พิมพ์

[raponsan]

อัศจรรย์แห่งจิต!!! เทศนาครั้งแรกของภิกษุต่างชาติ ถึงพูดไทยไม่ชัด แต่คนมาฟังกันล้นวัด เมตตาธรรมดึงดูดศรัทธาข้ามพรหมแดนเผ่าพันธุ์ #พระสายป่า

เมตตาธรรมแก้ประหม่าของหลวงพ่อชยสาโร

พระฝรั่งลูกศิษย์หลวงพ่อชาองค์หนึ่ง บวชมาได้ประมาณ 2 พรรษา ท่านอยู่ที่วัดป่านานาชาติ ในช่วงนั้นพระผู้ใหญ่ที่จังหวัดยโสธรซึ่งเป็นสหธรรมมิกของหลวงพ่อชามรณภาพ หลวงพ่อชาจึงส่งพระที่วัดหนองป่าพงและวัดสาขาไปช่วยงาน สมัยนั้นวัดป่านานาชาติยังมีพระไม่กี่รูป พระฝรั่งองค์นี้จึงได้รับมอบหมาย ท่านฟังภาษาไทยรู้เรื่องแล้ว แต่ยังพูดไม่คล่องและยังไม่เคยเทศน์ นอกจากวันออกพรรษาที่วัดป่านานาชาติซึ่งเป็นการเทศน์กันเองภายในวัดเท่านั้น

ที่งานศพนั้นผู้คนมากมายเป็นพันๆ รอคิวใส่บาตรพระยาวเหยียด เสียงโฆษกประกาศเรื่องนั้น เรื่องนี้ทางไมโครโฟนลั่นไปหมด พระฝรั่งได้ยินโฆษกประกาศเชิญชวนญาติโยมว่า “กินเข่าแล้วอย่าฝ้าวไปไส เดี๋ยวสิมีเทศน์ พระฝะหรั่งเผิ่นสิเทศน์ให้เฮาฟังเป็นตาออนซอน ” (กินข้าวเสร็จอย่ารีบไปไหน เดี๋ยวจะมีเทศน์ พระฝรั่งจะเทศน์ให้เราฟัง)

ท่านได้ยินคำประกาศแล้วรู้สึกตกใจมาก ท่านรู้ว่าเขาต้องหมายถึงท่านแน่ๆ เพราะสมัยนั้นพระฝรั่งยังมีไม่มาก และที่งานนี้ก็มีแต่ท่านองค์เดียวแหละ ท่านไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจและไม่เคยมีประสบการณ์เทศน์ให้สาธารณชนฟังมาก่อน ท่านว่าวันนั้นท่านฉันอาหารอย่างไม่รู้รสเลย

ท่านคิดว่าท่านจะจัดการกับความประหวั่นพรั่นพรึงที่จะต้องเทศน์เป็นภาษาไทยต่อหน้าคนเป็นพันๆ ได้อย่างไร ตั้งใจคิดสักพัก ท่านก็หาข้อยุติได้ว่า เมตตาธรรมจะช่วยท่านได้ในเรื่องนี้ ท่านคิดในใจว่า “แม้ภาษาไทยเราจะยังไม่คล่องไม่ชัด แต่เราจะตั้งใจเทศน์ให้ทุกคนที่ฟังธรรมได้ประโยชน์ ขอให้สิ่งที่เราพูดเป็นประโยชน์ ให้คนฟังเกิดศรัทธาเลื่อมใสในธรรมเถิด” แล้วท่านก็ขึ้นธรรมาสน์ด้วยจิตใจที่ตั้งมั่นอยู่ในเมตตาธรรม

เมื่อเริ่มเทศน์แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็ราบรื่น แม้ภาษาไทยของท่านจะยังไม่ชัด ผู้ฟังก็พอเข้าใจได้ ท่านเทศน์ได้สัก 10-15 นาที ท่านว่าท่านเทศน์ได้ดีในระดับหนึ่ง คือระดับที่คนฟังไม่ง่วง หลังจากประสบการณ์วันนั้น ท่านว่า ท่านไม่เคยประหม่าหรือนึกหวั่นในการเทศน์อีกเลย พระฝรั่งองค์นั้นคือ ท่านชยสาโร

 

ท่านชยสาโรบอกลูกศิษย์ว่า นั่นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ท่านเขินเวลาเทศน์ ความรู้สึกเขินหรือประหม่า หรือกลัวที่จะต้องขึ้นธรรมาสน์เทศน์หรือพูดต่อหน้าสาธารณชนย่อมเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดา เพราะคนพูดมักคิดว่าเป็นเรื่องของตัวคนพูดเอง คิดว่าคนดูคนฟังจะวิพากษ์วิจารณ์คนพูดว่าเก่งหรือไม่เก่ง

ท่านชยสาโรจึงมักสอนพระลูกศิษย์ที่จะต้องเริ่มขึ้นธรรมาสน์ให้ใช้เมตตาธรรม ให้คิดว่าเรากำลังให้ธรรมเป็นทาน เราให้ด้วยความเคารพในธรรม เพื่อให้ชาวบ้านผู้ฟังได้ประโยชน์ เรามีแค่นี้เราก็ให้เท่าที่มี เหมือนกับชาวบ้านที่จนมากๆ เขาเอาแต่ข้าวเหนียวใส่บาตร ท่านก็ไม่เห็นเขาเขิน เห็นแต่เขาภูมิใจว่า เขาได้แบ่งปันส่วนที่เขามีอยู่มาใส่บาตรพระ ท่านว่าเมื่อคิดว่าที่จะให้การพูดเป็นการแสดงธรรม ไม่ใช่แสดงตัวผู้พูด แค่นี้ก็หมดปัญหา


จากหนังสือเรื่องท่านเล่า โดย ศรีวรา หน้าที่ 163-165
ที่มา FB เพจ : วัดป่า @watpahเนื้อเรื่องจากหนังสือเรื่องท่านเล่า โดย ศรีวรา หน้าที่ 163-165
ภาพงานอาจริยบูชา หลวงปู่ชา วัดหนองป่าพง อุบลราชธานี เมื่อวันที่ ๑๒ -๑๗ มกราคม ๒๕๖๐ โดยเพจ วารินชำราบบ้านเฮา
เรียบเรียงโดย กิตติ จิตรพรหม : สำนักข่าวทีนิวส์
http://www.tnews.co.th/contents/lt/331452