พิมพ์

[raponsan]

ปีศาจกินความโกรธ

ข่าวรถบรรทุกตะบึงลุยฝูงคน บนชายหาดฝรั่งเศส มีคนตายใกล้พัน...นี่ก็เป็นอีกหนึ่งความโกรธแค้นของมนุษย์ด้วยกัน ที่แม้เกิดขึ้นแล้ว ก็จะเกิดต่อไป ความโกรธ จุดชนวนขึ้นที่ใจ...แล้วก็กลายเป็นระเบิดพลีชีพเป็นระเบิดแบบต่างๆ ปมเงื่อนความโกรธ สะสมบ่มเพาะจนกลายเป็นพลังใหญ่ไม่จำกัด จนดูประหนึ่งว่าจะไม่มีทางลบล้างหรือแก้ไข

โสคราตีส พูดไว้เมื่อกว่า 2500 ปีที่แล้ว "ไม่มีสิ่งใดดีหรือเลว แต่ความคิดทำให้เป็นเช่นนั้น" การฆ่าฟัน มนุษย์พวกหนึ่งมองเป็นอาชญากรรม แต่มนุษย์อีกพวก มองเป็นการกุศล เป็นภาระหน้าที่ที่รับมอบหมายจากพระเจ้า

 

ผมคิดถึงนิทานเรื่องหนึ่ง ซึ่งเป็นคำสอนยิ่งใหญ่...ที่อยากให้คนที่เคยฟังแล้ว ฟังต่อไป นิทานเรื่องนี้ ชื่อปีศาจกินความโกรธ พระอาจารย์พรหม ท่านเล่าไว้ มีคนเอาไปพิมพ์เป็นหนังสือภาษาอังกฤษ ภาษาไทย เพิ่งพิมพ์ในหนังสือ ชวนม่วนชื่นเล่ม 1 (พิมพ์แจกเป็นธรรมทาน พ.ศ.2549)

ครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ในอาณาจักรแห่งหนึ่งมีปีศาจตนหนึ่ง เดินอาดๆ เข้าไปในพระราชวัง ขณะพระราชาไม่อยู่ ปีศาจตนนี้น่าเกลียดมาก ตัวเหม็นร้ายกาจ สิ่งที่มันสำรอกออกจากปาก น่าขยะแขยงเสียจนทหารวัง กลัวจนตัวแข็ง เมื่อทหารวังกลัว เจ้าปีศาจก็เดินผ่านสบายๆ จนเข้าไปนั่งลงบนบัลลังก์ของพระราชา

     เมื่อนั้นเอง ทหารวังก็ตั้งสติได้ ถือดาบกรูกันเข้าไปรายล้อม
     “ออกไปจากที่นี่ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเจ้า” ทหารวังตะโกนไล่ “ถ้าเจ้าไม่ย้ายก้นออก เราจะแล่เนื้อเจ้าออกเป็นชิ้นๆ”

     ทหารวังด่าไล่ ตัวเจ้าปีศาจก็โตขึ้นสองสามนิ้ว ยิ่งช่วยกันรุมด่ารุมไล่ หน้าตามันยิ่งหน้าเกลียดขึ้นกลิ่นเหม็นก็แรงขึ้น คำพูดที่มันด่าตอบ ก็ยิ่งลามกขึ้น
     ดาบหลายเล่ม กริชหลายเล่ม ขวักไขว่รอบตัวปีศาจ เสียงข่มขู่ด่าไล่ยิ่งดัง หน้าตามันยิ่งหน้าเกลียดกลิ่นยิ่งเหม็น ภาษาด่าตอบยิ่งสกปรก ตัวเจ้าปีศาจยิ่งโตจนหัวจะถึงเพดานท้องพระโรง การเผชิญหน้าระหว่างทหารวังกับปีศาจ ดำเนินต่อไป จนกระทั่งพระราชากลับมาถึง

 

ชั่วชีวิตพระราชาไม่เคยเห็นใครกล้ามานั่งบนบัลลังก์ ไม่เคยเห็นเจ้าปีศาจที่น่าเกลียดน่ากลัว...กระทั่งเนื้อหนัง ไม่เคยได้กลิ่นเหม็นฉุนเท่านี้ ภาษาลามกที่เคยได้ฟังจากในบาร์เถื่อน กลางเมืองที่เต็มไปด้วยคนเมา ก็ยังไม่เท่านี้

      พระราชาทรงมีปัญญา ทรงรู้ดีว่าจะจัดการกับเจ้าปีศาจยังไง
      “ยินดีต้อนรับท่าน” พระราชายิ้มแย้ม แล้วหันไปสั่งให้หาเครื่องดื่มและอาหารมาต้อนรับ
      เรื่องน่าประหลาดเกิดขึ้นทันที ตัวเจ้าปีศาจเริ่มหดเล็กลง น่าเกลียดน้อยลง กลิ่นเหม็นน้อยลง

      ทหารวังนำเครื่องดื่มและอาหารไปให้ เจ้าปีศาจหิวก็รีบกินจนอิ่มหนำ ทหารวังก็ยังเข้าไปถาม
      “เรามีชาดาร์จีลิง อิงลิซเบรกฟาสต์ หรือเอิร์ลเกรย์” ทหารพูดจาสุภาพท่าทีนอบน้อม “หรือท่านจะชอบชาเปปเปอร์มินต์ ที่แสนหอมหวาน และมีผลดีต่อสุขภาพ”

      ทหารอีกคน เห็นว่าเจ้าปีศาจยังไม่อิ่มเต็มที่ โทรศัพท์สั่งพิซซ่าขนาดครอบครัว มาเพิ่ม ทหารอีกคนนวดเกล็ดที่คอ
      “อืม! สบายจัง” เจ้าปีศาจอุทานในคอ คำพูดลามกหายไป

 

นับแต่ท่าทีที่สุภาพของพระราชา วาจาที่นอบน้อมของทหารวัง ความรู้สึกที่เอื้ออารี ตัวเจ้าปีศาจก็ย่อเล็กลงๆ น่าเกลียดน้อยลง เหม็นน้อยลง เด็กส่งพิซซ่ายังไม่ทันมาถึง ตัวเจ้าปีศาจก็หดลงเหมือนตอนแรก...ที่มา ทหารในวังทำดีกับมันต่อ ขนาดตัวปีศาจก็เหลือนิดเดียว เมื่อทหารวังยังมีน้ำใจต่อไป ตัวเจ้าปีศาจก็หายวับไปเลย

นิทานเรื่อง ปีศาจกินความโกรธ จบแค่นี้ ผมเชื่อว่านิทานเรื่องนี้ เป็นนิทานมนุษยชาติ ไม่มีข้อจำกัดทางเชื้อชาติ ศาสนา ไม่ว่าพุทธ คริสต์ อิสลาม ฮินดู ซิกข์ ฯลฯ ฟังได้ เข้าใจได้ ดับชนวนความโกรธแล้วระเบิดก็จะหมดไป ช่วยๆกันเล่านิทานเรื่องนี้ต่อๆไป ไม่ช้าโลกจะสงบสันติได้เอง.

        กิเลน ประลองเชิง


คอลัมน์ ชักธงรบ โดย กิเลน ประลองเชิง 18 ก.ค. 2559
http://www.thairath.co.th/content/665767