พิมพ์

[raponsan]

วัดรอยพระพุทธบาทภูมโนรมย์

ประวัติความเป็นมา
วัดรอยพระพุทธบาทภูมโนรมย์ หมู่ที่ 5 ตำบลศรีบุญเรือง อำเภอเมือง จังหวัดมุกดาหาร ห่างจากตัวเมืองมุกดาหารไปทางทิศใต้ ประมาณ 5 กิโลเมตร ไปตามเส้นทางมุกดาหาร-ดอนตาล ทางหลวงหมายเลข 2034 ประมาณ 2 กิโลเมตร มีทางแยกขวามือตามถนนตัดใหม่ สายบ้านมโนรมย์ – ถนนวงแหวนรอบนอก  มีเนื้อที่ประมาณ 100 ไร่ อยู่ในเขตพื้นที่ของอุทยานแห่งชาติมุกดาหาร 

จากหลักฐานการสร้างวัดจากแผ่นศิลา ได้กล่าวว่า บริวารของท่านขุนศาลาและพระอาจารย์บุ นันทวโร เจ้าอาวาสวัดมโนภิรมย์ บ้านชะโนด (ต.ชะโนด อ.หว้านใหญ่) และผู้สร้างวัดลัฎฐิกวัน เป็นผู้สร้าง และถือเป็นที่สำหรับการจำพรรษา และปฏิบัติธรรมกัมมัฎฐานของพระภิกษุ ได้สร้างพระธาตุรูปทรงแปดเหลี่ยมหนึ่งองค์ พร้อมสร้างรอยพระพุทธบาทจำลอง และพระอาคารเพ็ญ ที่เป็นพระพุทธรูปขนาดเล็กไว้องค์หนึ่ง และสร้างกุฏิสำหรับพระสงฆ์อีกหลังหนึ่ง
__________________________________________________________________
ข้อมูลจาก http://www.travel2mukdahan.com/2012/10/wat-phu-manorom-and-viewpoint.html

[raponsan]

โบราณสถานและโบราณวัตถุในวัดรอยพระพุทธบาทภูมโนรมย์

    1. พระธาตุภูมโนรมย์ เป็นพระธาตุทรงแปดเหลี่ยมมีเอวเป็นฐานหักเชิงเป็นรูปแปดเหลี่ยมรัศมีประมาณ 2.5 เมตร เป็นรูปทรงปลีแบ่งเป็น 3 ท่อนคือเป็นลักษณะปริศนาธรรม ตามความหมายแรกเป็นนรกภูมิ ฐานที่สองเป็นโลกภูมิซึ่งมาก และสุดท้ายเป็นสวรรค์ภูมิ ความสูง 4.5 เมตร
    2. พระอังคารเพ็ญ เป็นพระพุทธรูปขนาดเล็กสร้างพร้อมพระพุทธบาท เพื่อให้ครบคือพระธาตุ พระพุทธรูปและพระบาทตามความเชื่อของผู้สร้าง
    3. บันทึกการสร้างวัดจำนวน 1 แผ่น ติดอยู่หลังของพระอังคารเพ็ญ
    4. รอยพระพุทธบาทจำรอง เป็นรอยพระพุทธบาทขนาดเล็ก ซึ่งสร้างขึ้นจากหินทราย มีความกว้าง 80 เซนติเมตร ความยาว 1.8 เมตร สร้างเป็นลักษณะลอยตัวสูงขึ้นจากพื้นประมาณ 90 เซนติเมตร เมื่อปีพุทธศักราช 2525 เจ้าคณะอำเภอเห็นว่าวัดดังกล่าวเป็นวัดร้าง จึงได้มอบหมายให้ เจ้าคณะอำเภอพระครูอุดมธรรมรักษ์ (หลวงตายอด) ได้มีการบูรณะบำรุงรักษาและป้องกันการทำลายโบราณสถานดังกล่าว และยังมีโครงการสร้างพระพุทธสิงห์สองจำลอง
__________________________________________________________________
ข้อมูลจาก http://www.travel2mukdahan.com/2012/10/wat-phu-manorom-and-viewpoint.html

[raponsan]

