ผมจับใจความสภาพที่เกิดกับคุณได้ดังนี้ว่า
1. สิ่งที่คุณพอใจยินดีนั้นคือการเป็นคนที่เพรียบพร้อมทั้ง กาย วาจา ใจ
2. แต่เพราะคุณกระทำไม่ได้หรือไม่ได้ผลตอบรับตามความปารถนาที่คุณตั้งความพอใจยินดีสำคัญมั่นหมายไว้ในใจจึงเกิดเป็นความไม่สมปารถนา เกิดเป็นความประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่ไม่พอใจยินดีทั้งหลาย จนเกิดเป็นความทุกข์ เกิดอาการคับแค้นกาย-ใจ ทรมานกาย-ใจ อัดอั้นกาย-ใจ โศรกเศร้า ร่ำไร รำพัน ไม่สบายกาย-ใจทั้งหลาย สภาพที่เกิดขึ้นทั้งหลายนี้เรียกว่าความทุกข์ ถูกมั้ยครับ
นี่คือ เหตุแห่งทุกข์ ปัจจัยการดำเนินไปจนก่อเกิดเป็นความทุกข์ของคุณ ทีนี้ลองมาเรียนรู้ทางดับทุกข์กันมั้ยครับ
1. เมื่อเกิดความรู้สึกเช่นนี้ๆขึ้นให้คุณระลึกรู้ไว้เลยว่าคุณมีความติดข้องใจ ขุ่นมัวใจ ในสิ่งที่ชอบ ไม่ชอบ พอใจยินดี ไม่พอใจยินดี การละความติดข้องใจทั้งหลายนี้มีทางเดียวคือการวางใจกลางๆ ไม่หยิบจับยึดถือติดข้องในความพอใจยินดี ไม่พอใจยินดี
2. การจะเข้าถึงการวางใจกลางๆได้นั้น คุณต้องมาเริ่มเรียกรู้ คิด พิจารณาและย้อนหาเหตุที่คุณสำคัญมั่นหมายไว้ในใจด้วยตัวคุณเองก่อนว่า คุณพอใจยินดีสิ่งใดไว้ เช่น ต้องการทำดี เพื่อให้คนรักใคร่ คนชื่นชม เคารพ สรรเสริญ นิยมเมตตา หรือ ทำความดีเพราะเห็นว่าเป็นสิ่งที่มีค่าประกอบไปด้วยประโยชน์แก่ตนเองและคนรอบข้าง สามารถทำให้คนอื่นประสบพบเจอความสุขจากตนได้ หลุดจากความทุกข์ทรมานกาย-ใจ
3. เมื่อคุณรู้ว่าที่คุณตั้งความพอใจยินดี จนสำคัญมั่นหมายไว้ในใจคือสิ่งใด ที่ทำให้คุณตรึกถึง นึกถึง ตรองถึง คำนึงถึงในใจอยู่เนืองๆ จนก่อเกิดเป็นความปารถนา ทะยานอยาก ใคร่ได้ ต้องการประกอบกับความ รัก โลภ โกรธ หลง ที่ก่อให้เกิดผลออกมาเป็นทุกข์เมื่อทุกอย่างนั้นไม่เป้นตามความพอใจยินดี จากนั้นคุณก็ละความพอใจยินดีนั้นเสียไม่ตั้งความติดข้องใจกับสิ่งที่ชอบ หรือ ไม่ชอบ แล้วก็เข้าสู่การวางใจกลางๆ
ฟังดูง่ายนะครับ แต่ทำไม่ง่ายเลย หากทำได้คุณจะเข้าถึงอุเบกขาจิตซึ่งไม่มีความสุขหรือทุกข์ ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่มีความโกรธเกลียด ทะยานอยากได้ มีแต่ความสสงบ เบาบางผ่อนคลาย ไม่ติดข้องใจใดๆ
ดูเพิ่มเติมตาม Link นี้ครับ
http://www.watkoh.com/forum/index.php?topic=5467.0http://www.watkoh.com/forum/index.php?topic=6516.0