห็น) ทั้งความอ่อนแอและความเข้มแข็งของพระองค์ มีความสามารถที่จะชื่นชมพระองค์ในฐานะมนุษย์ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่ทวยเทพที่จุติมาดับยุคเข็ญแก่มวลมนุษย์"

 

ประเด็นที่สำคัญอยู่ตรงนี้นี่เอง คือการมองเห็นพระเจ้ากรุงธนบุรีเป็นมนุษย์มิใช่สมมติเทพ

การบรรยายของอาจารย์ปรามินทร์ก็ทำให้เราได้สัมผัสความเป็นพระเจ้ากรุงธนบุรีในแบบเดียวกันพระเจ้ากรุงธนบุรีผู้เป็นทั้งวีรบุรุษผู้ช่ำชองการสงครามแต่ไม่ช่ำชองการเมือง และผู้มีทั้งความกล้าหาญและอ่อนแอ

พระเจ้ากรุงธนบุรีผู้ทำให้เรามองเห็นการมีอยู่ของระบบชนชั้นที่ฝังรากลึกในสังคมไทยจากสมัยโบราณจนถึงยุคปัจจุบันที่ยากจะบอกได้ว่าเมื่อใดจะมีระบบระบอบอื่นขึ้นมาเข้มแข็งกว่า

อาจารย์ปรามินทร์พาเราไปปะติดปะต่อเรื่องราวของการปฏิวัติกรุงธนบุรีโดยผ่านสถานที่ที่มีความเกี่ยวพันกับชีวิตของท่านเริ่มจากพระราชวังเดิมซึ่งสร้างในสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรีและบัดนี้เป็นกองบัญชาการกองทัพเรือตั้งอยู่ติดกับวัดอรุณราชวรารามและหันหน้าออกสู่แม่น้ำเจ้าพระยาตรงข้ามกับบริเวณท่าเตียน

เชื่อกันว่าที่นี่คือที่ๆพระเจ้ากรุงธนบุรีถูกประหารชีวิตณ บริเวณป้อมวิไชยประสิทธิ์ สาเหตุตามปรากฏในพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา กล่าวว่า ระหว่างที่มีการจลาจลที่เขมรและพระเจ้าตากสินให้พระยาจักรีไปปราบนั้น ในกรุงธนบุรีเองมีความสับสนวุ่นวายเพราะพระเจ้าอยู่หัวนั่งกรรมฐานเสียพระสติ สำคัญตนผิดว่าบรรลุโสดาบัน และปลดพระสังฆราชทำโทษให้ไปขนอาจม สิ่งนี้ประชาชนไม่พอใจ เป็นเหตุให้ประชาชน เสนาบดี สนับสนุนให้พระยาจักรีซึ่งขณะนั้นเป็นเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกเดินทัพเข้ามาจัดการให้ยุคเข็ญสงบ และประหารชีวิตพระเจ้าตาก

 

วิสัยนักประวัติศาสตร์ อ่านพงศาวดารแล้วก็ต้องมีการหาหลักฐานอื่นๆ มาเทียบเคียงแล้ววิเคราะห์กันอีกที อาจารย์ปรามินทร์ได้วิเคราะห์เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นตามวันเวลาอะไรเกิดก่อนเกิดหลังแล้วก็พบความคลาดเคลื่อนของเหตุและผลของสิ่งที่เกิดขึ้น

สิ่งที่อาจารย์วิเคราะห์ก็เป็นสิ่งที่ผู้ร่วมทัวร์จำนวนไม่กี่คนมีอภิสิทธิ์ที่จะได้รับรู้และได้รับคำตอบต่อสิ่งที่เคยสงสัย

ไม่ใช่เรื่องราวของพระเอกผู้ร้ายที่ต้องตัดสินลงไปแต่เป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นตามสถานการณ์ณ ห้วงเวลานั้นๆ ของบ้านเมืองและการเปลี่ยนแผ่นดินที่มีความคล้ายคลึงเกือบจะเรียกว่าเป็นสูตรสำเร็จตายตัวไม่ว่าจะยุคใดหรือประเทศไหน

