พิมพ์

[suchin_tum]

              การสวดมนต์  คือการบริกรรมวิตก วิตกในมนต์ กลัวผิด ตอนเริ่มสวดมีจิตตั้งมั่น เมื่อรู้ว่าสวดไม่ผิด จิตพอใจ จิตปล่อย (เพราะเคยฝึก ตั้งจิต ปล่อยจิตมาแล้ว)  เมื่อจิตปล่อย แต่ก็ยังให้จิตบริกรรมวิตกอยู่ เมื่อมนต์ยังสวดไม่จบ บางท่านหลับตาสวดด้วย เพราะสวดนาน หลายบท แต่จํามนต์ได้หมด (และอาจเคยสัมผัส ลักษณะธาตุปีติ พื้นฐานมาแล้วหลายธาตุ)......เช่น ความมึนตึงเวียนหัว ความร้อน ความเย็น ...ขณะสวดมนต์ หัวนิ้วโป้ ชนกัน ธาตุเดินคือหมุนเวียน-คนที่นั่งสมาธิมือก็ต้องทับกัน หัวนิ้วโป้ชนเช่นเดียวกัน ท่านอาจจะเข้าสู่ปีติแบบไม่รู้ตัวมาบ้างแล้ว เมื่อมาฝึกสมาธิ  จึงทําได้ไว สิ่งที่มาจัดแต่งบ้าง...1บริกรรมเป็นจังหวะจะโคน(อาจใช้ พุทโธ1 พุทโธ2แบบนับ ปรับจังหวะเสียงการบริกรรมให้ห่างกําลังดี)......2.ตั้งจุดที่ใต้สะดือ 2นิ้วขึ้นมา.....3.อุเบกขา การปล่อยอารมณ์ได้มาจากที่เคยสวดมนต์มีแล้ว เอามาใช้ได้เลย ส่วนการหลับตา เคยทําแล้วตอนสวดมนต์ อย่างท่านที่จํามนต์ได้แต่ต้องสวดยาว เพราะมีหลายบท พวกนี้จะไปไวมาก เพราะงานตอนที่หันมาฝึกสมาธินั้น มีน้อยกว่าเดิม แค่มาปรับ และ เปลี่ยนงานวิธีนิดหน่อย .