พิมพ์

[raponsan]

ที่นี่มีหมด! เปิดกรุพิพิธภัณฑ์ “วัดร้องเม็ง เชียงใหม่” ตะลึงมีทั้งใบขับขี่เกวียน จักรยาน หวยยุคแรก

เชียงใหม่ - เจ้าอาวาสวัดดังเชียงใหม่ เก็บสะสมของเก่าที่ประชาชนนำมาบริจาคนานกว่า 32 ปี ได้มากกว่า 6 พันชิ้น เปิดเป็นพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นพื้นบ้าน พบบางชิ้นเป็นของหายากสุด มีทั้งใบขับขี่เกวียน ใบขับขี่รถจักรยาน ลอตเตอรี่ยุคแรกๆ อายุมากกว่า 70 ปี
       
       วันนี้ (15 พ.ค.) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ขณะนี้ “วัดร้องเม็ง อ.สันทราย จ.เชียงใหม่” ไม่ได้เป็นเพียงศูนย์รวมจิตใจชาวพุทธในชุมชนเท่านั้น แต่กำลังกลายเป็น “พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นพื้นบ้าน” หรือแหล่งสะสมเครื่องมือ เครื่องใช้ ตลอดจนเอกสารเก่าที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ชนิดที่ว่า บางชิ้นไม่มีให้เห็น ไม่มีให้ใช้ เพราะหมดยุค หมดสมัยไปก่อนแล้วมากกว่า 6 พันชิ้นทีเดียว

       

       พระครูโกวิทธรรมโสภณ เจ้าอาวาสวัดร้องเม็ง อ.สันทราย จ.เชียงใหม่ บอกว่า เก็บรวบรวมสะสมของเก่าที่ศรัทธาประชาชนนำมาบริจาคตั้งแต่ ปี 2527 หรือนานกว่า 32 ปี ปัจจุบัน มีมากกว่า 6 พันชิ้น จึงจัดทำเป็นพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นพื้นบ้าน เพื่อรวบรวมเก็บสะสมของที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ให้ประชาชน และเยาวชนได้เป็นสถานที่ศึกษาเรียนรู้ เพราะบางชิ้นไม่มีใช้แล้ว คนรุ่นใหม่ไม่ทันเห็น
       
       โดยมีการแบ่งเป็นหลายหมวดหมู่ ทั้งของใช้ในครัวเรือน ของใช้ในบ้าน เครื่องปั้นดินเผา ถ้วยชามสมัยโบราณ เตารีดผ้า กระต่ายขูดมะพร้าว พระเครื่อง วิทยุ พิมพ์ดีด กล้องถ่ายรูป อาวุธต่างๆ ซึ่งของสะสมบางชิ้นกล่าวได้ว่า มีอายุอยู่ในยุคหินทีเดียว

       

       นอกจากนั้น ยังมีลอตเตอรี่ที่มีการออกโดยรัฐบาลไทย แต่การใช้อักษรเขียน สะกดแบบดั้งเดิมคือ “รัถบาลไทย” ซึ่งลอตเตอรี่ที่มีการเก็บสะสมไว้มีตั้งแต่ลอตเตอรี่ปี 2486 ขายฉบับละ 1 บาท บางฉบับเก่ามากจนไม่สมบูรณ์ รวมทั้งสัญญาซื้อขายที่นาวันที่ 4 เมษายน ปี 2482 จำนวน 2 ไร่ 3 งาน 70 ตารางวา ราคา 320 บาท หรือไร่ละ 109 บาท ปัจจุบัน ที่ดินจุดดังกล่าวมีราคาซื้อขายกันไร่ละ 2 ล้านบาท
       
       ภายในพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นวัดร้องเม็ง ยังมีใบขับขี่เกวียน ใบขับขี่จักรยานที่ออกเมื่อปี 2492 รวมทั้งยังมีรองเท้าก๊อบแก๊บ ทำด้วยไม้สัก สายทำจากเชือกปอ ที่มีอายุมากถึง 100 ปี ผ่านการใช้งานมานาน จนทำให้พื้นรองเท้าที่ทำจากไม้สักสึก สังเกตเห็นรอยนิ้วเท้าได้อย่างชัดเจนด้วย ส่วนของเก่าที่เก็บสะสมชิ้นแรกเป็นที่ปั้นอิฐ หรือดินกี่ อายุประมาณ 100 ปี
       
       พระครูโกวิทธรรมโสภณ บอกอีกว่า ขณะนี้ยังคงมีประชาชนติดต่อนำของเก่า ของสะสมที่มีคุณค่ามาบริจาคอยู่อย่างต่อเนื่องจนไม่มีที่เก็บแล้ว ต้องสร้างอาคารเก็บถึง 3 หลัง

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.manager.co.th/Local/ViewNews.aspx?NewsID=9590000048753