พิมพ์

[raponsan]

นรกคูถ , มูตร+คูถ สูตรยาสมัยพุทธกาล

นรกตามความเชื่อของคนไทย...แบ่งเป็นหลายขุม ขุมที่อยู่ลึกสุดเรียก อเวจีมหานรก ได้ยินกันบ่อยๆแต่ขุมที่ชื่อ “คูถ นรก” แปลตรงตัว “นรกขี้” ไม่ค่อยได้ยินกันนัก (เกร็ดโบราณคดี ประวัติศาสตร์ไทย (สำนักพิมพ์รวมสาส์น) ส.พลายน้อย)

     สุนทรภู่เขียนไว้ใน “สวัสดิรักษา” สอนให้รู้จักการอันเป็นมงคล ขณะขับถ่าย
    “อนึ่งนั่งบังคนอย่ายลต่ำ อย่าบ้วนน้ำลายจะพาเสียราศี ผินพักตร์สู่อุดรประจิมดี ไม่ต้องมีคุณไสยพ้นภัยพาล”
     เด็กซนๆชอบลอยคอถ่ายในน้ำ หรือไม่ก็ดำน้ำถ่าย ประสบการณ์ที่รู้กันดีก็คือ สิ่งที่ถ่ายนั้นมักติดตามเจ้าของ ยิ่งหนีก็ยิ่งตามไม่ยอมให้ห่าง
     ในสมัยรัชกาลที่ 5 มีเรื่องเล่า นายคนัง เจ้าเงาะป่าพัทลุง ที่ทรงเลี้ยงมีโอกาสลงเล่นน้ำเมื่อใดเป็นต้องดำน้ำถ่ายอุจจาระแถมยังฉลาดเมื่อถ่ายแล้ว ก็รู้หลักดำไปโผล่ที่ไกล ตัดปัญหาอุจจาระลอยตาม
     
     

     ในสมัยพุทธกาล หยูกยารักษาโรคหายาก พระพุทธองค์ทรงให้พระภิกษุใช้คูถเป็นยากินแก้งูกัด แก้ยาพิษ
     ส่วนผสมมีสี่อย่าง มูตร (ปัสสาวะ) คูถ (อุจจาระ) ขี้เถ้า ดิน ให้เอามาผสมกันแล้วฉันเข้าไปเลย ถ้างูกัด ยาขนานนี้ฉันได้ไม่ต้องประเคน ขืนให้รอประเคนเกรงว่าพระจะตายไปเสียก่อน

     สูตรยานี้ตกทอดมาถึงสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์ ทรงพระนิพนธ์ไว้เป็นโคลง
     ยาพระอนุญาตไว้ เดิมมา มูตรคูถเท่าดินนา สี่แก้ พิษมหิราชกุลา ขบกัด เผาบดทากินแล้ รอดแท้พลันหาย “ตามตำรานี้ ให้เผาเสียก่อน เห็นจะน่ากินมากขึ้น” ส.พลายน้อยว่า

     ยาอีกขนานสมัยพุทธกาล พระเป็นกระษัย โรคผอมเหลือง อนุญาตให้ฉันยาดองด้วยน้ำมูตรเน่า...พระป่าสมัยใหม่เคยฉัน หายกันมามากแล้วเหมือนกัน
     เรื่องคูถเป็นยา ชาวพุทธทิเบตนับถือกันมาก คูถของใครไม่วิเศษเท่าคูถขององค์ดาไลลามะ เชื่อกัน
ว่าเพียงแต่เป็นลมหรือสลบ เอาคูถของท่านให้ดมก็ฟื้น
     ถ้าเป็นโรคร้ายแรง ใช้ได้ทั้งกินทั้งทา ก็จะหายดังปลิดทิ้ง
     ความเชื่อคูถมหัศจรรย์ขั้นนี้ ที่ลงพระบังคนขององค์ดาไลลามะ จึงต้องจัดเจ้าหน้าที่ดูแลรักษาเข้มแข็งไม่ยอมให้คนแปลกปลอมเข้าไปใกล้

     

     ความเชื่อเรื่องคูถของมนุษย์เป็นเช่นนี้ ยังมีความเชื่อเรื่องคูถในเมืองนรก มีนรกขุมหนึ่งชื่อนรกคูถ นรกขุมนี้มีไว้ลงโทษคนสองพวก
     พวกแรกคนพวกที่ชอบจับสัตว์เป็นๆมาทิ้งไว้ในเปลือกตม ทรมานให้มันจมตาย
     คนพวกที่สอง ชอบกีดกันลาภของสงฆ์ คือเมื่อรู้ว่ามีลาภน้อยลาภใหญ่เกิดขึ้นในสงฆ์ ก็หาอุบายบ่าย
เบี่ยงโจมตี ปิดบังลาภผลนั้นเสีย

     โบราณาจารย์พรรณนาคูถนรกไว้ว่า มีกลิ่นเหม็นร้ายยิ่งนัก เต็มไปด้วยหนอนใหญ่เท่าลำตาลบ้าง เท่า
เรือโกลนบ้าง ปากแหลมดังเข็มอันคม
     เมื่อนายนิรยบาลจับสัตว์นรกผูกมือผูกเท้าขว้างลงไป หมู่หนอนทั้งหลายก็จะเข้ารุมเจาะหนังไชชอน
เข้าไปกินตับไตไส้พุง จนสัตว์นรกนั้นตาย...แต่ก็ใช่จะหมดเวรแค่นั้น เพราะสัตว์นรกนั้นก็จะกลับเป็นขึ้นอีก มีเนื้อหนังบริบูรณ์ดังเก่า เพื่อให้หนอนกัดกินต่อไป หมุนเวียนเรื่อยไปอย่างนี้ จนกว่าจะหมดเวร

     

     ใครพวกไหนที่ตั้งใจใช้อำนาจเล่นงานพระเจ้า...ต้องสังวรระวังให้จงหนัก ถ้าเล่นพระอลัชชี หรือ
พวกโกนหัวห่มเหลือง ไม่ใช่พระก็ถือว่าได้ทำบุญ...รอดตัวไป
     แต่ถ้าเผลอเล่นงานพระดี...ระวังตกคูถนรกไม่รู้ตัว.

           กิเลน ประลองเชิง


คอลัมน์ชักธงรบ โดย กิเลน ประลองเชิง
http://www.thairath.co.th/content/862290

[PRAMOTE(aaaa)]

สาธุ สาธุ