พิมพ์

[raponsan]

เมื่อ แม่และลูก ไม่เข้าใจกัน
ปุจฉา-วิสัชนา โดยพระไพศาล วิสาโล

ปุจฉา : พระอาจารย์ครับ ผมมีปัญหาอยากกราบเรียนขอคำแนะนำจากพระอาจารย์ ผมเป็นลูกชายคนโตของบ้าน ปีนี้อายุ ๓๒ ปีแล้ว มีน้องสาวคนหนึ่งกำลังเป็นวัยรุ่นอายุ ๑๘ ปี กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.๖ แม่ผมอายุ ๕๖ ปี

เรื่องของเรื่องคือปัญหาช่องว่างระหว่างวัยของแม่กับน้องสาว เพราะแม่จะไม่เข้าใจน้องสาวเลย ไม่เข้าใจความเป็นวัยรุ่นใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งเรื่องกลับบ้านดึกเพราะไปเรียนพิเศษ มีเพื่อนผู้ชายขี่มอเตอร์ไซค์มาส่งบ้างเพราะผ่านทางเดียวกัน (แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นน้องสาวไม่เกเรครับ เป็นเด็กเรียนดี มีความรับผิดชอบ แต่ก็มีความขี้เกียจตามประสาวัยรุ่นที่ไม่เคยได้ทำอะไรเองเพราะที่บ้านมีเด็กรับใช้ตลอด ซึ่งก็เป็นสาเหตุที่ทำให้โดนบ่นตลอด)

แม่ของผมจะเป็นแม่ในรูปแบบที่ไม่ค่อยแสดงความรักนะครับ คือถึงจะเป็นห่วงมากรักมากแต่จะไม่ใช้วิธีพูดจากันดีๆ แต่จะใช้คำพูดจิกกัดเพื่อให้รู้สึกเจ็บแสบ ผมเองเมื่อตอนยังเด็กก็โดนเช่นกันครับ กว่าจะเข้าใจว่าแม่พูดเพราะเป็นห่วงหวังดีก็เมื่อโตขึ้นมาแล้ว แต่ก็ยอมรับว่าเมื่อก่อนก็มีปัญหามากและคำพูดทำนองนี้ของแม่ทำให้ผมเป็นคนโมโหร้ายมาถึงวันนี้ ทุกวันนี้น้องสาวก็มีปัญหาเช่นเดียวกับผมเหมือนกันครับ

และผมด้วยความที่โตแล้วจึงมีความเข้าใจทั้งสองฝ่ายอย่างมาก เมื่อมีปัญหาในบ้านแม่กับน้องทะเลาะกันหรือน้องสาวมีท่าทีต่อต้านกับที่บ้าน ผมจะรู้สึกไม่สบายใจมาก อยากให้ในบ้านมีความอบอุ่น หันหน้าเข้าหากัน พูดจากันดีๆ จึงต้องพยายามอธิบายความรู้สึกของอีกฝ่ายให้อีกฝ่ายเข้าใจ

แต่ดูเหมือนทั้งสองฝ่ายจะไม่เข้าใจเลย ต่างคิดว่าตนเป็นฝ่ายถูกและอีกฝ่ายเป็นฝ่ายผิดเสมอ แม้ว่าผมจะพยายามบอกให้แต่ละคนเอาใจเขามาใส่ใจเรา และมองให้ทะลุอคติไปจนมองเห็นความรักที่มีให้แก่กันก็ตาม

ล่าสุดคิดกับตัวเองว่าหรือผมจะไม่ต้องเครียดกับเรื่องนี้ดี ปล่อยเวลาให้น้องสาวโตขึ้นและได้เข้าใจแม่เองในวันหนึ่ง แต่ผมก็คิดว่าแม่ก็น่าจะปรับปรุงตัวเองด้วย โดยการมีเมตตากับผู้อื่นบ้าง แต่พอพูดกับแม่ทีไรก็จะทะเลาะกันทุกทีครับ เพราะแม่จะหาว่าผมสั่งสอนและมักจะพูดประมาณว่า เออกูมันเป็นแม่ที่ไม่ดี ไม่เหมือนแม่คนอื่น