สำหรับนักประวัติศาสตร์แล้วก็แทบจะหลับตามองเห็น การสังหารหมู่ การสร้างความชอบธรรมให้แก่ผู้ก้าวเข้ามาชิงอำนาจ และสร้างความไม่ชอบธรรมให้กับคนที่กำลังสูญเสียอำนาจ การสร้างวาทกรรมต่างๆ สนับสนุนความชอบธรรม ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหม่ในวิถีทางการเมือง และเป็นเช่นนี้มาแต่ดึกดำบรรพ์

ในพระราชวังเดิมมีพิพิธภัณฑ์สองหลังมีลักษณะเป็นเก๋งจีนที่นี่แสดงผลงานของพระเจ้ากรุงธนบุรีโดยย่อ แบบเข้าใจง่าย เก๋งจีนทั้งสองหลังสร้างในสมัยรัชกาลที่ 3 แห่งราชวงศ์จักรี กษัตริย์ในราชวงศ์จักรีได้เข้ามาประทับอยู่ในพระราชวังเดิมแห่งนี้หลายรัชกาล

ในปัจจุบันพระราชวังเดิมเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพเรือและผู้บริหารพิพิธภัณฑ์คือมูลนิธิสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีซึ่งมีการบริหารจัดการที่ทันสมัย เช่นมีของที่ระลึกจำหน่ายตามแบบพิพิธภัณฑ์สมัยใหม่ทั่วไป ตัวพระราชวังเดิมมีความร่มรื่น ได้รับการดูแลภูมิทัศน์อย่างดี เป็นอีกแห่งที่น่าเข้าเยี่ยมชม

 

อาจารย์ปรามินทร์เล่าว่า ปัจจุบันหน่วยราชการต่างๆ ใช้งบประมาณในการทำพิพิธภัณฑ์กันอย่างแพร่หลาย ทำกันถึงระดับท้องถิ่น บางแห่งทำเสร็จก็ปิดประตูล็อกกุญแจ ไม่มีชีวิต

ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตว่าพิพิธภัณฑ์ใดจะได้รับการดูแลที่ดีขึ้นอยู่กับหน่วยราชการที่สังกัดซึ่งมีงบประมาณและบุคลากรเพียงพอคอยดูแลอย่างเช่น พิพิธภัณฑ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีแห่งนี้ ซึ่งอยู่ในความดูแลของกองทัพเรือ หรือวังจิตรลดาในบริเวณวังปารุสกวันซึ่งอยู่ในความดูแลของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ

ถือโอกาสประชาสัมพันธ์ในที่นี้ว่า วันที่ 28 ธันวาคมของทุกปี พิพิธภัณฑ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีจะเปิดให้ประชาชนทั่วไปเข้าชม ในวันอื่นๆ หากต้องการเข้าชมต้องทำจดหมายเป็นหมู่คณะถึงกองทัพเรือ

ผู้ที่เข้าไปชมพิพิธภัณฑ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีและอ่านข้อมูลต่างๆจะค่อยๆซึมซับคุณูปการของพระเจ้ากรุงธนบุรีที่มีต่อชาติไทยทุกวันนี้ การทำศึกตลอดระยะเวลายาวนาน 15 ปีเพื่อรักษาและขยายอาณาเขตของไทยเพื่อส่งต่อให้กับราชวงศ์จักรี

ในสมัยของพระองค์อาณาเขตของประเทศไทยทิศเหนือจรดอาณาจักรล้านนาทิศใต้จรดเมืองไทรบุรี ทิศตะวันออกจรดญวณใต้ ทิศตะวันออกเฉียงเหนือจรดเวียงจันท์ หัวเมืองพวน และหลวงพระบาง ทิศตะวันออกเฉียงใต้ จรดเมืองพุทไธมาศ ทิศตะวันตกจรดมะริดและตะนาวศรี ออกมหาสมุทรอินเดีย

