กวีธรรมะ "วัฏฏสงสาร"
วัฏฏวน คนหลง ในสงสาร
อวิชชา ตัณหา อุปาทาน
สร้างตัวตน ยึดแน่น ไร้แก่นสาน
จึงท่องใน วัฏฏจักร อันยาวนาน ๛
***************************
สังสารวัฏนี้ หาเบื้องต้นเบื้องปลายได้โดยยาก
สัตว์ผู้พอใจในการเกิดย่อมเกิดบ่อยๆ และการเกิดบ่อยๆ นั้น
คถาคตกล่าวว่า เป็นความทุกข์ เพราะสิ่งที่ติดตามความเกิดมา ก็คือ
ความแก่ชรา ความเจ็บปวดทรมานและความตาย
ความต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ความต้องประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รัก
ความแห้งใจ ความคร่ำครวญ ความทุกข์กายทุกข์ใจ ความคับแค้นใจ
อุปมาเปมือนโค ซึ่งเทียมเกวียนแล้ว จะเดินไปไหนก็มีเกวียนติดตามไปทุกหนทุกแห่ง
สัตว์โลกเกิดมา ก็นำทุกข์ประจำสังขารติดมาด้วย
ตราบใดที่เขายังไม่สลัดความพอใจในสังขารออก ความทุกข์ก็ย่อมติดตามไปเสมอ
เหมือนโคที่ยังมีแอกเกวียนครอบอยู่ ล้อเกวียนย่อมติดตามไปทุกฝีก้าว
อ้างอิง
โพสต์โดย คุณน้ำใส
http://www.dhammathai.org/kaveedhamma/view.php?No=1988
ผู้เขียน
หัวข้อ: กวีธรรมะ "วัฏฏสงสาร" (อ่าน 3368 ครั้ง)