พิมพ์

[raponsan]

คนไม่เห็นธรรม

    คือ.....คนที่ประกอบคุณงามความดียังน้อยไป ธรรมจึงไม่เปิดโอกาสให้ได้รู้หรือเห็นได้! กรรมเก่าเมื่อชาติก่อนๆ มีจริง คนทำดีมาตลอดได้รับผลจริงและความพากเพียรมีผลจริง ทำให้เกิดผลสำเร็จในที่สุด
    ธรรม คือ ความสุข ไม่มีสุขใดเท่าธรรม ธรรม คือ ปัญญา และธรรม คือ บุญ การเห็นธรรมก็คือ การเห็นบุญอันประเสริฐที่ได้กระทำไว้
    สมาธิ คือ งานสำคัญที่สุดของชีวิต ทุกชีวิตคน และอยู่ในตัวของเราแท้ๆ แต่ไม่ทำกัน ไปเห็นเรื่องเหลวไหล หรือเป็นเรื่องยากมากสำหรับตน ทั้งๆ ที่ถ้าได้กระทำได้แล้วเป็นบุญมหาศาลของชีวิต

   

    ถ้าจะพูดไปแล้ว ผมก็ยอมรับในตนเองที่เดิมที ใครๆ มาแนะนำผมให้นั่งสมาธิ ผมก็ไม่เคยคิดนั่ง! เพราะอะไร? เพราะผมไม่เข้าใจว่าสมาธินั้นดีอย่างไรกับตนเอง จะโทษผู้แนะนำก็ไม่อยากจะโทษเขา เพราะเขามีเจตนาดีกับเรา
    เขาว่า ถ้านั่งสมาธิได้จะได้บุญมาก ผมก็ไม่เข้าใจว่าบุญมากเป็นอย่างไร และตัวบุญเป็นอย่างไรก็ไม่รู้! บางท่านบอกว่าถ้านั่งสมาธิได้แล้วจะเกิดปัญญา!

    ผมก็ยิ่งสงสัย นั่งหลับตาจะเกิดปัญญามาจากไหน? เป็นเรื่องล้วนแล้วแต่ทำให้สงสัยทั้งสิ้น จึงไม่นั่งสมาธิครับ
    ทุกวันนี้ ผมเห็นว่าคนจำนวนมากไม่นั่งสมาธิ! เคยได้อ่านหนังสือของท่านพุทธทาสภิกขุ ท่านพูดว่า เคยแนะนำให้คนนั่งสมาธิ ไม่มีใครอยากนั่ง ปีหนึ่งถ้ามีคนนั่งสมาธิได้เพียง 1 คนก็ถือว่าดีแล้ว! บางปีไม่ได้ด้วยซ้ำ
    ครับ ผมก็แนะนำคนมาโดยตลอด ยังคิดว่าชั่วชีวิตผม คนนั่งสมาธิได้จากคำแนะนำผม เชื่อว่าไม่ถึง 10 คน เป็นเรื่องที่ยากมากในการแนะนำ

   

    ปัจจุบัน ในหมู่บ้านผมมีคนไม่น้อย แต่ผมแนะนำเขาให้นั่งได้เพียงคนเดียวเท่านั้น ทุกๆ วันนี้
    วิธีแนะนำของผม คือ ให้ "หลับตาไม่คิด"
    เขาพูดกับผมว่า ฉันนั่งตั้งหลายวิธีก็นั่งไม่ได้ แต่วิธีหลับตาไม่คิดนี้ฉันทำได้แล้ว และทุกวันนี้ฉันก็นั่งไม่เคยหยุด ทำให้มีความสุขสบายขึ้นกว่าเก่า

    สุภาพสตรีอีกท่านหนึ่ง เขาบอกว่า ที่คุณลุงเขียนไว้ในหนังสือ "ทางธรรม" บอกให้หลับตาไม่คิด เขาบอกว่าง่ายดี ฉันทำได้แล้ว สาธุ ขออนุโมทนาด้วย!
    จริงๆ แล้ว "สมาธิ ไม่ใช่ของศาสนาไหน สมาธิเป็นสมบัติของคนทุกคนทั้งโลก ใครๆ ก็ทำได้ถ้า "หลับตาแล้วไม่คิด"
    คนเราถ้าหากไม่คิดได้ "จิตเป็นสุข" เพราะจิต "ว่าง" ไม่มีอะไรที่เป็นทุกข์ไม่เป็นสุขนี้ก็เพราะความคิดของตนเองนี่แหละ ไม่ใช่เรื่องอะไร คนก็ไม่เชื่อ เป็นคนไม่คิดได้อย่างไร? หลายคนเถียง
    คนเรามีคิดทั้งทางดีและทางชั่ว อย่าว่าแต่คิดชั่วทุกข์เลย คิดดีนี่แหละมันทุกข์! พระพุทธองค์จึงตรัสว่า "อย่ายินดีอย่ายินร้าย" ก็หมายถึงทั้งดีและชั่วมันทุกข์แน่

