พิมพ์

[raponsan]

เปิดตำรับ “รักษาโรคภาษาไทย”

   
หลากปัญหาของเด็กไทยที่ทำให้ไม่ว่าจะมีเกณฑ์ของแหล่งสำรวจใดออกมา ก็ระบุว่ายังมีความเป็นรองกว่าเด็กชาติอื่นๆ ในด้านต่างๆ อยู่เสมอ สร้างความระทมขมขื่นกับบรรดาครูบาอาจารย์ที่ตั้งใจถ่ายทอดความรู้ให้อยู่เสมอ

    สำหรับองค์ความรู้ในสาขาวิชาอื่นๆ แม้จะถือว่าสำคัญ แต่ก็ยังนับว่าน้อยกว่าการที่เด็กขาดความสามารถในเรื่องการอ่านและการเขียนภาษาไทย อันเป็นคลังแห่งความรู้ที่เด็กๆ ควรจะมีแล้วใช้ไขประตูสู่โลกทั้งใบได้
ล่าสุด เมื่อเร็วๆ นี้ สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน (สสค.) จึงร่วมกับสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 2 และสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตรัง เขต 1
    จัดเสวนาวิชาการ “เวทีเสวนาเครือข่ายผู้นำการเรียนรู้สัญจร : ผู้นำการเรียนรู้สู่สังคมนักอ่าน” โดยมีตัวแทนจากเขตพื้นที่การศึกษาและโรงเรียนในจังหวัดปัตตานี จังหวัดยะลา จังหวัดนราธิวาส และจังหวัดเชียงใหม่ เข้าร่วมงานด้วยร่วม 100 คน

 

ดร.คุณหญิงกษมา วรวรรณ ณ อยุธยา อดีตเลขาธิการคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กล่าวว่า 2 กรณีศึกษาจาก สพป.สงขลา เขต 2 และ สพป.ตรัง เขต 1 พบปัจจัยความสำเร็จ 5 ประการในการแก้ปัญหาอ่านไม่ออก-เขียนไม่ได้ ได้แก่
   1.เขตพื้นที่ฯ มีการดัดแปลงนโยบายภาครัฐตามบริบทความต้องการของพื้นที่
   2.ผู้บริหารและครูหาวิธีนำนโยบายมาปรับใช้ด้วยความทุ่มเท
   3.ใช้ฐานข้อมูลความจริงและการวินิจฉัยปัญหาการอ่านไม่ออก-เขียนไม่ได้เป็นหลักในการแก้ปัญหา
   4.ครูมีกิจกรรมการสร้างสรรค์ที่หลากหลาย และ 5.มีการเลือกสรร “สื่อ” ที่ใช้ได้อย่างเหมาะสม

 

    “สิ่งที่เห็นชัดคือ การวินิจฉัยโรคการอ่าน-การเขียน ที่ข้อมูลชัดเจนว่าใครเป็นอะไร เช่น ครูนงเยาว์ อุ่นนวล ครูผู้สอนโรงเรียนวัดเขากลอย จังหวัดสงขลา โรงเรียนวัดเขากลอย มีการแก้ปัญหาการอ่านใช้แนวเดียวกับการวินิจฉัยโรค เช่น เด็กบางคนเป็น "โรค ฎ ชฎา" คืออ่านออกเสียง ฎ ชฎา ไม่ชัด ทำให้การรักษาและสอนทำได้ตรงกับอาการของเด็กมากที่สุด
     ซึ่งเกิดจากความพยายามและเอาใจใส่ของทั้งครูและผู้บริหาร เริ่มจากครูที่เชี่ยวชาญประกบคู่กับครูประจำชั้นตั้งแต่ ป.1 ทำให้เห็นปัญหาของผู้เรียน กระทั่งปัญหาของครูผู้สอนเองที่บางครั้งก็สอนเด็กผิด และมีการให้ผู้ปกครองมีส่วนร่วมโดยใช้รูปแบบการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านสื่อ และต้นแบบที่ดี ซึ่งครูรุ่นใหม่ต้องสามารถเชื่อมโยงการทำงานในพื้นที่ลักษณะเครือข่ายด้วย งานเชิงพื้นที่จึงจะขยายผล”

รศ.ปภัสวดี วีรกิตติ ผู้ทรงคุณวุฒิ สสค. เผยว่า จากเวทีวันนี้พบว่าครูมีนวัตกรรมที่น่าสนใจมากๆ หลายเรื่อง โดยเฉพาะ “ตำราแผนสำหรับวินิจฉัยโรคฉบับภาษาไทย” ถ้าสามารถรวบรวมก็ได้จะได้ “ตำรารักษาโรคภาษาไทยรุ่นใหม่ ให้กับเด็ก ฉะนั้นเห็นว่าควรมีการรวบรวมเทคนิคและวิธีการต่างๆ ที่มีความเฉพาะและสอดคล้องกับบริบทการเรียนรู้ภาษาไทยในภาคใต้ จะเป็นเครื่องมือในการช่วยให้นักเรียนมุสลิมเรียนรู้ภาษาไทยได้ดีขึ้น

