พิมพ์

[raponsan]

วาระสุดท้ายของชีวิตพระเจ้าพิมพิสาร : ธรรมะยู-เทิร์น โดย อิทธิโชโต

      เมื่อเดินทางไปที่เขาคิชฌกูฏ เมืองราชคฤห์ ซึ่งเคยเป็นเมืองหลวงของแคว้นมคธในสมัยพุทธกาล อันเป็นสถานที่ประทับในพรรษาแรกของพระพุทธเจ้า มาวันนี้ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย ย้อนกลับไปสมัยนั้น ที่นี่ เคยเป็นที่ซึ่งพระเจ้าพิมพิสาร มองดูพระพุทธเจ้าจากในคุกที่อยู่ในวังของพระองค์เองจนสิ้นใจ

      พระเจ้าพิมพิสารเป็นพระบิดาของพระเจ้าอชาตศัตรูที่จับพ่อมาขังคุกจนตาย เพื่อที่ตัวเองจะได้เป็นพระราชา พระเจ้าพิมพิสารไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร วาระสุดท้ายของชีวิต มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้นเป็นที่พึ่ง ไม่มีที่อื่นใดเป็นที่พึ่งแล้ว แต่ละวันก็นั่ง เดิน ยืน นอน แล้วมองออกไปที่กุฏิ ดูจีวรพระพุทธเจ้าที่เขาคิชฌกูฏ จากคุกของพระองค์ พระเจ้าพิมพิสารมองจนตาย เพราะไม่มีที่พึ่ง แต่ก็แปลกใจว่าทำไมพระพุทธเจ้าไม่เสด็จมาโปรดพระเจ้าพิมพิสาร ตรงนี้อาจเป็นกรรมอย่างหนึ่งที่พระพุทธเจ้าน่าจะรู้ จึงไม่เสด็จมาโปรด พระเจ้าพิมพิสารคงจะมีกรรมต่อลูกชายตนเอง เรื่องกรรม จึงเป็นเรื่องที่ประมาทไม่ได้ และหลายอย่างก็เหลือวิสัยที่เราจะรับรู้ได้ นอกจากยอมรับมัน ละปล่อยวาง

     

      ประวัติของพระเจ้าพิมพิสาร พระองค์เป็นกษัตริย์ครองเมืองราชคฤห์แคว้นมคธ สืบต่อจากพระราชบิดา เมื่อครั้งที่เจ้าชายสิทธัตถะออกผนวชแล้วได้เสด็จไปประทับอยู่ที่ปัณฑวบรรพต แคว้นมคธ เมื่อพระเจ้าพิมพิสารได้ข่าวจึงเสด็จไปนมัสการ และชักชวนให้สละเพศบรรพชิตมาครองราชย์ด้วยกัน เมื่อได้รับคำปฏิเสธจึงขอคำปฏิญญาว่าหากทรงค้นพบสิ่งที่แสวงหาเมื่อใด ขอให้มาสอนพระองค์เป็นคนแรก

     ด้วยเหตุนี้ หลังจากพระพุทธเจ้า โปรดปัญจวัคคีย์ โปรดพระยสะและพระสหายจนจบกิจเป็นพระอรหันต์จำนวน ๖๐ องค์แล้ว ทรงส่งไปประกาศพระศาสนายังแคว้นต่างๆ พระองค์จึงเสด็จมุ่งตรงไปยังเมืองราชคฤห์ เพื่อเปลื้องคำปฏิญญาที่ประทานให้พระเจ้าพิมพิสาร

     

     พระเจ้าพิมพิสารมีพระอัครมเหสีพระนามว่า เวเทหิ มีพระโอรสนามว่า อชาตศัตรู (ผู้เกิดมาไม่เป็นศัตรู) ในช่วงตั้งครรภ์พระนางเวเทหิ ทรงแพ้พระครรภ์ใคร่เสวยพระโลหิตของพระสวามี โหราจารย์ทำนายว่าพระโอรสองค์นี้จะทำปิตุฆาต แต่พระเจ้าพิมพิสารก็มิทรงแยแสต่อคำทำนาย
   
     เมื่อพระโอรสประสูติแล้ว ทรงให้การศึกษาอบรมเป็นอย่างดี เจ้าชายน้อยก็อยู่ในพระโอวาทเป็นอย่างดี แต่พอเจ้าชายน้อยได้รู้จักพระเทวทัต ถูกพระเทวทัตล้างสมองให้เห็นผิดเป็นชอบ จนจับพระเจ้าพิมพิสารขังคุกให้อดพระกระยาหาร และทรมานร่างกายพระองค์จนสิ้นพระชนม์ เมื่อรู้ว่าเสด็จพ่อยังเดินอยู่ได้ กษัตริย์อกตัญญูก็สั่งให้เอามีดโกนเฉือนพระบาทเอาเกลือทา ย่างด้วยถ่านไฟร้อน พระเจ้าพิมพิสารทนทุกขเวทนาไม่ไหวก็สิ้นพระชนม์ ณ ที่คุมขังนั้นเอง

    เรื่องนี้สอนใจอะไรเราบ้าง

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20140528/185472.html