เป็นนักภาวนา จะหาความสบายในการภาวนา นั้นเลย เป็นเรื่องเป็นได้ยาก
ดังนั้น ความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลสอย่างยิ่ง ผู้รู้กล่าว พระนิพพาน ว่าเป็นธรรมอันยิ่ง
หากผู้ใด ภาวนาพบกับความลำบาก สิ่งที่พระอาจารย์ ต้องขอบอกว่า ต้องเหนื่อย
ลูกศิษย์พระอาจารย์ ส่วนใหญ่จะให้ไปพิสูจน์ ตนเอง ที่เขาวงพระจันทร์ แม้พระอาจารย์เอง ก็ต้องไปพิสูจน์ธรรม หลายครั้ง ด้วยกัน
วัดเขาวงพระจันทร์ นั้น มีบันได ทอดยาวทั้งหมด 3790 ขั้น เดินขึ้นเขาอีก 700 เมตร ผู้ไปพิสูจน์ตนจะเห็น
ธรรมของตนเอง ระหว่าง ที่ขึ้น ส่วนใหญ่ จะมีกำลังใจดี ที่ขั้นที่ 1 ยากขึ้น ดังนั้นก่อนขึ้นให้ผูกคำอธิษฐานว่า
จะขึ้นให้ได้ ผู้ทีขึ้นไป ส่วนมาก ก็จะท้อที่ ระยะ 420 ขั้นแรกเพราะศาลาหลังแรก จะอยู่ตรงนี้ และก็จะมองขึ้นไป ว่าอีกไกลมาก โดยเฉพาะ ระยะทางที่ใกล้จะถึง ประมาณ 1400 ขั้นนั้น จะชันมาก
บางคนขึ้นได้ครึ่งทาง ก็ถอดใจ ลงเสีย บางคนพระอาจารย์ ต้องยอมเดินขึ้นไปด้วย จึงจะไปต่อ
ดังนั้นถ้าเปรียบ มาที่การภาวนา จริง ๆ ของผู้ปฏิบัติ ไม่ว่าจะสายสติ หรือ สมาธิ สิ่งที่ต้องมีของผู้ปฏิบัติก็คือ
ความอดกลั้น อดทนต่อสภาวะ ที่จะเกิดขึ้น
ก็ให้กำลังใจเท่านี้ ทุกข์ ใน วัฏฏะสงสาร นั้นทรมานเรามาด้วยความกดดัน มาหลายชาติแล้ว น้ำตาของเราอาจจะร้องไห้ไว้เป็นไห ๆ แล้ว
อย่าท้อ เมื่อต้องเหนื่อย
อย่าท้อ เมื่อต้องทนความกดดันของสภาวะ
อย่าท้อ เมื่อน้ำตาของเธอต้องไหลริน
อย่าท้อ แม้คนอื่นทั้งหลายจะไม่เข้าใจเธอ
เจริญธรรม