พิมพ์

[raponsan]

รูปลักษณ์ที่ขาดธรรมลักษณ์ ใช่หรือ คือ พุทธศาสนา.!?!

โดย...พระอาจารย์อารยะวังโส

ปุจฉา : สังคมไทยกับจิตสำนึกภาคสังคมเป็นอย่างไร กรณีการออกกฎหมายรัฐธรรมนูญกับการบัญญัติให้พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ มีความสำคัญอย่างไร!?

วิสัชนา : เจริญพรสาธุชนผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ...สังคมไทยดั้งเดิมมีจิตสำนึกตามแนววิถีพุทธศาสนา นับตั้งแต่ประมาณพุทธศตวรรษที่ ๑๘ แห่งการสร้างอาณาจักรสุโขทัยเป็นต้นมา แม้จะมีวิถีชีวิตดั้งเดิมที่ยังแทรกซึมอยู่ในคติความเชื่อในการนับถือผีวิญญาณ ...ปรากฏการณ์ธรรมชาติ แต่ก็เป็นไปในขั้นพื้นฐานที่ไม่ขัดแย้งต่อพระพุทธศาสนา ที่ว่าด้วยเรื่องกฎแห่งกรรม และการตั้งจิตเคารพธรรมในความกตัญญูกตเวที ดังปรากฏพิธีพลีบุญไปในผู้ล่วงลับไปแล้ว... เทพยดาทั้งหลาย...

จิตสำนึกภาคสังคมดั้งเดิมจึงดำเนินไปในวิถีที่เชื่อมั่นในอำนาจคุณธรรมความดีของบุคคลว่า สามารถสานสัมพันธ์กับทุกสิ่งในโลกได้ แม้ดูเหมือนว่าความสำนึกดังกล่าวออกจะนำไปสู่การสร้างพันธนาการจิตให้วุ่นวายอยู่กับพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ทางด้านจิตวิญญาณ แต่ก็เป็นเบื้องต้นที่จะนำไปสู่การเรียนรู้ความจริงในพระพุทธศาสนา เพื่อก้าวสู่การศึกษาปฏิบัติธรรมชั้นสูง เพื่อจะนำไปสู่การปลดปล่อยพันธนาการให้จิตกลับคืนมาสู่ความเป็นอิสระโดยธรรมจากอำนาจใดๆ ในโลก ดังปรากฏการสั่งสอนให้เจริญสติปัฏฐานในพระพุทธศาสนา ที่สรุปลงให้สาธุชน พึ่งตน... พึ่งธรรม ไม่พึ่งอำนาจอื่นใดเลยในที่สุด

 

เราจึงเห็นนานาพิธีการที่เป็นไปในเชิงเทวนิยม ปรากฏอยู่ในพื้นฐานชีวิตของสังคมไทย ดังปรากฏสัญลักษณ์ที่สะท้อนความเชื่อตามคตินิยมเกลื่อนกลาดไปทั่วแผ่นดิน ไม่ว่าจะเป็นศาลภูมิเทวดา ห้องบูชาพระ หิ้งไหว้ผีบรรพชน จึงมีคำกล่าวว่า... เช้าไหว้พระ กลางวันบูชาเทพยดา... กลางคืนไหว้ผีบรรพชน...

แม้สังคมได้ก้าวสู่โลกยุควิทยาศาสตร์ที่แสดงความเชื่อตามหลักเหตุผลพิสูจน์ได้ แต่ก็ใช่ว่าความเชื่อเชิงเทวนิยมนี้จะหมดไป โดยเฉพาะการแทรกซึมอยู่ในพิธีกรรมทางพุทธศาสนาที่สื่อสารตามวัดวาอารามต่างๆ ในพระพุทธศาสนา ที่น่าสนใจคือ พระภิกษุจำนวนมากยังดำเนินพิธีกรรมทางเทวนิยมควบคู่ไปกับการประกอบศาสนกิจตามพระธรรมวินัยในพระพุทธศาสนา ดังค่านิยมสร้างเครื่องรางของขลังวัตถุมงคลทั้งหลาย

 

จิตสำนึกภาคสังคมของชาวไทยจึงละเอียดอ่อน มีความซับซ้อนเชิงโครงสร้างในด้านจิตสำนึกพอสมควร แต่ก็โน้มไปในทิศคุณธรรมที่เกิดจากความศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ภาคความสำนึกของสังคมจึงยังดำรงอยู่กับความเชื่อมั่นในกฎแห่งกรรม... บาปบุญคุณโทษอยู่ ...ที่สำคัญ กำลังความแหลมคมต่อความศรัทธาอย่างมีปัญญาถูกต้องชอบตรงตามพระธรรมวินัย ยังพอมีอยู่ ในการชักที่จะนำสังคมไปสู่ทิศทางที่ตรงต่อพระพุทธวจนะ... ดังนั้น การพัฒนาจิตสำนึกภาคสังคมให้เข้มแข็ง มั่นคง ดำรงชีวิตอย่างมีสารธรรม จึงยังสามารถทำให้เกิดขึ้นได้ หากทุกฝ่ายช่วยกันปลูกฝังจิตสำนึกของชาวพุทธที่ถูกต้องตามวิถีพุทธลงไปอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในคนรุ่นใหม่ของสังคมที่กำลังเติบโตไปตามกระแสโลกาภิวัตน์...

ความศรัทธาเลื่อมใสอย่างถูกต้อง จิตสำนึกที่ตรงตามธรรมของสาธุชนในสังคม... จึงเป็นเครื่องหมายที่จะตราว่า... สังคมประเทศชาตินี้มีพระพุทธศาสนาประจำชาติแท้จริงหรือไม่ ...ซึ่งสำคัญยิ่งกว่าที่บัญญัติทั้งปวงในเอกสารตราสารใดๆ... เพราะความศรัทธาที่ดำรงอยู่ด้วยความรู้ถูกต้องชอบตรงตามธรรมนั้น จะเป็นรากแก้วให้จิตวิญญาณของสัตว์ทั้งหลาย ที่จะนำไปสู่ความเพียรชอบ ความระลึกรู้ชอบ และความตั้งมั่นชอบ เมื่อสมบูรณ์ในอำนาจธรรมดังกล่าว กำลังธรรมย่อมเกิดขึ้นในจิตวิญญาณแห่งสัตว์นั้น ให้ขับเคลื่อนชีวิตไปบนเส้นทางวิถีพุทธได้อย่างแท้จริง...

 

จึงควรอย่างยิ่งที่สาธุชนจะได้ตื่นขึ้นมาตราบัญญัติพุทธศาสตร์ไว้ในดวงจิต จะได้ลิขิตชีวิตไปตามธรรมเพื่อประสบประโยชน์แห่งธรรมได้จริง... นั่นเป็นคุณค่าที่แท้จริงยิ่งกว่าการบัญญัติพุทธศาสนาตราไว้ในรูปลักษณ์ภายนอก แต่หาได้มีธรรมลักษณ์ภายในจิตวิญญาณใดๆ เลย

เจริญพร

ขอบคุณภาพและบทความจาก
www.posttoday.com/ธรรมะ-จิตใจ/361418/รูปลักษณ์ที่ขาดธรรมลักษณ์ใช่หรือคือพุทธศาสนา-