พิมพ์

[raponsan]

.



๒๕. ภิกขุวรรค หมวดภิกษุ

ในวรรคนี้ ทรงแสดงเรื่องภิกษุ ทรงสอนว่า สิ่งแรกที่ภิกษุผู้มีปัญญาในศาสนานี้ต้องกระทำ คือ สำรวมอินทรีย์ มักน้อยสันโดษ ระมัดระวังในวินัยบัญญัติ คบกัลยาณมิตร ผู้ขยันขันแข็ง มีอาชีพสะอาด

ทรงสอนไม่ให้เบียดเบียนสัตว์ทั้งหลาย มุ่งเจริญกรรมฐาน ไม่ถือมั่นในรูป ไม่ประมาท รู้จักตักเตือนตนเอง รู้จักพึ่งตนเอง ดังพระอมตพจน์ที่ว่า

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ  อตฺตา หิ อตฺตโน คติ
ตสฺมา สญฺญม อตฺตานํ   อสฺสํ ภทฺรํว วาณิโช ฯ
     
ตนแล เป็นที่พึ่งของตน  ตนแล เป็นคติของตน
เพาะฉะนั้น เธอจงสงวนตนให้ดี  เหมือนพ่อค้าม้าสงวนม้าพันธุ์ดี ฉะนั้น

ทรงสอนให้พัฒนาปัญญาว่า

นตฺถิ ฌานํ อปญฺญสฺส
นตฺถิ ปญฺญา อฌายิโน ฯเปฯ

ฌานย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่มีปัญญา  ปัญญาก็ย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่มีฌาน
ผู้ใดมีทั้งฌานและปัญญานั่นแล  จึงนับว่าอยู่ใกล้นิพพาน





ขอขอบคุณ :-
ภาพจาก : pinerest
บทความ : พุทธวิธีในการสอนตามแนวธรรมบท ,พระมหาสุเทพ อคฺคเมธี ,จากคัมภีร์พระไตรปิฎก ,โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย กรุงเทพมหานคร 2542 ,หน้า 165 - 196
website : http://oldweb.mcu.ac.th/mcutrai/menu2/Article/article_11-2.htm