     

    ถามว่า เรารักลูกเรา เราทุกข์ไหม? ถ้ายิ่งรักมากก็ต้องทุกข์มากเพราะต้องห่วงมากขึ้น!
    ฉะนั้น การไม่คิดเลยจึงไม่มีความทุกข์อยู่ในจิตของเรา สมาธิ คือ ไม่คิด จิตมันก็ว่างสบายเท่านั้นเอง สุขภาพก็กลับดีขึ้น ฉะนั้นคนนั่งสมาธิได้จึงหน้าตาแจ่มใส ผิวพรรณดี

    ในหลวงของเรา พระองค์ท่านทรงนั่งสมาธิทุกขณะจิต ดูพระวรกายและพระพักตร์พระองค์ท่าน สดใสและน่าเคารพยิ่ง ใครเห็นก็บูชา ใครเห็นก็ชมพระองค์ท่าน ผู้กิเลสหนาเท่านั้นจึงมองไม่เห็น!
    ผมอาจจะเป็นคนโชคดี เกิดมาไม่ค่อยชอบคิดอะไรกับใคร อยู่สบายๆ ไปวันหนึ่ง เขาให้ทำอะไรก็ทำไปตามหน้าที่ที่รับผิดชอบ และทำให้ดีที่สุดด้วยความสุจริตของเราเท่านั้น ใจก็สบายมาโดยตลอด

    ฉะนั้น การหลับตาไม่คิดของผมจึงทำได้ง่าย เพราะใจมันพร้อมอยู่แล้ว! ตรงจิตว่างสบายนี่แหละ สุข ยิ่งว่างมากก็ยิ่งสบายมากเป็นเงาตามตัว
    ฉะนั้น พระท่านจึงพูดว่า ยิ่งนั่งสมาธิมากก็สบายมาก บุญได้มาก และสมาธินี่แหละจะเป็นพื้นฐานนำไปให้เกิดตัวปัญญา เมื่อตัวปัญญาเริ่มมีขึ้น พอเอาวิปัสสนาเข้ามาพิจารณา คือ คิดทางไปสู่นิพพานก็เกิดขึ้น

    สมาธิ คือ ไม่คิด วิปัสสนา คือ คิด (พิจารณา) พิจารณาอะไร พิจารณา "ตัวเรา" เท่านั้นเอง คือ สติปัฏฐาน 4 คือ กาย เวทนา จิต ธรรม เป็นอารมณ์ก็มีแค่นี้เท่านั้นเองคนเราจบ
    วิปัสสนา คือ มีด สมาธิ คือ ก้อนหินลับมีด มีดต้องลับด้วยหินลับมีด ตัวใบมีดถึงจะคม ฟันกิเลสทั้งหลายได้หมด ความคมของมีดคือ ตัวปัญญาแท้ เมื่อมีปัญญาแล้วก็สามารถมองเห็นความดี ความชั่ว ปัญญาก็เลือกทางดี ส่วนชั่ว ปัญญามีแล้วก็ละชั่วได้ คนไม่มีปัญญาจะละชั่วได้อย่างไร เมื่อละไม่ได้ก็ทุกข์

     

    ชีวิตก็เหลือแต่บุญแท้ๆ เห็นธรรม เห็นสุข และเห็นนิพพานในที่สุด
    ผมเป็นคนโชคดีมาก (บุญ) มีเสียงมาบอกที่หูผมว่า "นั่งสมาธิซีแล้วโรคจะหาย" เสียงบอกที่หูข้างขวา แล้วผมก็นั่งทันที! เมื่อนั่งก็เห็นธรรม! คือ ผลของสมาธิ

    ก่อนที่จะได้นั่งนั้น ผมกำลังทุกข์เพราะปวดบั้นเอวมาก เป็นโรคกระดูกสันหลังทับเส้นประสาท ทั้งๆ ที่ผ่ามาแล้วจากหมอศิริราช ผ่าเสร็จอยู่ได้เพียงปีกว่าๆ เท่านั้นก็ปวดมากอีก
    ผมพูดว่า "ฟ้าดินไม่ยุติธรรม ชีวิตผมประกอบกรรมดีมาตลอดไม่คิดทำชั่ว อันไหนถ้าชั่วผมรู้ก็ละหมด ไม่ทำ ผมทำความดีทุกวันยังมาทำให้ผมปวดเจ็บอย่างนี้ มันยุติธรรมตรงไหน"
    "อย่างนั้น เลิกทำความดีกันแหละ ไม่ต้องทำ!" ผมพูดอย่างนี้คนเดียวให้ห้องพักเพราะมันปวดและน้อยใจในชีวิต!
    "เมื่อพูดจบ ก็มีเสียงบอกที่หูให้นั่งสมาธิ"
    "ผมนั่งเดี๋ยวนั้น และความเจ็บหายทันทีไม่ถึง 5 นาที"

