ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: ศิลป์แห่งแผ่นดิน : พุทธธรรม  (อ่าน 1378 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 29440
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
ศิลป์แห่งแผ่นดิน : พุทธธรรม
« เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2013, 10:34:24 pm »
0


ศิลป์แห่งแผ่นดิน : พุทธธรรม
โดย...ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

ผมใช้ถนนสาย ชัยนาท-สุพรรณบุรี อยู่บ่อย แวะชมตลาดร้อยปีสามชุกเป็นประจำ ซื้อปลาเนื้ออ่อนย่างรมควันมาทำต้มโคล้ง ซื้อซาละเปาเข้าร้านกาแฟโบราณ และแวะตลาด ศรีประจันต์ เข้าชม "ชาตภูมิสถานท่านเจ้าคุณฯ" บ้านเกิดท่านเจ้าคุณ พระพรหมคุณาภรณ์ ป.อ.ปยุตโต เมื่อต้นปี ผมได้รับหนังสือ "พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย" ส่งมาจากมิตรรักผู้หนึ่ง นับเป็นของขวัญชิ้นสำคัญยิ่ง พุทธธรรม คือหนังสือเล่มสําคัญที่สุด ที่ผมอย่างตั้งอกตั้งใจ
 
พุทธธรรม พิมพ์ครั้งที่ ๑ เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๔ โครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ จัดพิมพ์ถวาย ๒๕ สิงหาคม ๒๕๑๔ โอกาสที่พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราชิปพงศ์ประพันธ์ พระชนม์ครบ ๘๐ พรรษา ผมได้อ่านครั้งแรกเมื่อตอนอายุ ๒๐ต้นๆ ปัจจุบันก็ยังอ่านอยู่เสมอ เป็นหนังสือที่อ่านได้ตลอดชีวิต

 
 :welcome: :welcome: :welcome:

พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย ล่าสุด พิมพ์ครั้งที่ ๓๗ แยกภาคเป็น ๓ เล่ม มัชเฌนธรรมเทศนา มัชฌิมาปฏิปทา และอารยธรรมวิถี เป็นหนังสือที่ทุกคนควรอ่าน ทุกคนที่ผมถูกถามถึงหนังสือหนังสือเล่มโปรด หนังสือในดวงใจ หนังสือที่คนไทยควรอ่าน หนังสือที่เปลี่ยนชีวิต ผมจะยกหนังสือ พุทธธรรม ไว้เป็นอันดับหนึ่งเสมอมาเสมอไป ไม่เฉพาะพุทธศาสนิกชน ผมว่าทุกคนผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นควรต้องอ่าน
 
ชีวิตคืออะไร ชีวิตเป็นอย่างไร ชีวิตเป็นไปอย่างไร ชีวิตควรให้เป็นอย่างไร ชีวิตควรเป็นอยู่อย่างไร ชีวิตที่ดีเป็นอย่างไร คำถาม ทั้งหมดนี้มิใช่คำถามที่ควรตอบและต้องตอบหรอกหรือ คนไทยส่วนใหญ่ที่นับถือศาสนาพุทธนั้นอาจไม่เคยตั้งคำถามถึงสิ่งที่ตนเองเป็นอยู่ เรามีวิถีชีวิตตามพุทธวิถีจริงหรือ หรือเพียงแต่ในนามเพียงรูปแบบ ปฏิบัติเพียงพิธีกรรม สวมใส่แต่เปลือก

 
 :s_good: :s_good: :s_good:

