พิมพ์

[ธรรมะ ปุจฉา]

ถ้าบุคคลพึงได้สหายมีปัญญา เที่ยวไปด้วยกัน
เป็นนักปราชญ์คอยช่วยเหลือกัน
เขาครอบงำอันตรายทั้งปวงเสียได้
พึงพอใจ มีสติเที่ยวไปกับสหายนั้น
ถ้าไม่ได้สหายมีปัญญา เที่ยวไปด้วยกัน
เป็นนักปราชญ์คอยช่วยเหลือกัน
พึงเที่ยวไปคนเดียว ดุจพระราชาทรงสละแว่นแคว้น
คือราชอาณาจักร และดุจช้างมาตังคะ ละฝูงเที่ยวไปในป่า ฉะนั้น การเที่ยวไปคนเดียวดีกว่า
เพราะคุณเครื่องเป็นสหายไม่มีในคนพาล
พึงเที่ยวไปคนเดียว และไม่พึงทำบาป
ดุจช้างมาตังคะ มีความขวนขวายน้อย เที่ยวไปในป่าแต่ลำพัง ฉะนั้น.
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๕ บรรทัดที่ ๖๓๖๐ - ๖๓๙๒. หน้าที่ ๒๖๒ - ๒๖๓.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=5&A=6360&Z=6392&pagebreak=0

[ส้ม]

อันที่จริง พิจารณา บทข้อเขียนของท่าน Mr.งังจัง ถ้ามีความตั้งใจเขียนขึ้นมาแล้ว น่าอ่านติดตามเหมือนได้คำแนะนำจากบัณฑิต แต่บางครั้ง ท่านจะเขียนสั้นไปหน่อย ก็เลยอ่านจบไว ..

 ^_^  ^_^  ^_^  ^_^