ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: "มีเมตตา..จนมหานิยม" เรื่องเล่าของ สมเด็จโต พรหมรังสี  (อ่าน 1029 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 29399
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
0



"มีเมตตา..จนมหานิยม" เรื่องเล่าของ สมเด็จโต พรหมรังสี

สมเด็จโต พรหมรังสี หรือ เจ้าประคุณสมเด็จฯ ได้ศึกษาเล่าเรียนด้านวิปัสสนากรรมฐานจากอาจารย์หลายท่านหนึ่งในนั้น คือ สมเด็จพระสังฆราชไก่เถื่อน ซึ่งเป็นพระวิปัสสนาจารย์ชื่อดังในยุคนั้น ทั้งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 3 และรัชกาลที่ 4 ก็ยังเป็นลูกศิษย์ของท่าน

เจ้าประคุณสมเด็จฯ แตกฉานในทางวิปัสสนา ท่านได้ธุดงค์ไปสืบเสาะหาครูบาอาจารย์ยังที่ต่าง ๆ ไม่ว่าจะทุรกันดารหรือรกชัฏเพียงใด ท่านก็ตั้งใจมั่นโดยปราศจากความหวั่นไหว

@@@@@@

ความศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าประคุณสมเด็จฯ เห็นได้ชัดจากความเชื่อถือของผู้คนที่มีต่อตัวท่าน บรรดาผู้ใฝ่หาพระพิมพ์ “สมเด็จ” เพื่อเป็นพระประจำกายต่างเชื่อกันว่า พระผงวิเศษของท่านเป็นพระที่มีเมตตาก่อให้เกิดความนิยมยกย่องแก่ผู้ที่มีไว้เคารพบูชาหรือที่เรียกว่า “เมตตามหานิยม” เนื่องจากเป็นพระพิมพ์ที่สร้างโดยเจ้าประคุณสมเด็จฯ ผู้เต็มเปี่ยมด้วยเมตตาธรรมต่อมวลมนุษย์และสัตว์ทั้งหลายอย่างล้นพ้น แม้แต่ขโมยท่านก็ยังให้ความเมตตา

เรื่องขโมยนี้ มีอยู่ว่า กลางดึกคืนหนึ่งขณะที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯกำลังจำวัด มีโจรแอบย่องเข้ามาใต้กุฏิ แล้วเอื้อมมือมาทางช่องโหว่ที่ปลายเท้าของท่าน เพื่อหวังขโมยตะเกียงลานที่วางอยู่หลายดวง แต่หยิบไม่ถึง เจ้าประคุณสมเด็จฯรู้สึกตัวตื่นขึ้นก็ไม่ได้ร้องเอะอะโวยวาย แต่กลับเอาเท้าเขี่ยตะเกียงไปใกล้มือขโมย จนเจ้าขโมยคว้าเอาไปได้ นี่คือ การใช้เมตตาธรรมเอาชนะความโลภ เพราะที่สุดโจรก็กลับตัวกลับใจเลิกเป็นขโมยเพราะละอายต่อบาป


ข้อมูลอ้างอิง :-
- อภินิหารพระคาถาชินบัญชร ของเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต) วัดระฆัง รวบรวมโดย บุษยเทพย์
- ชีวประวัติ สมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี) เรียบเรียงโดย ชัย บัญชร
ภาพ : วรวุฒิ วิชาธร
ที่มา : http://goodlifeupdate.com/healthy-mind/dhamma/30573.html
By Minou , 2 November 2016
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