พิมพ์

[raponsan]

ทางออกมีมากกว่า ๑ เสมอ

คอลัมน์ : ธรรมะยู-เทิร์น โดยอิทธิ โชโต

อติสีตํ อติอุณฺหํ อติสายมิทํ อหุ อิติ วิสฺฏฐกมฺมนฺเต อตฺถา อจฺเจนฺติ มาณเว
ประโยชน์ทั้งหลายย่อมล่วงเลยคน ผู้ทอดทิ้งการงาน ด้วยอ้างว่า หนาวนัก ร้อนนัก เย็นนัก เสียแล้ว
......(พุทธพจน์)

ลูกศิษย์ถามปัญหาเรื่องการทำงาน หัวหน้า ไม่ยุติธรรมให้รุ่นน้องเป็นคนสั่งงานตนเอง ซึ่งมีอาวุโสกว่าเยอะ ทั้งโดยตำแหน่งหน้าที่การงาน และที่สำคัญคือ ประชุม และตกลงแบ่งงานกันไปทำเรียบร้อยแล้ว ยังมาเปลี่ยนแปลงอีก จะทำอย่างไรดี

จะทำอย่างไรล่ะ เพราะเราไม่ใช่ผู้กำหนด แต่การทำงาน หัวหน้ามีหน้าที่กำหนดเรา แต่ไม่ใช่เราไปกำหนดคนอื่น เพราะฉะนั้น การที่เราไปทำงาน ทำได้แค่ไหนก็เท่านั้น เราต้องเข้าใจว่า การทำงาน ไม่ได้ทำอยู่คนเดียว เมื่อประชุม ตกลงกันแล้ว ก็แบ่งงานกันไปทำ ทุกฝ่ายทุกแผนก และทีมเวิร์กในการทำงาน มันมีเหตุ และผลอยู่แล้ว มันเป็นหลักการเดียวกับที่เราใช้ชีวิตนั่นแหละ

เพียงแต่ว่า การใช้ชีวิต เน้นตัวเราเป็นหลัก แต่การทำงาน มันมีคนอื่นมาเกี่ยวข้อง แต่ถึงที่สุด ตัวเราเองนั่นแหละเป็นผู้ควบคุม คือควบคุมตัวเรา ไม่ใช่ไปควบคุมคนอื่น

 

ลูกศิษย์ยังสงสัยอีกว่า ไม่ได้อยากควบคุมคนอื่น แต่ทำไมคนอื่นของมาควบคุมตัวเธอ

ในการทำงาน มันเป็นเรื่องของหน้าที่ ส่วนการก้าวล่วงหน้าที่การงานของกันและกันก็ต้องไปคุยกัน ตกลงกัน ถ้าเราไม่ชอบไม่พอใจก็คุย ถ้าคนนั้นไม่ชอบ ไม่พอใจเราก็คุย ว่าจะตกลงกันออกมาแบบไหน ถ้าต่างคน ต่างคิด ต่างตัดสินใจ มันก็ไม่ใช่ เพราะการทำงานในลักษณะอย่างนี้ มันมีอยู่ทุกที่ เรื่องการเล่นพรรคเล่นพวก เพียงแต่ว่า เราจะเข้าใจไหม มันไม่ใช่เป็นเพราะตัวเรา หรือที่ของเรา มันเป็นอย่างนี้ทุกที่ เพราะฉะนั้นเราจะเข้าใจดีแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับเรา

ถ้าไม่เข้าใจ ทำงานไปก็ทุกข์ไป จะทำอย่างไร สู้ทำงานไป เข้าใจว่า ที่ทำงานเป็นเช่นนี้ คนก็เป็นเช่นนี้ เมื่อเรารู้เหตุและผลของมัน ก็ดูว่าจะทำอย่างไรให้งานเดินต่อไปได้ เราเพียงแต่ทำหน้าที่ของเราให้เรียบร้อย ส่วนอื่นๆ ดูมันเฉยๆ ได้ไหม ก็เหมือนกับคนพิการที่ขา เขายังต้องหาอะไรมาพยุงขา หรือคนไม่มีขาก็หาขาเทียมมาใส่เพื่อให้เดินได้ ก็เป็นหลักการเดียวกับการทำงานกับผู้คน ที่ต้องหาทางออกเสมอ เมื่อพบอุปสรรค ดังนั้นธรรมะสำหรับคนทำงานก็คือ “ความอดทน” มองอะไรด้วยความเข้าอกเข้าใจ อย่ามองอะไรด้านเดียว ที่สำคัญคือ ตัวเราต้องอดทน รู้จักบังคับ ควบคุมตัวเอง เราไม่มีหน้าที่ไปกำหนดคนอื่น แต่เรามีหน้าที่กำหนดเจ้าของ หรือตัวเราเองแค่นั้น

 

ลองมองให้ไกลๆ ถ้าเมื่อไหร่คุณขึ้นไปเป็นเจ้าของกิจการ เจ้าของบริษัท คุณจะเป็นแบบนี้ไหม มันก็ไม่แน่เสมอไป เราเห็นมาเยอะแยะแล้ว ไม่ใช่ไม่เคยเห็น ทีแรกเป็นลูกน้องเขา ทำไมต้องใช้เกินกว่ากำลัง เกินกว่าหน้าที่ เงินเดือนก็แค่นี้ แต่พอเวลาได้ไปเป็นหัวหน้า หนักกว่าเขาด้วยซ้ำไป

ทุกอย่างจึงเผื่อใจไว้ว่า มันไม่แน่ และบอกกับตัวเองว่า ถ้าไม่อยากให้เขาทำกับเราแบบนี้ เราก็อย่าทำกับเขาแบบนั้น

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20150723/210268.html