การมรณภาพ ของ คนทั่วไป เราคงต้องกล่าว คำไว้ อาลัย ว่า
"ขอแสดงความเสียใจด้วยนะจ๊ะ" แก่ญาติพี่น้องของเขา
และกระทำในใจว่า "ตัวเราก็ไม่ต่างจากตัวคนที่ตาย เราต้องแน่นอนเช่นกัน"
การมรณภาพ ของ พระทั่วไป เราคงต้องกล่าว คำไว้ อาลัย ว่า
"สมศักดิ์ศรีของท่านแล้ว ที่ได้เสียชีิวิต ในผ้ากาวสาวพัตร์นี้" แก่เพื่อน สหธรรมิกด้วยกัน
และกระทำไว้ในใจว่า "อันตัวเราไซร้นี้ ก็จะไม่น้อยหน้าท่าน จะตายให้สมศักดิ์ศรีเช่นท่านให้ได้"
การมรณภาพ ของ พระที่เป็น ครูอาจารย์ เราคงต้องกล่าว คำไว้ อาลัย ว่า
"หลวงพ่อ หลวงปู่ พระอาจารย์ ท่านเป็นพระเนื้อนาบุญโดยแท้ การจากไปของท่าน เท่ากับเนื้อนาบุญที่หายไป" แก่ เพื่อน สหธรรมิกด้วยกันทั้งปวง
และ กระทำไว้ในใจว่า "อันตัวกระผม ได้ ดูครูอาจารย์เป็นตัวอย่าง จักใช้ชีิวิตเป็นเนื้อนาบุญเยี่ยงท่าน และจากไป อันความไม่มีกายนี้ กระผมก็เป็นอย่างท่านเช่นกัน"
ถึงแม้ การจากไป ของครูอาจารย์ ไม่ว่า จะเก่งขนาดไหน มีผลงาน ระดับไหนก็ตาม สิ่งที่เราต้องนำมาไว้เป็น สิ่งที่คิดถึงท่าน ก็คือ คุณงามความดี ของท่านเป็นแบบอย่าง และ เราก็นำมาตั้งเป็น มรณัสสติ เตือนตนไว้อย่าได้ประมาท เช่นกัน
เจริญธรรม / เจริญพร
ผู้เขียน
หัวข้อ: สิ้น 'หลวงพ่อเอียด' เกจิดังเมืองกรุงเก่า สิริอายุ 87 ปี (อ่าน 1866 ครั้ง)