เรามีความเข้าใจหลักธรรมพระพุทธศาสนาแค่ไหน พระรัตนไตรที่ว่าเป็นแก้วสามประการนั้นส่องแสงมาถึงใจเราหรือไม่ พระพุทธเป็นเพียงรูปเคารพ พระธรรมเป็นเพียงบทสวด พระสงฆ์เป็นเพียงผู้ประกอบพิธีกรรม แม้แต่ข้อธรรมคำพระที่เราได้ยินชินหูชินใจ เราเข้าใจเข้าถึงความหมายที่แท้ที่จริงที่ควรหรือเปล่า คำว่า "กรรม" คำว่า "วาสนา" คำว่า "อธิษฐาน" คำว่า "ชาติปางก่อน" คำว่า "ทิฏฐิ" คำว่า "มานะ" แม้แต่คำว่า "บุญ" "ทาน" กระทั่งคำว่า "บารมี" แต่ละคำล้วนถูกให้ความหมายไปในทางผิดเพี้ยน
 




ผมมีโอกาสได้ฟังท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณากรณ์บรรยายธรรมบ่อยครั้งทางโทรทัศน์และรายการวิทยุ ท่านเป็นพระที่บรรยายธรรมด้วยเสียงปกติ คือไม่ปรุงแต่งแบบพระๆ ท่านใช้ถ้อยคำง่ายๆ บรรยายข้อธรรมตามเนื้อหาประเด็น ไม่มีท่าทีการสั่งสอน เวลาฟังท่านบรรยายเราจะไม่รู้สึกว่าถูกสอน ท่านอธิบายได้ชัดแจ้ง เข้าใจง่าย
 
หนังสือพุทธธรรมก็เช่นกัน ท่านเรียบเรียงด้วยถ้อยคำที่แม่นยำ สื่อสารได้โดยไม่คลุมเคลือ คนทั่วไปอย่างเราๆ ท่านๆ ก็สามารถอ่านได้ ผมเองตั้งแต่ได้รับหนังสือพุทธธรรมฉบับปรับขยาย พ.ศ.๒๕๕๕ นี้มา ก็ค่อยๆ อ่านไปทีละหน้าสองหน้าทุกวัน อ่านแล้วก็อ่านซ้ำทำความเข้าใจไปทีละข้อทีละความทีละเรื่องทีละประเด็น อ่านอย่างช้าๆ อย่างตั้งใจ อย่างใคร่ครวญ และอย่างรื่นรมย์ด้วยครับ 

 
 :sign0144: :sign0144: :sign0144:

แต่หนังสือพุทธรรมฉบับปรับขยายนี้ ที่มีความหนาถึงกว่าพันหน้า คงไม่ใช่หนังสือที่ทุกคนจะซื้อหากันได้ หากทุกห้องสมุดมีหนังสือเล่มนี้อยู่ โดยเฉพาะห้องสมุดโรงเรียนระดับมัธยมศึกษาทุกแห่ง การศึกษาแก่นพุทธศาสน์ควรเริ่มเสียแต่วัยเยาว์ ไม่ต้องรอตอนแก่ ไม่ต้องให้ชีวิตตกทุกข์เสียก่อน คนหนุ่มคนสาวจะได้มีหลักมีภูมิในการดำเนิน ดำรงชีวิต
 
คนไทยที่ได้ชื่อว่าเป็นชาวพุทธ ปัจจุบันเหลือเพียงแต่ในนาม ชายไทยอายุครบบวชก็ยังบวช คนไทยยังตักบาตรทำบุญ เข้าวัด ฟังเทศน์ ไหว้พระ มีแถมขอหวย บนบาน เช่าเครื่องรางของขลัง โดยที่วัดส่วนใหญ่ต่างก็จัดเต็มสนองญาติโยมเต็มสามารถ แต่ละวัดคึกคัก ครึกครืน ยิ่งใหญ่ตระการตา อลังการงานสร้างไม่น้อยหน้ากัน

 
      พุทธศาสนิกชนในนาม ส่วนใหญ่ไหว้พระพุทธ(รูป) พึ่งพระสงฆ์ แต่ไม่สนใจพระธรรม 
      พุทธธรรม พระพรหมคุณาภรณ์ หนังสือที่อ่านได้ตลอดชีวิต อ่านไปพร้อมๆ อ่านชีวิตนั่นแหละครับ


ขอบคุณภาพและบทความจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20131117/172895.html
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