ด้านนายสินอาจ ลำพูนพงศ์ สพป.เขต 1 เชียงใหม่ กล่าวว่า บริบทการเรียนการสอนทางเหนือและใต้ต่างกัน ที่คล้ายกันคือมีปัญหาเรื่องการสื่อสารภาษากลางระหว่างครูและเด็ก แต่ทางเหนือจะมีจำนวนของภาษาพูดมากกว่า "ทวิภาษา" จึงเป็นวิธีการและนวัตกรรม แก้ปัญหาการเรียนการสอนในท้องถิ่นได้ดีอีกวิธีหนึ่ง แต่ต้องใช้เวลาให้ผู้เรียนพอสมควร เพราะภาษาถิ่นเป็น "ภาษาแม่" ของเขา

ทางด้าน ดร.อมรวิชช์ นาครทรรพ ที่ปรึกษาวิชาการ สสค. กล่าวว่า การแก้ปัญหาการอ่านหรือสอนภาษาไทยไม่ใช่เรื่องยากเลย จากกรณีตัวอย่าง จังหวัดสงขลา จังหวัดตรัง จังหวัดปัตตานี ซึ่งมีนวัตกรรม วิธีการสอนดีๆ มากมาย เพียงแค่มีครู ผู้บริหารที่ใส่ใจ

     

    ฉะนั้น ทางออกของปัญหาการอ่านวันนี้ ตัวอย่างความสำเร็จของสงขลาเราพบทั้งพื้นที่เลย โดยเขตพื้นที่การศึกษามีการประสานงานเป็นชั้นๆ ลงไปที่ตัวเขตพื้นที่ฯ ศึกษานิเทศก์ โรงเรียน และถึงครู ที่สำคัญมีการติดตามให้โรงเรียนรายงานข้อมูลขึ้นมาเรื่อยๆ เพื่อจะได้ช่วยเหลือกันถูก มีการวัดอาการกันตลอดเวลา จะรู้ตลอดว่าโรงเรียนไหนเป็นอย่างไร

    อีกทั้งมีเวลาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันตลอด ซึ่งป็นระบบการชุดเดียวกับบราซิลใช้ และได้รับการยกย่องจาก องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD) “การขยายผลเชิงระบบไปยังเขตพื้นที่ฯ ต่างๆ มีแรงจูงใจที่จะทำงานแบบเดียวกันในการแก้ปัญหาการอ่านออก-เขียนได้ที่ทำแล้วเกิดผลสำเร็จ
    เช่น สุโขทัย เขต 1 เชียงใหม่ เขต 2 สงขลา เขต 1 โดยสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) ลงมาถอดบทเรียนและให้การยกย่องให้รางวัลเขตที่ทำงาน วางแผนเป็นระบบ เพื่อให้เขตพื้นที่การศึกษามีแรงจูงใจในการที่จะแก้ไขปัญหาการอ่านของประเทศได้ ขณะนี้มีประมาณ 10 เขต จาก 183 เขต ที่ทำได้สำเร็จ แต่นับว่ายังน้อยอยู่มาก
    ดังนั้น สพฐ.ต้องกระตุ้นให้เขตอื่นๆ ทำด้วย จึงควรมีส่งเสริมการสร้างเครือข่าย เช่น สพป.ตรัง เขต 1 ได้สร้างเครือข่ายขยายไปยังพื้นที่เป็นลักษณะ Networking ให้เต็มพื้นที่

     

    ดร.อมรวิชช์กล่าวต่อว่า สิ่งที่อยากฝากไปยัง สพฐ.ช่วยดำเนินการต่อมีสองเรื่องคือ
    1.เรื่องการอ่าน เป็นการจัดการเชิงระบบ เชิงพื้นที่ เต็มรูปจริงๆ โดยให้อำนาจ ผู้อำนวยการเขต พลิกแพลงการจัดการเองได้โดยไม่ต้องอิงกรอบจากส่วนกลางมากเกินไป
    2.ทุ่มงบประมาณในการทำเครือข่ายให้มากขึ้น ซึ่งไม่ใช่เรื่องลึกลับ เพียงแต่ครู ผู้บริหาร ต้องคลายกฎเกณฑ์จากส่วนกลางกับความไม่เสถียรนโยบาย ระเบียบ เพราะทำให้ครู ผู้บริหารเสียสมาธิ ทำงานลำบาก ฉะนั้น สพฐ.ต้องส่งเสริม กระตุ้น ให้เกิดนวัตกรรมเชิงพื้นที่ให้มากๆ เพื่อจะได้เห็นความสำเร็จขยายตัวออกไปได้”

    ผลจากการเสวนาจากเวทีดังกล่าว ทำให้เห็นว่าเด็กไทยยังมีทางออกในเรื่องปัญหาการอ่านไม่ออก-เขียนไม่ได้ เพียงแต่เราหยิบตัวอย่างจากคนที่ดำเนินการเสร็จแล้วมาดูแล้วต่อยอดออกไป.

ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/221213/83700
ภาพจาก https://www.facebook.com/teachThaifree