พิมพ์

[raponsan]

ขอบคุณภาพจาก HolidayThai.com

ปาฏิหาริย์ พระโตวัดไชโย

เรื่องน่าอายขายหน้าของคนไทย...ตอนนี้ ก็คงจะเป็นเรื่องคอร์รัปชันเรื่องสินบนบริษัทโรลส์รอยซ์ในการบินไทย ใน ปตท. ยังไม่ทันได้สะสาง เรื่องสินบนในการไฟฟ้าทั้งนครหลวง ทั้งภูมิภาค ก็ตามติด ก็เอาล่ะเป็นหน้าที่ขององค์กรต่อต้านคอร์รัปชันกับรัฐบาล คุณสมชาย ท่านต้องรับหน้าเสื่อไป

เรื่องเหล่านี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านในเมือง แต่เรื่องที่น่าอาย น่าขายหน้ามากกว่าก็คือเรื่องที่ข้าราชการระดับรองอธิบดี...ไปถูกจับข้อหาขโมยภาพเขียนจากโรงแรมในเมืองเกียวโตของญี่ปุ่น พิโธ่พิถังเอ๋ย จะเป็นขโมยให้เสียชื่อ...กับเขาสักที ผ่าไปขโมยแค่ภาพเขียนติดฝาผนังข้างบันไดในโรงแรม คิดราคาเป็นเงินไทยแค่สี่พันกว่าบาท...มาตรฐานขุนนางไทย ต่ำเตี้ยเรี่ยดินเสียจริงๆ

ย้อนไปนึกถึงสมัยโบราณ เรื่องขี้ฉ้อคอร์รัปชัน...หลวงท่านจับได้ไล่ทัน...ท่านก็สั่งให้เอาตัวไปตระเวนบกสามวัน ตระเวนน้ำสามวัน แล้วให้ไปเป็นตะพุ่นหญ้าช้าง สำนวนที่คนสมัยหนึ่งใช้ “สาบานให้พระแก้วพระกาฬ หักคอ” แสดงว่า เมื่อจับมือใครดมความผิดไม่ได้ ก็ต้องหันไปให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วย

 

ผมอ่านหนังสือพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองหลายครั้ง มีพระพุทธรูปองค์เดียว...คือพระมหาพุทธพิมพ์ หรือพระโต ในวิหารวัดไชโย อำเภอไชโย จังหวัดอ่างทอง ที่พอจะไปขอพึ่งท่านได้ อาจารย์วรนันทน์ ชัชวาลทิพากร เล่าว่า หลวงพ่อโตท่านโตจริงๆหน้าตักกว้างถึง 8 วา 7 นิ้ว...ไม่เพียงชาวบ้านตั้งใจเรียกหลวงพ่อโต แต่ผู้สร้างก็อยากให้เรียก “โต” เพราะสมเด็จพุฒาจารย์โต วัดระฆัง ท่านตั้งใจสร้างเอง

สมเด็จฯท่านตั้งใจสร้างพระโตไว้เป็นอนุสรณ์ ไว้สามแห่ง พระนอนที่วัดสะตือ อยุธยา พระนั่งที่วัดไชโย อ่างทอง และพระยืน ที่วัดอินทร์ กรุงเทพฯ ก่อนจะสร้างพระโต วัดไชโย ที่ดินตรงนั้นเป็นป่ารกเรื้อ เล่ากันว่า สมเด็จฯท่านเอาเงินกลมไปหว่านทิ้งไว้ ชาวบ้านอยากได้เงินก็พากันไปโค่นถางป่า...จนเป็นที่ราบเตียน จนเหมาะกับการสร้าง
พระใหญ่

แรกทีเดียว ท่านสร้างเป็นพระนั่งขนาดใหญ่มาก...ก่อด้วยอิฐและดิน แต่ไม่นานก็พังทลาย สมเด็จฯ
ท่านจึงต้องสร้างใหม่ ลดขนาดให้เล็กลง ถือปูนขาวไม่ปิดทอง ยืนตระหง่านกลางแจ้ง เมื่อพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จฯผ่าน...มีพระราชหัตถเลขาว่า “รูปร่างหน้าตาไม่งามเลย...ปากเหมือนขรัวโตไม่มีผิด”

 

สมเด็จพุฒาจารย์โต ท่านสิ้นเมื่อปี พ.ศ.2415 อีกราวสิบปีต่อมา พระโตของท่านก็ทรุดโทรม ข้าราชการเมืองอ่างทอง มีหนังสือไปขอให้เจ้านายในเมืองหลวงช่วยปฏิสังขรณ์ เจ้าพระยารัตนบดินทร์ (บุญรอด กัลยาณมิตร) สมุหนายก มีศรัทธาไม่เพียงรับปฏิสังขรณ์ ยังรับสร้างวิหารและอุโบสถให้บังแดดบังฝน แต่ระหว่างกระทุ้งรากวิหาร แรงสั่นสะเทือนทำให้พระโตพังทลายลงอีกครั้ง

งานนี้ถึงขั้นรัชกาลที่ 5 โปรดเกล้าฯให้พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าประดิษฐวรการ นายช่างฝีมือเยี่ยมไปช่วยรื้อองค์พระ แล้ววางรากฐาน ใช้โครงเหล็กยึดไว้ภายใน แล้วก่อเป็นองค์พระ โดยยึดเค้าแบบเดิม เสร็จแล้วพระราชทานนามว่า พระมหาพุทธพิมพ์ เป็นที่นับถือของชาวบ้านทั้งในอ่างทองและข้างเคียง

แต่สิ่งที่เล่าลือกันมาก หลวงพ่อโตองค์นี้ท่านเกลียดขุนนางขี้ฉ้อ...เมื่อใดที่ไปไหว้ท่าน เพียงแต่เงยหน้ามองก็จะตกใจ ร้องโวยวาย ว่าหลวงพ่อจะล้มทับ ชาวบ้านเขาเชื่ออย่างนี้กันมานาน และวันนี้ก็ยังเชื่อกันอยู่

ผมเชื่อว่า รัฐบาลทหารคงใช้เวลาอีกยาวกว่าจะเอาปัญหาคอร์รัปชันอยู่ ในขั้นนี้ ผมขอเสนอให้หาตัวช่วย...มีเวลาก็ชักชวนขุนนางใหญ่ไปไหว้หลวงพ่อโต วัดไชโย เมื่อปราบไม่ไหวก็ขอบารมีท่าน“ปรามกันไว้ก่อน” ไม่แน่หรอกนะครับ...สถิติขุนนางขี้ฉ้อ ก็อาจจะลดน้อยลง.


คอลัมน์ ชักธงรบ โดยกิเลน ประลองเชิง
http://www.thairath.co.th/content/844136

[PRAMOTE(aaaa)]

ท่านขรัวโต

ถูกเจ้าเมืองเขมร นิมนต์ไปเทศนาธรรมในวังเขมร

ถวายแก้วแหวนเงินทองมาเต็มตะกร้า

ท่านขรัวโต ไม่กล้าเก็บไว้เอาไปถวายรัชการที่ 4

พ่อเมืองรับแต่ถวายคืนท่านขรัว

บอกให้เอาไปสร้างพระใหญ่ที่ไหนสักแห่ง


ก็จึงเกิด...พระใหญ่วัดไชโย ขึ้นนี่แหละครับ