     

    ผมมาวิเคราะห์ เสียงมาจากไหน? ทำไมจึงมีเสียงบอก? ก่อนจะมีเสียง ต้องมีผู้รับรู้คำพูดของผม! เพราะผมพูดความจริง การพูดความจริง คือ ไม่กล่าวเท็จนั้นมีผู้รับรู้ได้ ก็คงอยู่บนฟ้าดินนี่แหละ คือ ท่านมีหูทิพย์ ตาทิพย์แน่ จึงรับรู้คำพูดของเราได้ และคำพูดนี้เป็นคำจริง! เพราะผมไม่เคยพูดโกหกกับใคร
    คำจริง ท่านจึงช่วยเรา โดยมีเสียงท่านมาบอกที่หูผม!

    ผมนั่งขัดสมาธิ มือขวาทับมือซ้ายแล้วหลับตา ต่อไปผมไม่รู้เพราะผมไม่เคยสนใจสมาธิมาก่อน ผมเลยคิดเอาเอง สมาธิก็ต้อง "หลับตาไม่คิด" ซี
    พอนั่งหลับตาไม่คิดเดี๋ยวนั้น เอาใจไว้ตรงหนังตาไม่ให้ไปไหน เดี๋ยวเดียวไม่ถึง 5 นาที มีอะไรอย่างหนึ่งแปลกมากมันรูดตัวขึ้นมาจากเท้า รูดขึ้นมาเรื่อย รูดขึ้นมาถึงตรงไหน กายเราก็หายไปถึงตรงนั้น คือไม่มี นึกเท่าไหร่ก็ไม่มี

     

    ผมก็คิดว่าอะไร? ก็เลยนึกเอาว่า น่าจะเป็นสมาธิกระมัง! เพราะไม่เคยรู้! รูดขึ้นไปเรื่อยจนหลุดศีรษะไป ครับ โลกนี้ทั้งโลกไม่มีอะไรเลย แม้แต่ตัวเรา แต่ที่สุขที่สุดในชีวิต ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยสุขเท่านี้ ผมเห็นธรรม เห็นบุญ เกิดมาไม่เคยเป็นอย่างนี้ แสนจะสุข! มันรูดกลับลงมาตั้งแต่ศีรษะลงมาเรื่อยๆ จนถึงปลายเท้า ก็ปรากฏเป็นตัวเราขึ้นมา! โรคปวดหลังหายทันที เดี๋ยวนั้น! ทุกวันนี้จะไม่ให้ผมทำความดีได้อย่างไร ผมปฏิญาณตนไว้ว่าจะนั่งสมาธิทุกวันจนวันตาย
    ครับ ผมไม่หยุดทำดีหรอกครับ เพราะผมเห็นธรรม เห็นบุญอีกมากมายหลังจากวันนั้นมา

    เปรต ผมก็เคยเห็นนั่งรถโค้ชไปไหว้พระพุทธเจ้าที่พุทธคยาด้วยกัน นั่งเก้าอี้แถวหน้าผม วิญญาณถือขันข้าวเดินจะมาใส่บาตรข้าวผม ตอนนั้นผมบวชอยู่บนยอดเขาหลวง ผีก็มากางมุ้งให้ผมนอนที่โรงแรมคล้าก เมืองพาราณสี ประเทศอินเดีย มากมายที่ผมเห็นธรรม คือ ความจริง ผมจะเลิกทำดีทำไม

     

    คนไม่เห็นธรรม! แน่ละเขาจะไม่นั่งสมาธิ ไม่รู้จะนั่งไปทำไม บางคนนั่ง แต่นั่งๆ หยุดๆ ทำไม่จริง ก็ไม่เห็นธรรมแน่
    ต้องมีความเพียรครับ ถึงจะเห็นธรรม ดูท่านองคุลิมาลครับ ฆ่าคนมาเท่าไร บาปหนักแค่ไหน ทำไมจึงสำเร็จพระอรหันต์ได้ นั่นเพราะความเพียรตัวเดียวชนะบาปกรรมทั้งหลายหมดที่ทำไว้
    นั่งเถอะครับ สมาธิ บุญมหาศาล! แล้วจะเห็นธรรม.

                ประวิทย์ จำปาทอง

ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/160214/86081

[Admax]

 

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