(ภาพจาก http://www.travel2mukdahan.com/)

โมเดล "พระเจ้าใหญ่แก้วมุกดาศรีไตรรัตน์" (ภาพจาก http://www.travel2mukdahan.com/)

ภาพปัจจุบันของการก่อสร้าง "พระเจ้าใหญ่แก้วมุกดาศรีไตรรัตน์"

ปัจจุบันวัดพระพุทธบาทภูมโนรมย์ กำลังมีการดำเนินการก่อสร้างสร้าง "พระเจ้าใหญ่แก้วมุกดาศรีไตรรัตน์" พระพุทธรูปเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในวโรกาส เฉลิมพระชนมพรรษา 80 พรรษา ขนาดหน้าตัก  39 เมตร สูง 86.50 เมตร เพื่อประดิษฐ์ฐาน  ณ วัดรอยพระพุทธบาทภูมโนรมย์ ตำบลนาสีนวน อำเภอเมือง จังหวัดมุกดาหาร งบประมาณการก่อสร้างกว่า 106 ล้านบาท
_______________________________________________________________
ข้อมูลจาก http://www.travel2mukdahan.com/2012/10/wat-phu-manorom-and-viewpoint.html

[raponsan]

ยามเช้าที่ภูมโนรมย์

[raponsan]

หอชมวิว ของจุดชมวิวบริเวณวัดรอยพระพุทธบาทภูมโนรมย์

สี่ภาพบนถ่ายจากหอชมวิว

จุดชมวิวบริเวณวัดรอยพระพุทธบาทภูมโนรมย์

องค์การบริหารส่วนจังหวัดมุกดาหาร ได้ปรับปรุงภูมิทัศน์โดยรอบภูมโนรมย์ ถนนทางขึ้นเป็นถนนลาดยาง และได้จัดทำลานจอดรถซึ่งจอดรถได้มากกว่า 100 คัน พร้อมทั้งสร้างหอชมวิว และน้ำตก 7 ชั้น ซึ่งได้ปลูกไม้ดอกนานาพันธ์บริเวณรอบน้ำตกและจุดชมวิวให้สวยงาม เพื่อส่งเสริมให้มีนักท่องเที่ยวและประชานใน จังหวัดมุกดาหาร เดินทางขึ้นมาเที่ยวภูมโนรมย์อย่างต่อเนื่อง

ความสวยงามบนภูมโนรมย์ นับได้ว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติที่สวยงามและอยู่ใกล้ตัวเมืองมุกดาหารก็ว่าได้ โดยเฉพาะในช่วงเช้าจะสามารถมองเห็นทัศนียภาพตัวเมืองมุกดาหาร  แม่น้ำโขง  สะพานมิตรภาพไทย-ลาว แห่งที่ 2 (มุกดาหาร-สะหวันนะเขต) และหอแก้วมุกดาหารได้ อย่างสวยงาม
____________________________________________________________________
ข้อมูลจาก http://www.travel2mukdahan.com/2012/10/wat-phu-manorom-and-viewpoint.html

[raponsan]

ภาพทั้งหมดถ่ายจากหอชมวิวภูมโนรมย์ ที่เห็นจะเป็นสวนสาธารณะภูมโนรมย์ แม่น้ำโขง
และแขวงสะหวันนะเขต สปป.ลาว บรรยากาศในยามเช้า จะมีหมอกลง หนาวกำลังดี ที่สำคัญสดชื่นมากๆ

[raponsan]

ประวัติความเป็นมาของมุกดาหาร

ในปลายสมัยกรุงศรีอยุธยาทางฝั่งซ้ายของลำน้ำโขงแขวงสวันเขต มีหมู่บ้านชุมชนใหญ่ชื่อบ้านหลวงโพนสิน ซึ่งตั้งอยู่ที่บริเวณพระธาตุอิงฮัง แขวงสวันเขตในปัจจุบัน โดยมีเจ้าจันทรสุริยวงศ์ปกครอง มีบุตรชายชื่อเจ้ากินรี ซึ่งต่อมาได้ข้ามลำน้ำโขงมาฝั่งขวาที่บริเวณปากห้วยมุก สร้างบ้านแปลงเมืองขึ้น ณ ที่นั้น ในปี พ.ศ. 2310 แล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2313 และตั้งชื่อเมืองว่า “มุกดาหาร” อันเกิดจากศุภนิมิตรที่พบเห็นในขณะที่กำลังสร้างเมือง ชาวเมืองทั่วไปเรียกมุกดาหารว่า เมืองมุก