จุดเด่นของพระเจ้ากรุงธนบุรีคือความเป็นนักรบ แต่จุดด้อยคือความเป็นนักปกครอง และจุดอ่อนอีกประการหนึ่งคือชาติกำเนิดซึ่งไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ จุดด้อยและจุดอ่อนสองประการหลังนั้นได้พาท่านไปสู่จุดจบของแผ่นดิน

 

ความเป็นนักรบความกล้าหาญและความเสียสละของท่านทำให้พระเจ้ากรุงธนบุรีเป็นวีรบุรุษในดวงใจของคนไทย แต่ในขณะเดียวกันสิ่งที่น่าสรรเสริญยิ่งคือการรู้จักเวลาของตนเอง

ในพงศาวดารหลายๆ ฉบับเล่าถึงการยอมจำนนของท่าน เมื่อพระยาสรรค์ยึดกรุงธนบุรี ด้วยคำพูดกับแม่ทัพผู้จงรักภักดีว่า "สิ้นบุญพ่อแล้ว อย่าให้ยากแก่ไพร่เลย" เป็นสัญญาณให้ยอมแพ้นั่นเอง

ในหนังสือ "ชำแหละแผนยึดกรุงธนบุรี" ของ อาจารย์ปรามินทร์ เครือทอง ได้กล่าวอ้าง "พงษาวดารกรุงกัมพูชา" (กัมพูชาขณะนั้นขึ้นอยู่กับกรุงธนบุรี) ถึงพระราชดำรัสอันเป็นปัจฉิมก่อนการสละราชบัลลังก์ ซึ่งไม่มีการยืนยันว่าใกล้เคียงความเป็นจริงแค่ไหน

แต่สิ่งที่อาจารย์ปรามินทร์ชี้ให้เห็นคือ การที่ขณะนั้นพระองค์ไม่น่าจะมีพระสติฟั่นเฟือนหรือคลุ้มคลั่งแต่ประการใดกลับรู้ด้วยซ้ำว่า พระองค์ถูกหาว่าเป็นบ้า

"กูวิตกแต่ศัตรูมาแต่ประเทศเมืองไกล แต่เดี๋ยวนี้ไซ้ลูกหลานของกูเอง ว่ากูคิดผิดเปนบ้าเปนบอแล้วดังนี้ จะให้พ่อบวชก็ดี ฤๅจะใส่ตารางพ่อก็ดี พ่อจะยอมรับทำตามใจลูกบังคับทั้งสิ้น"

 

ทั้งหมดนี้สะท้อนตัวตนของพระเจ้ากรุงธนบุรีที่รู้จักพระองค์และที่สำคัญที่สุดคือรู้เวลาของพระองค์เป็นการรับรู้ที่ทำให้พระองค์เป็นTragic Hero ในภาษาการละคร เช่นเดียวกับมนุษย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายที่ยอมรับชะตากรรมโดยดุษฎี ด้วยเหตุนี้พระองค์จึงเป็นที่จดจำของคนไทยทั้งๆที่ความจริงเกี่ยวกับพระองค์ไม่เป็นที่รู้กันมากนัก

อาจารย์นิธิ ได้ตั้งข้อสังเกตไว้ใน "การเมืองสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี" ว่าพระเจ้ากรุงธนบุรีเป็นกษัตริย์ไทยพระองค์เดียวที่มีรูปเคารพ อนุสาวรีย์ไม่ว่าเล็กใหญ่ ศาลเพียงตา หรือสิ่งแทนพระองค์ที่ทำให้รำลึกถึงพระองค์มากกว่ากษัตริย์พระองค์อื่นๆ

