สุภูติกุฎุมพี ได้ฟังแล้วยิ่งเกิดศรัทธามากขึ้น จึงกราบทูลขออุปสมบทในพระธรรมวินัย ครั้นได้อุปสมบทสมความปรารถนาแล้ว ได้ศึกษาพระวินัยปิฎกและพระอภิธรรมปิฎกกจนเชี่ยวชาญ จากนั้นได้เรียนพระกรรมฐานจากพระบรมศาสดาแล้วหลีกออกไปบำเพ็ญสมณธรรม เจริญวิปัสสสนากรรมฐานอยู่ในป่า ไม่นานนักก็ได้บรรลุพระอรหัตผลสิ้นกิเลสอาสวะ เป็นพระอริยบุคคล ชั้นสูงสุดในพระพุทธศาสนา
คือ สนใจตรงที่ว่า ศึกษา พระอภิธรรมปิฏก พระวินัยปิฏก ในสมัยนั้นยังไม่มีการรวบรวม พระวินัย และ พระอภิธรรม เพราะยังไม่มีการสังคายนา อีกอย่าง พระอภิธรรม มีในสมัย หลังจากที่พระพุทธเจ้า ได้โปรดพุทธมารดา และ พระสารีบุตร ติดตามพระพุทธเจ้า ขึ้นไปยังสวรรค์ เพื่อฟังพระอภิธรรม แล้วนำมาถ่ายทอด ให้แก่ศิษย์ท่าน ซึ่งกาลสมัย พระอภิธรรม ถ่ายทอดนั้น ปรากฏเพียงในกลุ่ม ศิษย์พระสารีบุตร เท่านั้น อีกอย่างกาลสมัยสร้างวัดพระเชตวัน นั้นเป็นกาลก่อน ที่พระพุทธเจ้า โปรดพุทธมารดา ดังนั้นการร่ำเรียนพระอภิธรรม นั้นไม่น่าเป็นไปได้ ถ้าเรียนก็คงจะเป็นบางส่วน ไม่ใช่ทั้งปิฏก เพราะปิฏกยังไม่มี ยังไม่มีการสังคายนา ส่วนพระวินัย ก็เช่นกัน น่าจะเป็น วินัยส่วนที่จำเป็นของพระภิกษุที่ควรทราบ เท่านั้น
ดังนั้น มีความรู้สึก ขัดแยัง กับบันทึกส่วนนี้
ผู้เขียน
หัวข้อ: พระสุภูติเถระ น้องชายอนาถบิณฑิกเศรษฐี เอตทัคคะ"เจริญฌานประกอบด้วยเมตตา" (อ่าน 6412 ครั้ง)