ผมอยากกราบเรียนปรึกษาพระอาจารย์ครับว่าผมควรทำอย่างไร เพื่อให้แม่และน้องมีความเข้าใจซึ่งกันและกัน ผมอยากให้แม่มีความสุขด้วยครับ เพราะแม่เริ่มแก่แล้ว ผมเข้าใจว่าการที่แม่เป็นอย่างนี้จะทำให้เป็นคนที่ไม่มีความสุข อยากให้แม่เป็นคนแก่ใจดี คิดดี พูดดี ผมควรจะพาแม่ไปที่ไหนหรือเอาหนังสืออะไรให้แม่อ่าน รวมถึงน้องสาวด้วยครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นครอบครัวเราไม่ได้ขาดความอบอุ่นใดๆ นะครับ ใกล้ชิดกันดี จะมีปัญหาก็เรื่องนี้ ขอบคุณครับ

 

วิสัชนา : คนเราเมื่ออายุมากก็มักลืมความรู้สึกนึกคิดตอนเป็นเด็กหรือวัยรุ่น บางทีก็ลืมไปเลยว่าตนเคยเป็นวัยรุ่นมาก่อน คุณแม่ของคุณอาจอยู่ในประเภทนั้น หากคุณลองชวนให้ท่านนึกถึงตอนที่ท่านเป็นวัยรุ่น ท่านอาจจะมีความเข้าใจคุณและน้องสาวดีขึ้น

ว่างๆ คุณลองคุยกับท่านถึงประสบการณ์ของท่านในวัยเด็กและวัยรุ่น รวมทั้งความรู้สึกของท่านที่มีต่อพ่อแม่สมัยเป็นวัยรุ่น บางทีท่านอาจรำลึกได้ว่าตอนเป็นวัยรุ่นก็มีปัญหากับพ่อแม่ เช่น พ่อแม่ชอบบ่นจ้ำจี้จ้ำไช ไม่ค่อยฟังลูก คอยบังคับลูกอยู่เสมอ จนเกิดความขัดแย้งกัน

การรำลึกเช่นนั้นอาจทำให้ท่านได้คิดว่า ท่านกำลังมีพฤติกรรมอย่างเดียวกับพ่อแม่ของท่านในสมัยเป็นวัยรุ่นก็ได้ การรำลึกเช่นนี้จะช่วยให้ท่านเห็นตัวเอง รวมทั้งเข้าใจคุณและน้องสาวดีขึ้นก็ได้

เป็นไปได้อีกว่าคุณแม่ของคุณอาจมีความทรงจำไม่ดีเกี่ยวกับวัยรุ่นที่กลับบ้านดึกหรือคบเพื่อนชาย จึงกลัวว่าน้องสาวคุณจะเป็นอย่างนั้น ท่านจึงคอยกวดขันและควบคุมน้องสาวของคุณอย่างใกล้ชิด ถ้าเป็นเช่นนั้นก็น่าเห็นใจท่าน เพราะท่านทำไปด้วยความรักและความหวั่นวิตก ภูมิหลังเหล่านี้คุณคงไม่รู้ชัดจนกว่าจะได้คุยกับท่าน การพูดคุยกันแบบนี้จะช่วยให้คุณเข้าใจท่าน เมื่อเข้าใจแล้วก็ควรหาทางช่วยบรรเทาความวิตกกังวลของท่าน เช่น ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตัวคุณเองและน้องสาว

อย่างไรก็ตามอาตมาคิดว่าการพูดคุยให้ท่านรับรู้และเข้าใจความรู้สึกของคุณและน้องสาวก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน ควรหาเวลาที่เหมาะสม บรรยากาศสบายๆ เล่าให้ท่านฟังว่า คุณและน้องสาวเข้าใจความรู้สึกของท่าน ซาบซึ้งในความรักของท่านที่มีต่อลูกๆ ขณะเดียวกันก็บอกให้ท่านรู้ว่าคุณและน้องสาวรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจอย่างไร และอยากให้ท่านไว้วางใจในตัวลูกมากขึ้น ส่วนลูกเองก็จะพยายามทำตัวให้ดีกว่าเดิม เพื่อไม่ให้ท่านกังวลหรือผิดหวังในตัวลูก เป็นต้น


ขอบคุณภาพข่าวจาก : http://www.kalyanamitra.org/th/mngkhlchiwit38_detail.php?page=100
ขอบคุณบทความจาก : http://www.komchadluek.net/news/amulets/232262