พิมพ์

[raponsan]

พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าฯ ทรงแสดงละครเป็น นายมั่นปืนยาว

ร.๖ กับมหาดเล็กไหวพริบดี รอดคอขาดเพราะผิวปาก.! และเทวดาเจ้าเล่ห์ ได้วิมานอยู่เสียที.!!

        พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเป็นที่รักของบรรดาข้าราชการบริพารและมหาดเล็กที่อยู่รอบพระองค์เป็นอันมาก เพราะทรงมีเมตตาและไม่ถือพระองค์ ทรงหยอกล้อ เล่นละครกับคนเหล่านั้นเป็นประจำ
       
        เล่ากันว่า วันหนึ่งขณะที่ทรงพระอักษรอยู่ในห้องทรงงาน ซึ่งเป็นที่รู้กันว่าต้องการความเงียบสงบเป็นอันมาก ตามปกติจะไม่มีใครกล้าทำเสียงใดๆในช่วงนั้นเลย แต่มหาดเล็กคนหนึ่งเกิดครึ้มใจเผลอตัวเดินผิวปากเข้าไป ทำให้ทรงสะดุดการทรงพระอักษร จึงรับสั่งเรียกมหาดเล็กผู้นั้นเข้าไปเฝ้า ทำให้ผู้ทำลายพระสมาธิรู้สึกตัวเข้าไปหมอบแทบพระบาท
       
        “เอ้า..เอ็งอยากผิวก็ผิวต่อไป หยุดเมื่อไหร่คอเอ็งหลุดจากบ่า”
       
        มหาดเล็กผู้นั้นตัวสั่น ผิวปากตามพระบัญชาจนปวดแก้มก็ไม่กล้าหยุด พลันก็เกิดไหวพริบคิดหาทางเอาตัวรอดขึ้นได้ จึงผิวเป็นเพลงสรรเสริญพระบารมีเป็นการปิดรายการ
       
        พระมหาธีรราชเจ้าทรงพระสรวล รับสั่งว่า
       
        “เอาละ เอ็งเก่ง ออกไปได้แล้ว”
       
       

       อีกครั้งหนึ่งขณะประทับทอดพระเนตรข้าราชบริพารแสดงลิเกถวาย
       
        มหาดเล็กคนหนึ่งซึ่งยังไม่มีบ้านอยู่รับบทเป็นเทวดา พอออกโรงก็ทำท่าเหาะวนไปรอบเวทีไม่ยอมหยุด พิณพาทย์ก็บรรเลงเพลงเชิดอยู่อย่างนั้น จน ร.๖ ทรงรำคาญ รับสั่งขึ้นว่า
       
        “เฮ้ย เทวดา แกจะเหาะไปถึงไหน เมื่อไหร่จะลงเสียที”
       
        เท่านั้นก็เข้าแผนของเทวดาเจ้าเล่ห์ เหาะลงจากเวทีมาหมอบหน้าพระพักตร์กราบบังคมทูลว่า
       
        “เทวดาอย่างข้าพระพุทธเจ้า ยังหาวิมานอยู่ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”
       
        แล้วก็ก้มลงกราบนิ่งอยู่ตรงนั้น
       
        พระมงกุฎเกล้าฯทรงทราบความประสงค์ของเทวดาเร่ร่อน ทรงพระสรวล รับสั่งว่า
       
        “เออ ข้าจะให้บ้านเอ็งหลังหนึ่ง”
       
        นี่ก็เป็นเรื่องที่ จมื่นอมรดรุณารักษ์ (แจ่ม สุนทรเวช) ข้าราชบริพารที่ใกล้ชิดอีกคนหนึ่งได้เล่าไว้


คอลัมน์ เรื่องเก่าเล่าสนุก โดย โรม บุนนาค
http://www.manager.co.th/OnlineSection/ViewNews.aspx?NewsID=9600000041559