พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ถาม ทำไมภาวนาไม่ก้าวหน้า เลย คะ

ตอบ ก็เพราะมัวแต่สนใจโลก ไม่รูัจักหยุด ไม่รู้จักประมาณ ตน เวลาภาวนา มันต้องทิ้งโลกลง แม้แต่ ห่วง 3 ประการ ก็ต้องทิ้งไว้ข้างหลัง อย่านำมาด้วย เพราะถ้าไม่ทิ้ง จิตก็ไม่อิสสระ เมื่อจิตไม่อิสสระ เพราะมีความกังวล มันก็จะมองเห็นความเป็นจริงไม่ได้ เพราะ ความอาลัย เป็นเหตุ ให้ มี เหตุ มีผล ปรุงแต่งไปมา จิตจึงไม่มีความสงบ ดังนั้น เพียงเจริญ สติ อย่างเดียว ก็แค่ ปรับทิฏฐิ ให้เห็นตรง แต่ พอเจอเหตุซ้ำซาก ใจก็หวั่นไหว เพราะ การดับกิเลสด้วยทิฏฐิ เป็นการอาศัยอำนาจแห่งปัญญา ที่นี่ ปัญญาของปุถุชน นั้น ยังกวัดแกว่งได้ เพราะเคลื่อบด้วยตัณหา ( ความอยาก ) อยู่ดังนั้นจึงไม่ได้ เข้าสู่ ปหานวิมุตติ คงอยู่แค่ วิกขัมภนวิมุตติ ( ช่มกิเลส ) และ ตทังควิมุตติ ( ดับกิเลสได้ชั่วคราว )

การดับกิเลสด้วย การข่ม คือ การใช้ ทิฏฐิความเห็นเข้าไปสะกดสอนใจ ถ้าสะกดไม่ได้ ก็ไหลไปตามกิเลส สะกดได้ก็ดับไปครั้งหนึ่ง ดังนั้นการสะกดแบบเดิม บางครั้งก็ใช้ได้ บางครั้งก็ใช้ไม่ได้

การดับกิเลสชั่วคราว เกิดจากการละนิวรณ์ 8 และ อนุสัย 16 ด้วยอำนาจสมาธิ จึงทำให้ จิตบริสุทธิ์ ไม่คลุมเครือ ในขณะนั้น แต่เมื่อออกจากสมาธิ การดับกิเลส ก็กลับเป็นแบบที่หนึ่ง

การดับกิเลสแบบถาวร อันนี้สำคัญมาก เกิดขึ้นในขณะจิตตั้งมั่นในองค์ มรรค ทั้ง 8 ครบถ้วน ที่จริงแล้วก็เกิดในองค์แห่งสมาธิ เป็นภาคต่อ ด้วยการ เข้าพิจารณาธรรม 50 ประการเบื้องต้น ที่เรียกว่า วิปัสสนาบ้าง การหยั่งจิตลงธรรม เพื่อเป็น พระโสดาบันก่อน ดังนั้น ผลการละกิเลสแบบนี้ ก็จะได้การละสังโยชน์ 3 เป็นเบื้องต้น พร้อมได้ผลสมาบัติ

ก็พิจารณา เอา นะ ว่าคุณต้องการแบบไหน ?

[raponsan]

ขออนุโมทนา สาธุ