พิมพ์

[raponsan]

โกหกบ่อยๆ เสี่ยงภาวะสมองเสื่อม

บางครั้งเราก็มีเหตุให้ต้องโกหก ไม่ว่าต้องการถนอมน้ำใจฝ่ายตรงข้าม หรือไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยากตามมา แต่หลายคนก็ชอบพูด โกหกบ่อยๆ จนติดเป็นนิสัย ข้อมูลจากหนังสือฝึกให้ไม่คิด สำนักพิมพ์อมรินทร์ บอกว่าเมื่อพูดสิ่งที่ผิดไปจากข้อมูลดั้งเดิม ภายในใจของตัวเองก็จะเขียนข้อมูลที่ไม่ถูกต้องทับลงบนข้อมูลที่ถูกต้อง

เนื่องจากความจริงและข้อมูลตรงข้ามกับคำโกหกได้ติดแน่นอยู่ในใจ จึงทำให้ความสามารถในการจัดการข้อมูลสับสน ในระยะยาวจะทำให้การเชื่อมโยงข้อมูลที่จัดเก็บไว้รวนได้

เมื่อพูดโกหกถึงเครื่องประดับที่จริงๆ แล้วตัวเองเป็นคนซื้อเองว่า “เป็นของที่คนอื่นซื้อให้” เมื่อทำเช่นนี้การเชื่อมโยงข้อมูลที่เก็บไว้ก็รวน ข้อมูลอันถูกต้องที่ว่า “ซื้อจากร้านโน้น” ถูกเขียนทับด้วยข้อมูลที่ไม่ถูกต้องว่า “เขาซื้อให้เป็นของขวัญ”

พลังงานที่ทำให้การเชื่อมโยงทำงานผิดปกติคือความหลง (ความไม่รู้) ทำให้การไหลของความคิดจึงคดเคี้ยว ไม่ตรง และเนื่องจากการสั่นสะเทือนของระบบเชื่อมโยงที่ผิดปกติ ทำให้เสียงรบกวนความคิดวิ่งมาได้ง่าย และความคิดที่ไม่ถูกก็โลดแล่นไปได้ง่ายด้วย

 

การแกล้งชื่นชมว่า เสื้อผ้าของเพื่อนร่วมงานนั้นสวยจังเลยนะ ทั้งๆ ที่ไม่ได้คิดว่าเสื้อผ้าของอีกฝ่ายดูดี หมายถึงทั้งๆ ที่ “ไม่ได้คิดว่าดี” แต่ “ทำเหมือนคิดว่าดี”

ความสับสนนั้นทำให้ความสามารถในการจัดเก็บข้อมูลและความชัดเจนเสื่อมลง ผลสุดท้ายก็กลายเป็นไม่รู้ว่าที่จริงตัวเองคิดอย่างไร

สรุปได้ว่าเวลาที่เราพูดโกหก เราจะเริ่มต้นด้วยการคิดเป็นภาพที่ไม่จริงขึ้นในใจก่อน จากนั้นจึงพูดออกไปตามภาพที่เราคิด การพูดเรื่องไม่จริงบ่อยๆ จะทำให้ภาพความจริงกับภาพความคิดปะปนกัน ก่อให้เกิดอาการสับสนจนบางครั้งผู้พูดก็ไม่สามารถแยกได้ว่า เรื่องไหนเป็นเรื่องจริง เรื่องไหนเป็นเรื่องโกหก ทำให้มีโอกาสเป็นโรคสมองเสื่อมมากกว่าคนที่พูดความจริงอยู่เสมอ เพราะคนที่พูดแต่ความจริงจะเห็นภาพความจริงเพียงภาพเดียวอย่างชัดเจน ความจำจึงชัดเจนและแม่นยำ

รู้อย่างนี้แล้วพูดความจริงดีกว่าเยอะเลย

ขอบคุณภาพและเนื้อหาจาก
http://www.goodlifeupdate.com/57570/healthy-mind/life-management/usually-fake/