พิมพ์

[raponsan]

พุทธศาสนากับเรื่อง เฮง..เฮง..!?
โดย..พระอาจารย์อารยะวังโส

เจริญพรสาธุชนผู้มีศรัทธามั่นคงในพระศาสนา มีคำถามเข้ามามากมายในเรื่อง การปลุกเสกสิ่งของเขียนเลขยันต์ สะเดาะเคราะห์ ให้พร สวดเป็นมงคลขับเสนียดจัญไร ดูเลขผานาทีหาฤกษ์ยามทำนายทายทักดวงชะตา บูชาราหู เทพเจ้า ดวงดาว นพเคราะห์ ฯลฯ ...ทั้งหลายเหล่านี้เป็นเรื่องพระพุทธศาสนาหรือไม่...

จริงๆ แล้ว เรื่องที่ถามมาคงจะเกี่ยวกับกรณีทีมฟุตบอลในอังกฤษที่คนไทยเข้าไปเกี่ยวข้องเป็นประธานคณะกรรมการผู้บริหาร ได้เป็นแชมป์ชนะเลิศ มีการแสดงความยินดีตื่นเต้นมาจนถึงเมืองไทยเชื่อมโยงไปถึงเบื้องหน้าเบื้องหลัง ว่ามีการสวดเสกเขียนเลขลงยันต์ เพื่อประสิทธิประสาทคาถาอาคมลงไปในเสื้อผ้า เครื่องหมายของทีม จนเชื่อว่าเป็นแรงผลักดันที่ให้ทีมเฮง... เฮง... เฮง...!

เรื่องดังกล่าวถูกเปิดเผยโดยสื่อที่เข้าไปสัมภาษณ์ตีแผ่แพร่ข่าวสารไปทั่ว ไม่เว้นคอลัมน์ของโยมซูมในไทยรัฐ จึงนำมาสู่การวิพากษ์วิจารณ์ของศาสนิกชนที่ศึกษาปฏิบัติในพระธรรมคำสั่งสอน ในหลายมุมมองของความคิดเห็น และแม้ว่าจะมีการออกมาสื่อสารอีกครั้ง เพื่อทำความเข้าใจให้ถูกต้อง...

 

...คงไม่ต้องลงลึกไปในรายละเอียด เพราะเป็นเรื่องที่ชัดเจนในความเป็นพุทธศาสนาอยู่แล้ว ว่าเป็นศาสนาหรือคำสั่งสอนของพุทธะ ที่แปลย่อว่า รู้ ... ตื่น ... เบิกบาน ...
    รู้ ... คือ รู้แจ้งในอริยสัจ
    ตื่น ... คือ ออกมาจากความหลับใหลด้วยอำนาจแห่งกิเลส (ความเศร้าหมองเน่าเหม็น...)
    เบิกบาน ... คือ บริสุทธิ์หมดจดด้วยสิ้นซึ่งความเศร้าหมอง... ดับทุกข์ได้สิ้น

หลักการในพระพุทธศาสนาจึงมุ่งตรงต่อการสร้างศรัทธาที่มีปัญญาใน ๔ ประการ (ย่อๆ) คือ กรรม... วิบาก กัมมัสสกตา และหลักธรรมที่ทรงตรัสรู้ (ตถาคตโพธิสัทธา) รวมย่อคือ เข้าใจและยอมรับในกรรมนิยามและธรรมนิยาม ที่แสดงความเป็นจริงอันปรากฏมีอยู่ในธรรมชาติ เรียกว่า กฎอิทัปปัจจยตา ปฏิจจสมุปบาทธรรม...

พระพุทธศาสนาจึงมุ่งเน้นการสร้างคุณธรรมองค์ ๔ คือ วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ให้เกิดขึ้นในจิตใจบนพื้นฐานความมีศรัทธาที่ถูกต้องตรงธรรม โดยเฉพาะสำคัญยิ่ง คือ ศรัทธาในพระพุทธ พระธรรมพระสงฆ์ ผ่านหลักตถาคตโพธิสัทธา... ที่จะทำให้ศรัทธามั่นคงแน่วแน่เป็นหนึ่งเกิดขึ้นในจิตใจ เพื่อดำเนินสู่หนทางสายกลางแห่งการพัฒนาจิต โดยอิงอาศัยองค์ธรรม ๘ ประการ มีสัมมาทิฏฐิเป็นเบื้องต้น และมีสัมมาสมาธิเป็นที่สุด ที่จะนำไปสู่การละสิ้นในการยึดมั่นถือมั่นในอุปาทานขันธ์ ๕ หรือการยึดมั่นในความเป็นตัวตนบุคคลเราเขา

 

พระพุทธองค์จึงทรงตรัสย้ำให้พุทธบริษัทสี่ ยึดหลัก พึ่งตน พึ่งธรรม ด้วยการเจริญสติปัฏฐานสี่ เพื่อพิจารณาในธรรมอันอุบัติขึ้นในจิต อันเป็นอารมณ์ที่ตั้งของกุศล ... อกุศล ฯลฯ  ...การพัฒนาจิตยกระดับวิญญาณ (การรับรู้) จึงเป็นเรื่องของพระพุทธศาสนา ที่จะอ้างอิงเบื้องต้นของกุศลธรรม คือ ศีลอันบริสุทธิ์ และความเห็นอันหมดจด

ความเห็นอันหมดจดตรงนี้แหละที่แสดงความเป็นพุทธศาสตร์เสียงจริง ... เป็นชาวพุทธตัวจริง หากเป็นความเห็นผิดไปจากธรรม... ไม่พึ่งตนโดยการพัฒนาสติปัญญา ... ขีดความสามารถในการกระทำที่ดำเนินไปตามจิตที่มีสติปัญญากำกับ...

หากมัวแต่ไปหวังพึ่งผู้อื่น ยึดถือในวัตถุสิ่งของภายนอก ดวงดาว เลขผานาที มนต์กลคาถาทั้งหลาย... โดยไม่ยอมพัฒนาตนเองไป... ก็ย่อมขาดจากความเป็นชาวพุทธแท้ทันทีทันใดในขณะปัจจุบันจิตนั้น...

 

ถ้าเป็นพระภิกษุก็ขาดจากความเป็นพระภิกษุในศาสนาของพุทธะ...  ถ้าเป็นศาสนิกชนก็ขาดจากความเป็นพุทธศาสนิกชนโดยปริยาย... มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ...

จึงควรแยกให้ออกว่า นี่คือ พระพุทธศาสนา.. นี่เป็นเรื่องนอกศาสนาพุทธ กรุณาอย่านำ...เอาพระพุทธศาสนามาปนเปกับเรื่องราว เฮง... เฮง ... ซวย... ซวย... เพราะพระพุทธศาสนาเป็นไปเพื่อความบริสุทธิ์... ความตั้งมั่น... และการกระทำที่ให้ประโยชน์ตรงธรรม... ที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์นั่นเองเป็นสำคัญ... ไม่มีเรื่องเดรัจฉานวิชา ของเกเรอาจมโสมมซกม๊กทั้งหลาย!!

เจริญพร

[PRAMOTE(aaaa)]

   สาธุ สาธุ ครับ