พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

วันนี้รับข่าวสาร และ ไปเยี่ยม ทั้งเพื่อน ทั้งคนที่เคารพ หลายท่าน สิ่งที่ไม่คาดหมาย มักมีเสมอ วันนี้ มีทั้ง เบา กลาง และ หนัก ในวันเดียวกัน


   เบา ก็ไปดูเยี่ยมเพื่อนที่ ไม่สบาย กำลังอยู่ในการเยียวยา ของแพทย์

  กลาง คนใกล้ตัว หลายท่าน พอไปเยี่ยม มีอาการป่วย ในขั้น รุนแรง เช่นเป็นมะเร็ง เป็นโรคหัวใจ ผ่าตัด เยียวยา กันหลายคน

  หนัก อันนี้สุดท้าย ก็คือ เสียชีวิต

  จะเห็นได้ว่า เรื่องไม่คาดหมาย เหตุไม่คาดฝัน นั้นมักเกิดขั้นเป็นประจำ เสมอ ๆ ทั้งที่เป็น ตัวเรา ใกล้เรา ห่างเรา รอบตัวเรา ชีวิตของคนก็วนเวียน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใน วังวน วัฏฏะสงสาร อย่างนี้ เกิดกี่ชาต กี่ภพ ก็อย่างนี้

   ความเกิด ความก่ ความเจ็บ และความตาย สิ่งเหล่านี้ ล้วนแล้ว เป็นมาอย่างนี้ และเป็นอย่างนี้ไม่เปลี่ยนแปลง

   เมื่อมีเกิด ก็ต้องมีตาย ถ้าไม่อยากตาย ก็ไม่ต้องเกิด เพราะเกิด คู่กับตาย ตายคู่ กับ เกิด

   ท่านใดตั้งอยู่ในความประมาท ไม่ใช้เวลาในการภาวนา ก็ต้องมาเกิดอีก ต่อไป แม้ไม่เต็มใจที่จะมาเกิด แต่ เพราะไม่ทำที่สุด แห่งพรหมจรรย์ ก็ต้องเวียนว่ายตายเกิด อยู่อย่างนี้

   การเกิด ถ้ามันมีแต่สุข ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องดี แต่ปัญหา เมื่อเกิดมาแล้ว คำว่า สุข ตั้งอยู่ได้ไม่นาน ถ้าเทียบกับ ทุกข์ แล้ว ทุกข์ตั้งอยู่ได้นาน และ ตลอด ตราบใดที่ อนิจจัง ความไม่เที่ยง ปรากฏ ตราบนั้น ทุกข์ ก็ดำรงค์อยู่อย่างนั้น นั่นเอง

   การภาวนา ตามหลักกรรมฐาน ก็เพื่อ ไปสู่ เป้าหมายที่สุดแห่งพรหมจรรย์ เพราะพรหมจรรย์ นั้น อาศัย การภาวนา ก็รู้แจ้ง เห็นจริง ละจาก สลัดคืน นั่นเอง

   ใครจะรู้แจ้งได้มาก ได้น้อย สลัดคืน ได้มาก หรือ ได้น้อย ก็อยู่ที่ตัวเราเป็นผู้กระทำให้แจ้ง ให้สลัดคืน หาได้เป็นเราทำให้คนอื่น หรือ คนอื่นมาทำให้เรา

   ประตูอมตะ ทางออกแห่งความไม่ตาย ต้องไปด้วยกำลังของตนเอง เท่านั้น

    ท่านทั้งหลาย จงตั้งอยู่ในความไม่ประมาท เพราะความประมาท เป็นทางแห่งความตาย ( เกิด ) นั่นเอง


  เจริญธรรม / เจริญพร

 

[PRAMOTE(aaaa)]

    ขออนุโมทนาสาธุ

[นิรตา ป้อมนาวิน]

 

[นิรตา ป้อมนาวิน]

ว่าแต่อันสุดท้ายอย่างหนักนี้เสียชีวิตด้วยเหตุใดค่ะ 

[Mario]

 

[บุญเอก]