พิมพ์

[raponsan]

7 ขั้นตอนเริ่มต้นสำหรับมือใหม่หัดให้อภัย

ตราบใดที่เรายังใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ การกระทบกระทั่งกันถือเป็นเรื่องธรรมดา มาฝึกให้อภัยไว้ดีกว่า เพราะไม่แน่ว่าวันหน้าเราจะยังมีกันและกันอยู่…เพื่อให้อภัย… 

 

1.ให้อภัยตัวเอง คงไม่มากเกินไปที่จะบอกว่า สำหรับบางคนการให้อภัยที่ยากที่สุดคือการให้อภัยตัวเอง เพราะก่อนที่จะให้อภัยตัวเองได้นั้น เราต้องยอมรับอย่างจริงใจว่า เราได้ทำบางสิ่งผิดพลาดลงไป ความยากของการให้อภัยตัวเองเกิดจากการที่มนุษย์มีกลไกปกป้องตัวเองโดยธรรมชาติ นั่นคือ จะมองเห็นว่าตัวเราดีเลิศที่สุดดังนั้นเราจึงต้องเริ่มต้นด้วยการยอมรับว่า ความผิดพลาดก็เป็นส่วนหนึ่งของตัวเรา และเป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับและปล่อยวาง

2.แผ่เมตตาอย่างไม่มีประมาณ ไม่มีที่สิ้นสุด ก่อนอื่นเราต้องสร้างความเมตตาให้เกิดขึ้นในจิตใจก่อนจึงจะแผ่เมตตาแล้วได้ผล เทคนิคง่ายๆ คือ ทุกครั้งที่ความคิดวนเวียนนึกถึงแต่ใบหน้าของคนที่ทำร้ายคุณ ขอให้คุณหลับตาและค่อยๆ ส่งความปรารถนาดีไปให้เขาโดยกล่าวในใจว่า “ขอให้สันติสุขมีแด่เธอ” หรือ “ขอให้เป็นสุขเป็นสุขเถิด”หรือจะท่องบทแผ่เมตตาก็ได้ การทำเช่นนี้บ่อยๆ จะสามารถบรรเทาความเจ็บปวดในจิตใจและทำให้คุณปล่อยวางได้ในที่สุด

3.ตั้งใจจริง อย่าลืมเป็นอันขาดว่า การให้อภัยเป็นบททดสอบสำหรับตัวคุณเพียงคนเดียว และจะสามารถทำสำเร็จก็ต่อเมื่อคุณมีความตั้งใจที่แน่วแน่เท่านั้น

4.รู้จักคำว่ารอ หลายคนคิดว่า “ทำไมฉันให้อภัยเขาแล้ว แต่ยังเจ็บปวดอยู่” อันที่จริงนี่เป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่า คุณยังไม่สามารถให้อภัยเขาได้อย่างแท้จริง แต่ไม่ต้องตกใจ เพราะการให้อภัยไม่ใช่สิ่งที่ทำแล้วเห็นผลในทันที การให้อภัยคือจุดเริ่มต้นของการออกเดินทางซึ่งต้องอาศัยความอดทนและระยะเวลา ไม่ต้องสนใจว่าเราจะต้องใช้เวลายาวนานแค่ไหน เพราะไม่มีใครตอบได้ แต่เมื่อได้ออกเดินทางแล้ว มั่นใจได้เลยว่าเราต้องถึงจุดหมายปลายทางเข้าสักวัน

5.เปลี่ยนคำถาม ตราบใดที่คุณยังถามหา “ความยุติธรรม” หรือยังมีคำถามว่า “ทำไมเขา / เธอถึงทำกับฉันแบบนี้” “เขา /เธอมีหัวใจหรือเปล่า” นั่นแปลว่าคุณยังคงถามตัวเองด้วยคำถามแบบเดิมๆ จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าคุณก็จะได้รับคำตอบแบบเดิมๆ เช่นกัน แต่ถ้าคุณเปลี่ยนวิธีเสียใหม่ เช่น แทนที่จะไล่เลียงถามหาเหตุผลว่าทำไม ควรเปลี่ยนไปคิดว่า คุณจะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไรจะดีกว่า

6.ตระหนักว่าการให้อภัยไม่ใช่การลืม หลายครั้งคนเราอาจรู้สึกว่า การให้อภัยทำให้เราเสียหน้าหรือเสียความเป็นตัวตน ซึ่งความรู้สึกนี้ก็คือการยึดมั่นใน “อัตตา” หรือ “ตัวกู ของกู” นั่นเอง แต่เมื่อใดที่คุณปล่อยวางได้ คุณจะรู้สึกสงบและสบายใจ ที่สำคัญ คุณจะมองเห็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นด้วยความเป็นกลาง ซึ่งจะทำให้ได้ข้อเตือนใจเก็บไว้เป็นบทเรียนอันล้ำค่า

7.ไม่มีคำว่าสายสำหรับการให้อภัย ไม่ว่าเรื่องที่ค้างคาใจจะเป็นเรื่องเล็กๆ หรือเป็นเรื่องที่ผ่านมานานแล้วก็ตาม คุณควรที่จะปล่อยวางและให้อภัย มิฉะนั้นความรู้สึกด้านลบจะติดค้างอยู่ในความรู้สึก และคุณจะไม่มีวันมีความสุขได้อย่างแท้จริง

ขอบคุณภาพและบทความจาก
http://www.goodlifeupdate.com/15535/healthy-mind/7-step-forgive/

[PRAMOTE(aaaa)]

    อภัยทาน..คือบารมีบุญ..

  ที่ทำได้โดยไม่ต้องควักกระเป๋าจ่ายทรัพย์

  หากว่าผมทำพร๊อตเรื่องเหล่านี้


   คงทำได้เยอะนะ


   แต่ตอนนี้ขอ..ตามอารมณ์สงบก่อน

   กลัว..สังขตะมาก

   ถึงการหนึ่งค่อยว่ากัน


  สมัยเด็ก..ผมเป็นนักเขียนนวนิยาย

  ขายเรื่องสั้นลง ตามหนังสือ สยองขวัญ

  ใช้ชื่อสกุลจริง

   เรื่องละ..50 บาท  มีสองหน้า

  ที่เลิกเพราะ..เรื่องสั้น เรื่องปรุงแต่ง

  ก็คือความเสแสร้ง


  พรุ่งนี้ถ้าได้เขียนใหม่

  อยากเขียนเรื่องที่มันจริง