พิมพ์

[raponsan]

สอนใจตนเอง : ธรรมะยู-เทิร์น โดยอิทธิโชโต

   
     สนาถา วิหรถ มา อนาถา
     จงอยู่อย่างมีหลักยึดเหนี่ยวใจ อย่าเป็นคนไร้ที่พึ่ง

     หากเราเข้าใจเรื่องสติ เราจะมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เราจะสร้างสติให้เกิดขึ้นได้อย่างไร ก็ต้องอาศัยความเพียร และความต่อเนื่อง

     การฝึกสติ เจริญภาวนาก็เหมือนกับการทำงาน อย่างแรก คือ อย่าท้อ ให้ค่อยเป็นค่อยไป ทำงานอย่าทำให้มันท้อ ทำให้มันสนุก รักในงาน รักที่จะทำ ก็จะมีแรงกระตุ้นให้ทำต่อ ทำไปท้อไป จะได้อะไร บางคนทำงานไม่ได้ชอบ แต่เขาก็ทำมาได้ การภาวนาก็เหมือนกัน มันไม่สนุก แต่ทำแล้วเมื่อส่งผลมันจะดีกับจิตใจตัวเจ้าของเอง

     ไม่ว่าจะเป็นงาน หรือการภาวนา ปัจจัยภายนอกอื่นๆ เราไม่สามารถควบคุมมันได้ แต่เราสามารถควบคุมจิตใจตัวเราได้ นี่ล่ะ คือการฝึก

     

     ทุกอย่างไม่มีอะไรยาก ถ้ารู้จักมันอย่างแท้จริง

     มันไม่ตายหรอก ภาวนาน่ะ เช่นเดียวกับงาน งานมีความเหนื่อย ภาวนาตอนแรกๆ ก็เหมือนกัน มันยาก เพราะไม่รู้หลัก แต่ถ้าเอามาเป็นอุปสรรค มันก็ไปต่อไม่ได้

     บุคคลที่ฝึกดีแล้ว เช่น นักรบ เขาสามารถไปอยู่ท่ามกลางศัตรูได้เป็นแสน ยืนประจันหน้าโดยไม่มีความกลัวแม้แต่นิดเดียว ฝ่ายตรงข้ามยืนพร้อมที่จะรบ แต่เขาสามารถที่จะเดินออกไปดูหน้าของนักรบเหล่านั้นได้คนเดียว โดยไม่สะทกสะท้าน เพราะอะไร เพราะเขามีความกล้า ปราศจากความท้อแท้ ปราศจากความหวาดกลัว มีแต่จิตใจที่ฮึกเหิม มีแต่ความกล้าที่สร้างมาทำมา เขาจึงทำได้ อยู่เฉยๆ ใครจะไปทำได้ แค่หนึ่งต่อหนึ่งหัวใจก็จะวายตายแล้ว เราก็ต้องเก็บมาคิด เพื่อบอกใจตัวเอง สอนใจตัวเองบ้าง

     

     การภาวนาจึงต้องทำทุกวัน ฝึกทุกวัน เวลาเจอกับสถานการณ์จริงๆ เช่นความตายก็จะไม่หวั่น ไม่ใช่ว่าจะตายแล้วถึงทำก็ไม่ได้ มันไม่ทันหรอก แล้วจิตจะไปไหน เราก็ไม่รู้อีก

     พระอรหันต์มรณภาพ ก็คือพระอรหันต์มรณภาพ แต่คนธรรมดาไม่รู้ว่าตายแล้วไปไหน เพราะจิตยังข้องอยู่ ถ้าจิตไม่ข้องก็ไม่เป็นไร อย่างพระอรหันต์ สมมติ หลุดออกจากจิตท่านไปแล้ว มันมีแต่วิมุติเท่านั้น  แต่ปุถุชนไม่มีอะไรรับประกันเลย หากไม่เร่งขวนขวายในการเจริญสติ สมาธิภาวนาไปด้วยในชีวิตประจำวัน  มัวแต่หาอะไรก็ไม่รู้ ลาภ ยศ สรรเสริญ ? เขาไม่ได้ต้องการหาธรรมที่แท้จริง ถ้าต้องการหาธรรมจริงๆ ต้องกล้าที่จะไม่ทำตามใจ ไม่ทำตาม

    ปุถุชนจึงต้องรอให้เกิดทุกข์ก่อน ถึงจะหาเอา ตอนที่ยังสุขก็ไม่หา คนเราก็เป็นซะอย่างนี้แหละ

     

    แท้จริงแล้วหลักศาสนาก็คือหลักธรรมชาติ พระพุทธเจ้าก็เอาหลักธรรมชาติมาสอน มาบัญญัติให้เป็นศาสนา แต่คนก็ไม่คิดอย่างนั้น คนก็คิดไปอีกแบบ แยกโลกออกจากธรรม แต่จริงๆ เรียนรู้ธรรมจากทุกข์ จากโลกนี่แหละ เพราะทุกอย่างมันเป็นอย่างนี้ พระพุทธเจ้าก็บอกไว้ มีด้านขาวด้านมืด มีสุขก็มีทุกข์ มีเกิด ก็มีตาย แต่มนุษย์เราก็ยังประมาทอยู่

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20140506/184120.html

[likenoonna]

เห็นด้วยนะครับ