พิมพ์

[raponsan]

 
ดีหรือไม่ ใครจะรู้

นิทานของพระอาจารย์พรหม (ชวนม่วนชื่น 2 ธรรมะบันเทิงหลายเรื่องเล่า) เรื่องที่ 11 ดีหรือไม่ใครจะไปรู้ ไม่ได้ตั้งใจสอนให้มองโลกแต่ในด้านดีด้านเดียว ท่านสอนอย่างไร ลองอ่านกันดู

กาลครั้งหนึ่ง มีพระราชาพระองค์หนึ่ง มีพระสหายเป็นหมอหลวง เวลาจะเสด็จไปไหน หมอหลวงก็ตามเสด็จไปด้วย ในวันที่เสด็จประพาสป่าล่าสัตว์ พระราชาทรงเผลอทำมีดบาดพระหัตถ์ หมอหลวงก็ถวายการรักษา ใส่ยาแล้วใช้ผ้าพันแผล“แผลข้า จะหาย ใช่ไหม” พระราชาทรงถาม

    หมอหลวงตอบไม่ตรงคำถาม “ดีหรือไม่ ใครจะรู้ พระพุทธเจ้าข้า”

    กลับพระราชวังในวันต่อมาแผลเกิดติดเชื้อ หมอหลวงก็ต้องทำความสะอาดบาดแผลแล้วทายา ใช้ผ้าพันแผลอีกครั้ง “แผลข้าจะดีใช่ไหม” พระราชาทรงถามอีก น้ำพระเสียงกังวล หมอหลวงตอบคำ เดิม“ดีหรือไม่ ใครจะรู้ พระพุทธเจ้าข้า”

     

     สองสามวันต่อมาแผลติดเชื้อรุนแรงจนรักษาไม่ได้ หมอหลวงต้องตัดนิ้วพระหัตถ์ทิ้ง
     ถึงขั้นนี้พระราชาทนไม่ไหว ที่หมอหลวงที่พระองค์เชื่อใจ ไร้ความสามารถ ทั้งยังพูดจาไม่เข้าหู สั่งจับหมอหลวงเข้าคุก ทรงตามไปถึงคุกแล้วถาม “ติดคุกแล้วเป็นไง” หมอหลวงยังตอบ “ดีหรือไม่ ใครจะรู้” เหมือนเดิม พระราชาทรงบ่นว่า “เจ้านี่นอกจากไม่มีฝีมือ ยังสติไม่ดี”

      หลายวันต่อมาแผลหาย...พระราชาก็เสด็จประพาสป่าล่าสัตว์ตามพระนิสัย ครั้งนี้เกิดเหตุใหญ่ ขณะไล่ตามสัตว์ใหญ่ตัวหนึ่ง ทรงพลัดหลงกับข้าราชบริพาร ทรงเดินอย่างไร้จุดหมาย เคราะห์ร้าย หลุดเข้าไปในเขตคนป่า ถูกคนป่าจับมัดกับต้นไม้

      บังเอิญวันนั้น เป็นวันที่ชาวป่ากำลังจะทำพิธีบวงสรวงเจ้าป่า หมอผีสวดมนต์เสียงดัง คนป่ากระโดดโลดเต้นเล่นระบำ หมอผีหยิบมีดเล่มใหญ่ ตรงเข้าไปจะเชือดคอพระราชา แต่ทันทีนั้น หมอผีตะโกน “หยุดก่อน” แล้ว ประกาศเสียงดังๆว่า “ชีวิตที่จะเซ่นสังเวยสิ่งศักดิ์สิทธิ์ครั้งนี้ไม่สมบูรณ์เพียงพอ เพราะมีนิ้วเพียง 9 นิ้ว”

     

      พิธีล้มเลิก หมอผีสั่ง “ปล่อยตัวเขาไป” พระราชารอดพระชนม์ คนป่าช่วยชี้ทางให้พระองค์เดินทางกลับ เมื่อถึงพระราชวังทรงตรงไปที่คุก ออกพระโอษฐ์ชมหมอหลวงว่ามีความสามารถฉลาดล้ำลึก

     “เราคิดว่าเจ้าช่างโง่เง่า เอาแต่พูดเหลวไหล แต่ตอนนี้เรารู้แล้ว เจ้าพูดถูก การที่เราเสียนิ้วไป กลายเป็นเรื่องดี แต่เรื่องที่ไม่ดีของเรา ก็คือการจับเจ้าเข้าคุก”

     “พระองค์แน่ใจอย่างไร ว่าการจับข้าพระพุทธเจ้าเข้าคุก เป็นเรื่องไม่ดี” หมอหลวงกราบทูล “การที่ข้าพระพุทธเจ้าถูกจับเข้าคุก เป็นเรื่องดี”

      “ดียังไง...” พระราชาสงสัย

      ถ้าข้าพระพุทธเจ้าไม่เข้าคุก ก็ต้องตามเสด็จพระองค์ไปประพาสป่าล่าสัตว์ และการที่รับใช้ใกล้ชิด เมื่อพระองค์ถูกคนป่าจับ ข้าพระพุทธเจ้า ก็ต้องถูกจับด้วย คงไม่ทรงลืมว่าข้าพระพุทธเจ้ามีนิ้วครบสิบนิ้ว...พระองค์มีเก้านิ้ว รอดไปได้ คนที่จะถูกคนป่าจับเชือดคอบูชายัญ คนต่อมา ก็คือข้าพระพุทธเจ้านี่เอง”

 

นิทานเรื่องดีหรือไม่ ใครจะรู้ จบแค่นี้ พระอาจารย์พรหมท่านไม่ได้สอนให้รู้อะไรต่อไป ปล่อยให้คนอ่านนิทานจินตนาการต่อเอาเอง

ก่อนหน้านี้ท่านผู้นำบ้านเมืองของเรา ยืนยันย้ำแล้วย้ำเล่าถึงเวลาที่ออกปากขอก็จะไปวันสองวันนี้ ท่านผู้นำคนเดิมก็หลุดปากว่าถ้าบ้านเมืองยังไม่สงบเรียบร้อยท่านก็จะอยู่

ใครจะวิตกวิจารณ์เรื่องนี้อย่างไร ผมใช้หลักหมอหลวงของพระราชา “ดีหรือไม่ ใครจะรู้” แล้วก็สบายใจ ก็ถ้าบ้านเมืองไม่มีศึกสงคราม ทหารเขาก็แค่เตรียมพร้อมอยู่ในกรมในกอง ก็เมื่อบ้านเมืองมีศึกสงคราม ทหารเขาก็ออกมา

นี่เป็นคำพูดที่เป็นเหตุเป็นผล ที่ถ้าไม่มีอคติแล้วต้องฟังได้ ไม่ใช่เรื่องพูดจริง พูดโกหก แต่ประการใดเลย.

กิเลน ประลองเชิง


คอลัมน์ ชักธงรบ โดย กิเลน ประลองเชิง 7 มิ.ย. 2559 05:01
http://www.thairath.co.th/content/632804

[Admax]