ในสมัยพระเจ้าตากสินมหาราช ได้พระราชทานบรรดาศักดิ์ ให้เจ้ากินรีเป็นพระยาจันทรศรีสุราช อุปราชามัณฑาตุราช ดำรงตำแหน่งเจ้าเมืองคนแรกของเมืองมุกดาหาร เมื่อปี พ.ศ. 2321

ภาพนี้เป็นน้ำตก ๗ ชั้นที่จุดชมวิวที่ภูมโนรมย์ เสียดายไม่มีน้ำ เข้าใจว่าจะประหยัดไฟ

เดิมเมืองมุกดาหารมีฐานะเป็นเมืองขึ้นการปกครองกับมณฑลอุดร ต่อมาเมื่อปี พ.ศ. 2450 มีการปรับปรุงการปกครองมณฑลอุดรเป็นจังหวัด และเมืองมุกดาหารจึงถูกยุบเป็นอำเภอเมืองมุกดาหาร ขึ้นการปกครองกับจังหวัดนครพนม จนกระทั่งปี พ.ศ. 2525 รัฐบาลได้ออกพระราชบัญญัติจัดตั้งจังหวัดมุกดาหารขึ้นเป็นจังหวัดที่ 73 ของประเทศไทย และเป็นจังหวัดที่ 17 ของภาคอีสาน

มุกดาหารมีพื้นที่ทั้งหมด 4,339 ตร.กม.  แบ่งการปกครองออกเป็น 7 อำเภอ คือ อำเภอเมือง คำชะอี นิคมคำสร้อย ดอนตาล ดงหลวง หว้านใหญ่ และหนองสูง

คำขวัญประจำจังหวัด : "หอแก้วสูงเสียดฟ้า ภูผาเทิบแก่งกะเบา แปดเผ่าชนพื้นเมือง ลือเลื่องมะขามหวาน กลองโบราณล้ำเลิศ ถิ่นกำเนิดลำผญา ตระการตาชายโขง เชื่อมโยงอินโดจีน"
_____________________________________
ที่มา http://history.thai-tour.com/mukdahan

ทุกภาพถ่ายที่จุดชมวิวภูมโนรมย์

[raponsan]

ประวัติความเป็นมาเมืองมุดาหาร

เจ้าจันทรสุริยวงษ์และพรรคพวกได้ตั้งอยู่ที่บ้านหลวงโพนสิม ใกล้พระธาตุอิงฮังทางฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง (ดินแดนลาว) ต่อมาอีกหลายสิบปี จนได้ถึงแก่กรรม เจ้าจันทกินรี ผู้เป็นบุตร ได้เป็นหัวหน้าปกครองต่อมา จนถึง พ.ศ. 2310 ได้มีนายพรานคนหนึ่งข้ามโขงมาทางฝั่งขวาแม่น้ำโขงตรงปากห้วยบังมุก ได้พบเมืองร้าง วัดร้างและพบต้นตาล 7 ยอดอยู่ริมฝั่งโขง เห็นว่าเป็นทำเลที่อุดมสมบูรณ์กว่าดินแดนทางฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง อีกทั้งในแม่น้ำโขงตรงปากห้วยบังมุกมีปลาชุมชุมอีกด้วย จึงกลับไปรายงานให้เจ้าจันทกินรีหัวหน้าทราบ เจ้าจันทกินรีได้พาพรรคพวกข้ามโขงมาดูก็เห็นว่าคงเป็นที่ตั้งเมืองโบราณมาก่อน และเป็นทำเลที่อุดมสมบูรณ์กว่าทางฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง จึงได้พากันอพยพจากบ้านหลวงโพนสิมมาตั้งบ้านเรือนอยู่ทางฝั่งขวาแม่น้ำโขงตรงปากห้วยบังมุก
 
