พิมพ์

[raponsan]

คาถา ของ "พระปุณณะ"

ปริศนาราศี 3 ที่อ่านจากตำนานสงกรานต์ ราศีที่ 1 อยู่ที่หน้า ทุกเช้าต้องล้างหน้า ราศีที่ 2 อยู่ที่อก กลางวันอากาศร้อนใช้น้ำลูบอก และราศีที่ 3 อยู่ที่เท้า ค่ำก่อนเข้านอน ต้องล้างเท้า ความเชื่อนี้ ผู้ใหญ่สมัยโบราณ ท่านมีพระกริ่ง แช่ในขันน้ำมนต์ ตื่นเช้าท่านก็ใช้น้ำมนต์ลูบหน้า พร้อมภาวนา

   “ปุณโณ อังคุลิมาโล จ อุปาลี นันทะ สีวลี เถรา ปัญจ อิเม ชาตา นลาเฏ ตีละกา มะมะ” (ขออัญเชิญ พระเถระทั้งห้า พระปุณณะ พระองคุลีมาล พระอุบาลี พระนันทะ และพระสีวลี มาปรากฏที่หน้าผากของเรา)

คาถานี้ เป็นส่วนหนึ่งในชินบัญชร คาถาที่อัญเชิญพระพุทธเจ้าทั้ง 28 พระองค์ พระอสีติมหาสาวก 80 องค์ สมเด็จพุฒาจารย์โต ท่านใช้ปลุกเสกผงสร้างพระสมเด็จวัดระฆัง เข้มขลังขึ้นชื่อ ใครมีไว้ จะแคล้วคลาดจากเภทภัยทุกประการ

    ในพระเอกอัครสาวก 80 องค์ พระองคุลีมาล พระอุบาลี พระนันทะ พระสีวลี ชาวพุทธคงพอคุ้น
    แต่พระปุณณะ องค์แรก 1 ใน 5 ที่เชิญไว้ที่หน้าผาก...
    ท่านมาจากไหน เก่งทางไหน.?

 

ในสมัยพุทธกาล พ่อค้าชาวเมืองสุนาปรันตะ ชื่อ “ปุณณะ” เดินทางมาค้าขายในเมืองสาวัตถี ทำนองเดียวกับกามนิตจากเมืองอุชเชนี ไปค้าขายเมืองโกสัมพี เจอวาสิฏฐี คนงามนั่นปะไร

ปุณณะเจอพระพุทธเจ้า ฟังเทศน์แล้วจับใจเกิดความเลื่อมใสถึงขั้นทิ้งอาชีพพ่อค้า ขอบวชเป็นพระ บำเพ็ญภาวนาอยู่ในเมืองสาวัตถี ใกล้พระพุทธเจ้าอยู่นานแสนนาน แต่ก็ไม่ก้าวหน้า พอนั่งหลับตา ก็มักคิดไปถึงเมืองสุนาปรันตะบ้านเกิด ใจก็ว่อกแว่กวุ่นวาย ตั้งสมาธิได้ก็พยายามคิดจนพบว่า ทั้งสภาพภูมิอากาศ ทั้งสภาพสังคมแวดล้อมในเมืองสาวัตถี น่าจะเป็นสาเหตุ ทบทวนจนแน่ใจ การไปนั่งภาวนาในบ้านเกิดโอกาสก้าวหน้าทางธรรมน่าจะมีมากกว่า ก็ไปกราบทูลลาพระพุทธองค์

เมืองสุนาปรันตะ...บ้านเกิดพระปุณณะนั้นได้ชื่อว่าเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน คนเมืองนั้นเอะอะอะไรก็ไม่ค่อยพูดจา ใช้อาวุธฆ่าฟันกันสถานเดียว ทั้งยังเป็นบ้านเมืองที่ยังไม่มีพระสาวกองค์ใด ไปเผยแผ่พระธรรม พระพุทธองค์ทรงหยั่งใจ พระของท่าน จะแน่วแน่ แค่ไหน

     

    “ดูก่อน ปุณณะ ท่านจะทนไหวหรือ ชาวสุนาปรันตะ เป็นคนดุร้ายหยาบคายนัก”
    “ไหว พระเจ้าข้า” พระปุณณะตอบอย่างมั่นใจ
    “ถ้ามีคนมารุมด่า” พระพุทธองค์ถามต่อ “ท่านจะมีอุบายแก้อย่างไร”
    “ข้าพระองค์คิดว่า ถึงเขาด่า ก็ยังดีกว่าถูกต่อยด้วยมือ”...
    “ถ้าเขาต่อยด้วยมือ” “ก็ยังดีอยู่ พระเจ้าข้า ดีกว่าถูกเอาก้อนหินขว้าง”
    “ถ้าถูกเอาก้อนหินขว้าง”...“พระเจ้าข้า ก็ยังดีกว่าถูกหวดเอาด้วยท่อนไม้”

    พระพุทธองค์ยังทรงรุกพระปุณณะต่อไป “ถ้าเขาหวดด้วยท่อนไม้”...
    “ข้าพระองค์ ก็ยังคิดว่า ดีกว่าการถูกฆ่าด้วยหอกดาบ”
    “แล้ว ถ้าท่านถูกฆ่าด้วยหอกดาบล่ะ ยังจะดีอยู่หรือ”
    “ข้าพระองค์ก็คิดว่า ยังดีกว่าเหมือนเดิม...”

    ดีอย่างไร.?
    ถึงขั้นนี้พระปุณณะก็ทูลว่า “ก็ยังดีกว่า บางคนที่คิดอยากตาย แต่ยังต้องเสียเวลาไปหาอาวุธมาฆ่าตัวให้ตาย ข้าพระองค์โชคดีที่ไม่ต้องเสียเวลา อยู่ดีๆก็มีคนมาทำให้ตายถึงที่เอง”
   “สาธุ!” พระพุทธเจ้าอุทาน...ชม
   “ปุณณะ ท่านมีอุบายแยบคายนัก ตถาคตอนุญาตให้ท่านไปพำนักสร้างความเพียร ที่เมืองสุนาปรันตะได้”

   

    ไม่แปลกอะไรใช่ไหมเอ่ย...พระที่มองคนที่มาฆ่า ว่าเป็นคนที่มาช่วยสงเคราะห์ จะบำเพ็ญภาวนาจนบรรลุเป็นพระอรหันต์ ลงหลักปักธงธรรม โบกพลิ้วปลิวสะบัด ในเมืองคนดุได้...ในเวลาไม่ช้า

    หัวใจคาถา...พระปุณณะ หรือหลวงพ่อดีเนาะ แบบไทย อะไรในโลกนี้ ล้วนมีแต่ด้านดี...ขลังนะครับ...
    หมั่นท่องเอาไว้ ไม่เพียงคุ้มตัวให้อยู่รอดปลอดภัย ถ้าท่องกันทุกฝ่ายทุกคน บ้านนี้เมืองนี้จะร่มเย็นเป็นสุขได้ในพริบตาเดียว.

   กิเลน ประลองเชิง


คอลัมน์ชักธงรบ เรื่อง ราศีที่ 1 โดย กิเลน ประลองเชิง 21 เม.ย. 2559 05:01
http://www.thairath.co.th/content/608181