พูดง่ายๆ ก็คือพระองค์มี "แฟนคลับ" หรือชมรมคนรักพระเจ้าตากนั้นมีอยู่ไม่น้อย มีแบบเงียบๆ แต่เหนียวแน่น

สิ่งที่ตรงข้ามกับแฟนคลับอันมีอยู่ทั่วทุกภาคของประเทศคือการที่เราไม่พบว่ามีตระกูลใดในปัจจุบันที่เป็นเชื้อสายพระเจ้าตากซึ่งเป็นเรื่องที่น่าหยุดคิดและหาข้อมูลมาศึกษา

เรื่องราวของประวัติศาสตร์คือการสืบค้นเรื่องราวความเป็นจริงที่ทำให้เรารู้จักตัวเองและบรรพบุรุษของเรามิใช่นำมันมาเป็นเรื่องเจ็บร้อนอาฆาตแค้น หรือแม้แต่นำมาเป็นเครื่องมือทางการเมือง

แต่คือการยกย่องในความเสียสละและความดี รวมทั้งเข้าใจในความผิดพลาดและความจำเป็นของทุกๆ ฝ่ายที่ต้องทำเพื่อรักษาชาติบ้านเมืองในแต่ละช่วงเวลาของประวัติศาสตร์

คอลัมน์ : โลกหมุนเร็ว
เพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง: ความเป็นอมตะของพระเจ้ากรุงธนบุรี
มติชนสุดสัปดาห์ 28 พฤศจิกายน - 4 ธันวาคม 2557
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1417543386&grpid=03&catid=&subcatid=
ขอบคุณภาพจาก
http://www.matichon.co.th/
http://www.upyim.com/
http://buddhasattha.com/
http://www.weddinghitz.com/
http://paramate.files.wordpress.com/
http://123.242.165.136/photo_gallery/

[raponsan]

ชมภาพมุมสูง พระราชวังกรุงธนบุรี
ประชาชนจำนวนมากเข้าถวายสักการะ พระบรมราชานุสาวรีย์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ภายในพระราชวังกรุงธนบุรีหรือพระราชวังเดิม พร้อมเที่ยวชมโบราณสถานภายในพระราชวังฯ บริเวณปากคลองบางกอกใหญ่ ริมแม่น้ำเเจ้าพระยา เนื่องในวันสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช 28 ธันวาคม/ ภาพ กฤษณ์ พรหมสาขา ณ สกลนคร

ที่มา www.posttoday.com/รูปภาพ/ภาพข่าว/338135/ชมภาพมุมสูง-พระราชวังกรุงธนบุรี

[kobyamkala]

 

  ส่วนตัว คิดว่า เรื่อง ของพระเจ้า ตาก เป็นเรื่อง ที่ คิด และ ติดตามได้ยาก คะ มีตำนาน เล่าแตกต่างกันไป จนไม่รู้ว่า จะเชื่อ แบบไหน กันแล้ว เหมือนดูหนัง เรื่อง มหานเรศวร เช่นกัน ประวัติศาสตร์ กับ ภาพยนต์ มันไม่ตรงกัน เป็นจำนวนมาก เลยไม่รู้ว่า จะเชื่อแบบไหน ดี

 

[PRAMOTE(aaaa)]

นับว่าท่านเป็นกษัตริย์ที่มีเมตตาสูงมาก และบารมีธรรมนั้นก็น่าเคารพนับถือยิ่ง

    เรื่องจิตใจ ที่เด็ดเดี่ยว สมกับวีรบุษของชาติทั้งเป็นมหาราชแห่งชาติสยามประเทศนี้

  เรื่องเกียรติยศนั้นอธิบายพระองค์ท่านได้ไม่หมดจริงๆ

           จะกระทําการสิ่งใดในโลกที่มีอุปสรรคให้มีผลสําเร็จ   ผู้คนมักจะไปบนบาลศาลกล่าวกับพระองค์ท่าน มากพอสมควรทีเดียว


              สาธุ  สาธุ