เมื่อเริ่มถากถางหักร้างพงเพื่อตั้งเมืองขึ้นใหม่ ได้พบพระพุทธรูป 2 องค์อยู่ใต้ต้นโพธิ์ริมฝั่งโขง พระพุทธรูปองค์ใหญ่เป็นพระพุทธรูปก่ออิฐถือปูน ส่วนพระพุทธรูปองค์เล็กเป็นพระพุทธรูปโลหะหล่อด้วยเหล็กเนื้อดี จึงได้พร้อมกันสร้างวัดขึ้นใหม่ในบริเวณวัดร้างริมฝั่งโขง และขนานนามวัดที่สร้างขึ้นใหม่นี้ว่า วัดศรีมุงคุณ(ศรีมงคล) และได้ก่อสร้างกุฏิวิหารขึ้น ในบริเวณวัดพร้อมกับได้อัญเชิญพระพุทธรูปทั้งสององค์ที่อยู่ใต้ต้นโพธิ์ริมฝั่งโขงขึ้นไปประดิษฐาน บนพระวิหารของวัด

ต่อมาปรากฎว่าพระพุทธรูปโลหะ (องค์เล็ก) เกิดปาฎิหาริย์กลับลงไปประดิษฐานอยู่ใต้ต้นโพธิ์ที่ตั้งเดิมอีกถึง 3-4 ครั้ง ในที่สุดพระพุทธรูปองค์เล็กนั้นก็ค่อยๆ จมหายลงไปใต้ดิน คงเห็นแต่ยอดพระเกศโผล่ขึ้นมาให้เห็นอยู่ใต้ต้นโพธิ์ริมฝั่งโขง จึงได้พร้อมกันสร้างแท่นสักการะบูชาครอบไว้ในบริเวณนั้น และขนานนามพระพุทธรูปองค์นั้นว่า พระหลุบเหล็ก ปัจจุบันบริเวณที่พระหลุบเหล็กจมดินได้ถูกกระแสน้ำเซาะตลิ่งโขงพังลงไปหมดแล้ว (คงเหลือแต่แท่นสักการะบูชาที่ยกเข้ามาเก็บรักษาไว้หน้าพระวิหารของวัดศรีมงคลใต้ในปัจจุบัน)

ส่วนพระพุทธรูปองค์ใหญ่ที่ก่ออิฐถือปูนและได้อัญเชิญขึ้นไปประดิษฐานอยู่บนพระวิหารของวัดศรีมุงคุณ ชาวเมืองได้ขนานนามว่า "พระเจ้าองค์หลวง" เป็นพระประธานของวัดศรีมุงคุณ ซึ่งต่อมาได้เปลี่ยนนามเป็น วัดศรีมงคลใต้ ตลอดมาจนถึงปัจจุบันเป็นพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองตลอดมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
 
เมื่อครั้งตั้งเมืองขึ้นใหม่ในเวลากลางคืน ได้มีผู้พบเห็นแก้วดวงหนึ่งสีสดใสเปล่งแปลงเป็นประกายแวววาวเสด็จ(ลอย) ออกจากต้นตาล 7 ยอดริมฝั่งโขง ล่องลอยไปตามลำน้ำโขงแทบทุกคืน จวบจนใกล้รุ่งสว่างแก้วดวงนั้นจึงเสด็จ(ลอย) กลับมาที่ต้นตาล 7 ยอด เจ้าจันทกินรีจึงได้ขนานนามแก้วศุภนิมิตดวงนี้ว่า แก้วมุกดาหาร เพราะตั้งเมืองขึ้นริมฝั่งโขงตรงปากห้วยบังมุก อีกทั้งได้มีผู้พบเห็นไข่มุก อยู่ในหอยกาบ(หอยกี้) ในลำน้ำโขงอีกด้วย เจ้าจันทกินรีจึงให้ขนานนามเมืองที่ตั้งขึ้นใหม่นี้ว่า เมืองมุกดาหาร ตั้งแต่เดือน 4 ปีกุน จุลศักราช 1132(พ.ศ.2313) อาณาเขตเมืองมุกดาหารครอบคลุมทั้งสองฝั่งแม่น้ำโขงจนจรดแดนญวน (รวมเขตของแขวงสุวรรณเขตของดินแดนลาวด้วย)
 

