พิมพ์

[raponsan]

 

ธรรมะยู-เทิร์น : เห็นเงา เห็นตัวเรา

บายไลน์...อิทธิโชโต

ความเกลียด แท้จริงก็คือ ความรัก มันเหมือนกับ มือซ้ายมือขวา เหมือนเงา กับตัวเรา ที่มันไปด้วยกัน เหมือนตัวเรา เดินไป มีจิตวิญญาณไปด้วย เลือด เนื้อ กระดูก ก็ไปด้วยกัน แต่เราก็หลงลืมไป เมื่อเป็นใหญ่เป็นโตขึ้น เวลาทำอะไร ก็อย่าให้ข้ามหน้าข้ามตาฉันนะ เห็นไหม เมื่อเราหลงเงาตัวเอง ก็เป็นอย่างนี้ คือไม่เห็นความเป็นจริง ก็ถูกเงาของเรามันหลอกเอาตลอดเวลา
 
ธรรมะนั้นเป็นเรื่องจริง เป็นเรื่องกายเรื่องใจแท้ๆ ไม่ใช่เงา ก็ต้องกลับมาถามตัวเรากันว่า เราเคยเห็นตัวจริงของตัวเราเองบ้างไหม
 
 

บางคนทำอย่างนั้น อย่างนี้ ไม่ชอบ ก็ไม่พอใจ ทะเลาะเบาะแว้งกันไป เพราะอัตตา ยึดถือตัวตน สำคัญตัวตน มันเป็นเรื่องที่มีอยู่กับทุกคน อัตตาก็เป็นแค่เงา แต่น้อยคนที่จะเรียนรู้จนเข้าใจ และวางมัน ...
 
เพราะสัตว์โลกมันเบื่อยาก การกินไม่เบื่อ การนอนไม่เบื่อ การบริโภคในสิ่งที่ตัวเองชอบก็ไม่เบื่อ สามอย่างนี้ ทุกคนเป็นกันหมด เมื่อเกิดมาในโลกนี้ กินตั้งแต่เกิด ก็ยังไม่เบื่อ แต่ถ้าเบื่อ เราก็มาเป็นพระ โดยที่ยังไม่ต้องบวชก็ได้ ลองปฏิบัติแบบพระ พระฉันเพื่ออยู่ พระฉันมื้อเดียว เรียกว่า กินแบบละวาง เมื่อกินต่างกัน  ความสุขจึงต่างกัน  แม้เราเห็นแล้ว แต่ทำไมคนเราจึงทำอย่างพระไม่ได้
 
 

เพราะเราอยากให้คนอื่นเป็นอย่างพระ แต่ตัวเราไม่ทำไง เราอยากให้นักการเมืองมีธรรมะ อยากให้คนนั้นมีธรรมะ อยากให้คนนี้มีธรรมะ แต่ถึงที่สุดมันก็เป็นเพียงความอยากเท่านั้นเอง ธรรมะจริงๆ ให้กันไม่ได้ อยากให้ เขาไม่รับก็เท่านั้น แต่ที่สำคัญคือ ตัวเราต้องกลับมาเริ่มต้นที่ตัวเองก่อน
 
ดังนั้นการเริ่มต้นปฏิบัติธรรมส่วนตนไม่ใช่เรื่องการเห็นแก่ตัวการที่เราเห็นภัยในสังสารวัฏเป็นสิ่งดี เพราะภัยนี้มันเกี่ยวกับตัวเราเอง เมื่อเราเห็นภัยก็มีการสังวรระวัง สมมุติว่า เราอยู่ในตึก แผ่นดินไหว หรือตึกถล่ม มีคนเต็มไปหมดอยู่ในตึก เราเห็นภัยแล้ว เราบอกคนอื่นแล้ว เขาไม่ออกมาก็เรื่องของเขา ถ้าเราเห็นภัยจริง เราก็ต้องออกมาใช่ไหม ไม่ใช่ว่าเห็นแก่ตัว แต่คำว่าเห็นแก่ตัวนั้น คือ เราไม่มีจิตที่จะห่วงผู้อื่น เราออกมาเสียคนเดียว ไม่บอกใคร อย่างนั้นเรียกว่าเห็นแก่ตัว แต่ถ้าพยายามบอกแล้ว แนะแล้ว แต่เขาไม่ฟังก็ช่วยไม่ได้ ก็ปล่อยให้เป็นไปตามกรรมของสัตว์นั้นเอง
 
 

"กัมมุนา วัตตติ โลโก" สัตว์โลกทั้งหลายย่อมเป็นไปตามกรรม ท่านเปรียบกรรมคือการทำกุศล อกุศล ส่วนผลคือวิบาก เปรียบเหมือนเงา เมื่อมีคนที่ใหนก็ต้องมีเงาที่นั่น คือมีกรรมก็ต้องมีวิบากรับผล
 
จะหลีกเลี่ยงเงาได้ ก็ต้องเข้าที่ร่มฉันใด การจะหลบหลีกวิบากกรรมได้ ก็ต้องปฏิบัติธรรมฉันนั้น
 
ปฏิบัติธรรมที่ไหน ก็กลับมารู้กาย รู้ใจตนนั่นแล...

ขอบคุณภากพข่าวจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20150601/207207.html