พิมพ์

[raponsan]

ปลดหนี้ปีใหม่ : ธรรมะยู-เทิร์น

โดย อิทธิโชโต

อิณาทานํ ทุกฺขํ โลเก  แปลว่า การกู้หนี้ เป็นทุกข์ในโลก...../พุทธพจน์
   
คงไม่มีใครบอกหรอกนะว่า การเป็นหนี้เป็นสุขในโลก ไม่เช่นนั้น พระพุทธเจ้าคงไม่ตรัสเช่นนี้ แต่คนในยุคดิจิทัลอาจจะคิดว่า การเป็นหนี้เป็นเรื่องปกติ ใครๆ ก็เป็นกันได้ ซื้อของใช้อะไรก็ผ่อนส่งออนไลน์กันแล้ว แต่ความจริงไม่เป็นอย่างที่คิดหรอก เพราะสถาบันการเงินที่ให้กู้ เขาฉลาดในเรื่องการตอบสนองความพึงพอใจในเบื้องต้น แต่ความเสี่ยง เราจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด และเมื่อทบทวนดู ถามว่า หนี้ จากวันแรกที่มีเพียงไม่กี่พันบาท เดี๋ยวนี้ ปลดหนี้ได้หรือยัง มีเงินออม หรือว่า มีหนี้เพิ่มขึ้นแทน ถ้าเป็นอย่างหลังแสดงว่า อยู่กับความประมาทเข้าเต็มเปา

การที่คนเราเกิดมา อยากจะให้คิดกันดูว่า เป็นการใช้หนี้ สร้างหนี้ หรือปลดหนี้

 

หากเชื่อเรื่องภพชาติ หนี้จากการเกิด ยังไม่เท่ากับหนี้ที่สร้างขึ้นใหม่ในปัจจุบันชาติ บางคนยอมจำนนกับชีวิตเก่า เพราะคิดว่า เราเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้ ก็เลยเชื่อแต่พรหมลิขิต แต่ความจริงแล้ว พรหมลิขิต หรือจะสู้ ความคิดลิขิต หรือ ตัวเราลิขิต ที่สามารถบันดาลไปทางดีก็ได้ ไม่ดีก็ได้

เมื่อคนเราใช้ชีวิตตามใจ ตามความคิด ตามใจกิเลส ก็แน่นอนว่า จะต้องถูกกองกิเลสมันชักนำให้ไปเป็นหนี้ คนที่ไม่มีวินัย ทำงานเงินเดือนหมื่น ใช้สองหมื่น จะได้อย่างไร ก็แน่นอนว่า ต้องมีหนี้สิน แล้วก็ตกอยู่ในวัฏจักรเหล่านี้ คือความกลัวไม่มีเงินใช้หนี้ ความกังวลว่าเจ้าหนี้จะทวงเมื่อไรไม่รู้ สารพัดความทุกข์รุมๆ ที่ทำให้ใจไม่เป็นสุข ถ้าวันหนึ่ง ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า การเป็นหนี้เป็นทุกข์ในโลกจริงๆ และอยากจะออกจากความทุกข์นี้แล้วจะทำอย่างไรดี

 

การปฏิบัติธรรมช่วยได้ เพราะการปฏิบัติธรรม ทำให้เรามีสติ รอบคอบในการกระทำ และความคิด ความรอบคอบในการคิด ทำให้รอบคอบในการทำงานได้ดีขึ้น เมื่อสำรวจตนเองอย่างไม่เข้าข้างกิเลสจะพบว่า การทำงานแล้วมีหนี้สิน เป็นเพราะบกพร่องในการวางแผน บกพร่องในการใช้เงิน ที่สำคัญคือ บกพร่อง “ความคิด”

การปฏิบัติธรรมก็เพื่อให้มีสติเข้มแข็ง ควบคุมความคิด คนส่วนใหญ่ควบคุมความคิดไม่ได้ เมื่ออยากมีอยากได้ก็ห้ามความอยากไม่ได้ จึงเกิดการใช้จ่ายจนเกิดหนี้เกิดสิน การมีสติ ก็คือการดับความอยากตั้งแต่ความคิด โดยคนทั่วไป คือ เมื่อเกิดความอยาก ก็ต้องซื้อ แล้วความอยากจึงจะดับ แต่การปฏิบัติธรรม ไม่ต้องไปหามัน แต่เห็นความอยาก เดี๋ยวความอยากก็ดับลง เหมือนราคะตัณหา ถ้าไม่ไปสนใจมันเดี๋ยวมันก็ดับไปเอง

 

การซื้อของใช้ เช่น รถ บ้าน หรือการมีสามี ได้ภรรยามาก็เหมือนกัน ไม่ใช่ว่า ไม่ให้มี แต่มีให้พอประมาณ แต่มีอย่างไม่ลำบาก บางคนมีรถคันเก่าผ่อนไม่หมดก็ไปซื้อคันใหม่แล้ว นั่นคือ ความอยาก

ถ้าไม่อยากให้เสียคน อย่าไปวิ่งตามมัน เหมือนเด็ก เวลาไม่ได้อะไรก็ร้องไห้ ถ้าให้ก็เคยตัว แต่ถ้าไม่ให้ ร้องไปสองสามครั้ง เมื่อไม่ได้ ก็ไม่อยากแล้ว แต่ถ้าตามใจเด็ก โตขึ้น เด็กก็จะเสียคน ผู้ใหญ่ก็เช่นกัน ตามใจกิเลสมากๆ ก็เสียคน

ขอบคุณบทความจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20160102/219748.html