ครั้นถึงสมัยกรุงธนบุรีเมื่อพระเจ้าตากสินมหาราช ได้แผ่แสนยานุภาพขึ้นมาถึงแถบลุ่มแม่น้ำโขง จนถึง พ.ศ. 2321 ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จพระยามหากษัตริย์ศึกฯ และเจ้าพระายาจักรียกกองทัพขึ้นมาตามลำน้ำโขง เพื่อปราบปรามและรวบรวมหัวเมืองใหญ่น้อยในสองฝั่งแม่น้ำโขงให้รวมอยู่ในข้าขอบขัณฑสีมาของกรุงธนบุรี และได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ตั้งให้ เจ้าจันทกินรี เป็น พระยาจันทรศรีสุราชอุปราชามันธาตุราช เจ้าเมืองมุกดาหารคนแรกและได้พระราชทานนามเมืองว่า เมืองมุกดาหาร

คำขวัญอำเภอเมืองมุกดาหาร : "ขึ้นภูมโนรมย์ชมเมืองมุกด์ สุขสราญไปถ้ำฝ่ามือแดง แสงสุรีย์ฉายบนภูผาเทิบ เอิบอาบธรรมพระองค์หลวง-สิงห์สอง ซื้อของต้องที่ตลาดอินโดจีน กินปลาอร่อยจากแม่น้ำโขง โยงมุกด์-สะหวันสะพานไทย-ลาว"
________________________________________
ที่มา http://www.mukdahan.go.th/history.htm

ส่วนตัวแล้วชอบแม่น้ำมากๆ อยู่ใกล้แล้วสบายใจ มีความสุขมาก
เลยเก็บบรรยายกาศตอนเช้าริมโขงที่ตลาดอินโดจีน เมืองมุกดาหาร มาให้ชม

[ธุลีธวัช (chai173)]

            


ใครที่ยังติดตามข้อกระทู้ผมอย่างต่อเนื่องผมจะทะยอยลงรูปและข้อเขียนเล่าไปเรื่อยๆตามที่มีโอกาสนะครับ เนื่องเพราะมีงานประจำต้องทำตามเวลาหาจังหวะว่างๆไม่ค่อยมีจึงล่าช้าให้ติดตามกัน แต่ช่วงที่รอก็ตามภาพสวยๆงามๆของคุณปุ้มไปพรางก่อน ส่วนเร้นลับมหัศจรรย์ค่อยตามข้อกระทู้ผมไปทีหลังนะครับ!


            

[raponsan]

สองภาพบน ถ่ายที่ภูมโนรมย์

องค์นี้ คือ พระที

คุณธวัชชัย(ธรรมธวัช)

พระอาจารย์สนธยากับท่านนิพนธ์

ภาพชุดนี้ได้รับการเอื้อเฟื้อจากพระที ถ่ายที่ภูมโนรมย์ กับที่ริมโขงตลาดอินโดจีนมุกดาหาร
ทริปมุกดาหารมีภาพให้ชมกันเท่านี้ ก่อนจบขอเฉลยคำว่า "มุกดาหาร ยอดพธู" สักหน่อย คำนี้มาจากเนื้อเพลง"เบิ่งนครพนม" ที่ร้องว่า
  "โขงเจ้าเอ่ยไหลหลั่งดั่งน้ำใจชาวอีสานคงมั่นเลิศล้ำ
    หากแม้นใครไปพบเจ้างามขำ คำชะอีก็งาม
    มุกดาหารยอดพธู ท่าอุเทนหรือจะเป็นนาแก
    สวยจริงแม่สาวเจ้าเรณู หน้าหวานสาวดอนตาลก็น่าดู
    สวยเด่นงามหรูสาวธาตุพนม"

ทริปต่อไป เราจะไป "เบิ่งนครพนม" กันครับ โปรดติดตามชม
 

[PRAMOTE(aaaa)]

       สาธุ สาธุ